Alle inzendingen van wil melker

kleine dingen wondertjes op zicht ik keek zag ze gebeuren ben toen voor jou gezwicht blikken raakten openlijk en bloot haren glansden je mond wat groot een lieve lach die warmte bracht woorden waren luchtig je ademde wat snel de vingers van je handen speelden zacht hun spel toen al besefte ik dat je me had ik zag…

ik wist je in de trein je hart op het perron je zou om elf uur komen de grote hal hing vol met warme dromen ik had een roos zoals er vele bloeiden in handen die naar een ontmoeten groeiden jouw lach ontspande alles wat ik had de trein te laat mobiel op half zeven die was thuis gebleven maar in de mensenbrij klopte je hart en…

druppels vallen niet ze hangen in de lucht gaan dan weer terug het water in ze duiken met een plop hun kop kapot in plassen op de grond springen ze op van sloot naar beek dan de rivier in zee en oceaan met wolken vlug dan weer teug het vallen is gedaan…

ik vroeg een paard naar zijn gedachten het lachte sloeg me met zijn staart paarden hinniken omdat wij ze niet verstaan ergens in de tijd is dat contact goed misgegaan tussen hun of onze oren is er iets verloren of opnieuw geboren want praten hebben we altijd gedaan…

ik wil doder zijn dan jij ook kouder de bloemen koelen ouder ben jij dat witte die zo rust kus de stilte op je wang ik ben te warm en niet bang huil graniet en steen ik ben alleen maar zo alleen met jou…

er is geen dood als leven groen weer takken voelt in een nog ongeboren loot zacht keer je terug naar de schoot waaruit we allen eens ter wereld kwamen daar komen de herinneringen samen er is geen tijd meer waar je bent, emoties zijn er ongekend alleen je as zal blijvend zijn wordt opgenomen door leven dat geven in zijn…

stenen treden stap voor stap naar boven draait de trap in grijze steen de scherpte is gemeen en nat een kille tocht bedorven vocht strijkt langs mijn been de open lucht verschrompelt als ik kijk en vlucht beneden drijft mijn lijf ik vergelijk en spring…

je hangt weer takken aan een stam die herfst al heeft kaal gemaakt en groent vanaf vandaag je kerstverhaal schildert nog een donkergroen advent in kransen van verwachten maar hangt de boom al vol met verlangens en gedachten zij schittert blinkt een lieve lust en de muziek maant rust waarin de schapen weiden en eindelijk…

de gek gooit kleuren stuk zoekt scherven van geluk hoort stemmen in zijn kop smijt zijn spiegelbeeld kapot speelt met schaduw verduistert licht de nacht leugens klinken sluw zijn waarheid heeft de macht hij heeft verdriet dat nooit een ander ziet omdat hij niemand kan bereiken zijn tranen kunnen niemand spijten…

wanneer kunnen we beginnen met het opschonen van dingen die niet echt belangrijk zijn weg met de refreinen in woorden steeds herhaald ze zijn mijn aandacht niet meer waard het is jouw sorus niet de mijne ik ga mijn gang ben al te lang gebleven in lagen nietigheden die ga ik nu te lijf met al mijn opgespaarde stekeligheden…

helling zindert zomer druiven bollen zon loof wordt geel en slomer takken bruinen houtig krom ranken hadden lente vastgezet in het bloeien tot een vrucht hun werk is al neergelegd de wijngaard oogst in rust licht maakt nu een schilderij met wolken als een schaduw bomen staan er wat verlaten bij in de lucht een boerenzwaluw…

ik zag je gaan in mistig weer maar in je ogen viel al sneeuw ik voelde kou in je vertrekken ijsbloemde een lach met smeltendgekke bekken je zag de kerst in glinsterende ballen het groen werd rood in fraaie afrekengetallen in de boom hangt nu je lach en slingert warmte in kleine lichten schittert liefde die niet mag…

mijn woorden waren zacht verleidden tot vertrouwen je had dat wel verwacht wilde het zo houden ik gaf je bloemen beelden erotiek die je diep raakte je nam mijn gulle hand die je ego liet ontwaken ik gaf je terug waar je niet meer in geloofde liet je zien waar je jarenlang op hoopt je wilde mij zoals ik in jou geboren was je…

je klaarde op uit de mist je ogen stralend in vermogen weer licht te branden in benauwend zicht je warmde zacht in lage zon en uit de wind verkende je de lente ik hoorde hoe een merel je bezong ik liep je tegemoet zelfs in het tegenlicht herkende ik je groet je groende gras alsof het ochtend was heb je hand gevat en zonder…

