hoe dood het witte was

we liepen in het wit
spraken zonder woorden
schreven zonder inkt
de tijd stond stil

ik raakte je
er viel een schaduw
uit je antwoord
in stilte op de grond

opeens is er die lach
die op minuten jaagt
de uren vraagt wat
langer te gaan duren

dan stroomt het bloed
en tintelt weer het leven
vergeten we voor even
hoe dood het witte was

Schrijver: wil melker, 22 december 2005

wlmelkerziggo.nl

kerst liefde leven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.2 met 4 stemmen 1.793