Netgedichten

netgedicht (nr. 9.062):

hoe een merel je bezong

je klaarde op
uit de mist je ogen
stralend in vermogen
weer licht te branden
in benauwend zicht

je warmde zacht
in lage zon
en uit de wind verkende
je de lente ik hoorde
hoe een merel je bezong

ik liep je tegemoet
zelfs in het tegenlicht
herkende ik je groet
je groende gras
alsof het ochtend was

heb je hand gevat
en zonder woorden
wisten we dat einde jaar
een nieuw begin
zal geven aan ons leven