ze peuren en peuteren met vingers in mijn geest ik voel hun koude adem ze zijn al eerder langs geweest haken aan gedachten dreigen angst en geven pijn laten me geloven dat je hier niet hoeft te zijn een duik een sprong een stapje meer opzij je gaat zo naar de overkant het is heel snel voorbij ze duwen en dwingen krijsen wanhoop…

ik heb je profiel weer gezien je haren plukten hemel de kleur kon ik door tegenlicht niet goed bekijken je stem klonk zacht ik zag het paradijs opbloeien en je ogen groeiden bloemen die ik nog niet plukken mocht nog winteren we door feesten trage dagen maar je blikken dragen al een kleur die lente opent in een nieuwe pas…

mijn ogen twinkelden en iedereen keek terug ik stelde vragen niemand keerde mij de rug ineens kreeg ik geen antwoord meer werd alles wazig als in mist ik vroeg naar onbekende wegen zag nergens een vertrouwd gezicht ik was alleen en bang schreeuwde om herkenning ze liepen langs me heen ik gaf alles voor erkenning ik heb nooit…

ik hang me aan het kruis jij nagelt mijn handen met spijkers een moordenaar met banden doorsteekt mijn zij als bloed niet vloeien wil en vocht van langzaam dood zo uit mij loopt de wereld dondert in elkaar als jij mijn voeten kust lust is weer herboren in het strelen van de doornenkroon de hete striemen op mijn rug,…

ik had je aangekleed met ogen uit mijn voorraad hemeltergend blauw warmte vragend voor de kou je was anders in beweging verbaasde me compleet vroeg me of ik meeging ik was nog niet gekleed pelde laag na laag mijn eigen oordeel en gewoonten helder werd mijn blik schoonde zo mijn eigen ik ik zocht je deur na deur verruimde zo mijn…

we schilderen langs een gebogen lijn jij kwast anders maar je kleuren voelen fijn je raakt daar waar je grenzen weet vergist je en herstelt met zachte warme streken ik heb het altijd al geweten je talent is jeugdig en zo gaaf penseel nu maar je eigen smaak en weet dat jij in kleur en lijn voor niemand meer gebogen staat…

zoals klimmen naar licht van een blad aan een plant een struik de droom is een boom met uitzicht op zomer droeflottig is regen verdriet in de herfst onontkoombaar in rood want kaal is al dood het gaat over hopen de lente zal ooit deze winter gaan slopen…

ik kan je niet dichten je bent open opener dan ooit je lach omvat de wereld en je handen raken mij als nooit te voor samen schrijven we de teksten weten ons de gekste in de lezer op zijn mooist…

ik zag ze springen lachend hun verlossing tegemoet medelijden spatte op de tegels in grote druppels bloed verlammend werkt de dood als afgrijzen de benen neemt we hebben samen overleefd ik schreeuw nog steeds…

ik zag in je ogen de twinkeling van lach ontmoette je lippen hoorde zacht de muziek van ons beiden ik nam je hand we dansten charmant maar je streelden mijn snaren en oogstte mijn land ik liet me wiegen op jouw melodie jij nam me mee we golfden de zee tot de kusten ons braken nooit zal ik je verlaten jij speelt mijn…

ik heb mijn vleugels weer versteld de flarden opgelapt kleuren bijgesteld en kan weer vliegen je had me weggetrapt ineens was ik oud vuil te min om naar te kijken in blinde haat ging je agressie over lijken we vlogen goud het zilver schitterde in bloemen, nectar zong van warme zoenen in een koperkleurig woud de helling op…

we bergen en dalen vertellen verhalen van vroeger en toen ineens wringt de schoen je staat en kijkt in mijn ogen weer zie ik je blik en mijn onvermogen te zeggen hoe het nu gaat zacht neem ik je hand in elkaar begeleiden gaan we zonder te strijden langs het kruispunt vandaag de toekomst lijkt vaag maar in samen de paden…

de hoogste noot brak in applaus haar echo kaatste leegte tussen sterren de dirigent sloot toen het firmament stilte kwam van verre…

ik heb je houd je aan mijn vingers vast je bent niet meer te gast handen voelen eigen kom maar thuis ik kus je lippen in een warm blijven…

je bent een symfonie van licht de componisten wisten wat ze deden de dirigent was heel tevreden zag geen schaduw in het stuk je jeugd straalde geluk de melodie is nu veranderd een dissonant is in het spel je zult de maten moeten tellen voordat het ritme zich herstelt ook valse noten zijn te horen als de viool niet zuiver strijkt…

ik zal altijd voor je gaan niet alleen in strakke nachten maar ook in wachten op een hemel die vol donker hangt nog kan ik sterren plukken als de maan in roze komt en groeit tot geel geen moeite is me dan te veel maar als de herfst verschijnt en dagen weer gaan korten zal het ons schorten aan licht en warme zonneschijn Juist…