Alle inzendingen van wim.

Hij zwemt bijna op zijn rug In een zuurstofarme bokaal Zijn kieuwen happen verwoed Tussen schilfers van roet Was hij maar een sidderaal Dan gaf hij de kat een stroomstoot terug…

Daar stroomt het circus vol Het kansspel van de trapeze Een dwarslat als een strohalm Slingerend aan strengen Of het grofmazig vangnet Daartussen de salto mortale De berekende zweefsprong Zwierend om het middelpunt In het veld van de zwaartekracht Het lichaam dat juicht Hoont om de absurde klucht Van streven en beven Voor de worm die…

De duintop schuift een centimeter Slagroomwolken ballen samen Zand aan de voet van de dijk Als de aanzet van een flank Het mos snakt, de algen vergelen De vloedlijn herken je aan de kleur Waar slik in lichter overvloeit In gestreepte plastic ligstoelen Hangen badgasten te puffen Olie sijpelt door hun wimpers binnen Een suf oog slibt…

Ik slinger het anker naar jouw onderlip Een wijnrood, roerloos baken En klom naar dat bruisbad van vlokken Genesteld tegen tandvlees Je kon me wegslikken als een kruimel Gisteren nog klom ik reikhalzend in de mast Jouw lendendoek Door stormvingers losgeknoopt Waait tegen mijn gezicht. Zo mis ik nipt een glimp van dat bleek naakt Dat…

Over scheefgezakte zerken Hangt het zilver Waas van de maan De nacht verlamt de tongen Hij danst onder stroom In het kerkportaal Onder de spitsboog Op de marmeren grafsteen Glad als een sidderaal Hier waren demonen rond In een te wijd kostuum Met larven van lust in hun mond Hij sust de woelige slapers Die zich nog springlevend wanen…

niet alleen een beroep doen in slechte tijden je moet hem ook in goede niet mijden wie zich durft over te geven voelt elke storm gesust en vindt in het verdere leven waar nodig, de rust…

Zij kermt aan haar keten De schakels van roest Als een hond in zijn hok En sleept de zonde mee Het struikelblok Met geheven kin hurkt ze in slijk Zweren op de dij Een vernestelde lok Ze huilt en huivert blij Zij wil los De huig is een gloeiende klepel De stem een windorgel in het deurgat Pulp en zaagsel kleven aan de tong Zij…

Met jeugdbrand op de wangen Staat de matroos in het kraaiennest Langs de stuurboordboeg Een opgespoten stuifwolk Een massief duistere vlek Sindsdien ontwent hij aan die kolos Elegant in zijn onderwaterwildernis Met een bultrug opduikend -Het oog boven de muil- Sliert hij voorbij en tilt de vin Het gebrul plant zich mijlen verder…

Met de rug naar gevel en portaal Raadt hij achter elke deur een holte. Langs maanden slingert zijn pad In een vale wolk van stilte Zoals het stof daalt na de sloophamer Een herinnering die je moeiteloos uitveegt In zijn hoofd schuiven velden over elkaar Vallen vluchtpunten samen Waardoor hij verder gaat Tot hij zich binnenstebuiten keert…

Ik tuimel door een mijnschacht Gevuld met hete adem De minnaar die me belaagt Een gedempte kreet van genot -Raspend in rood weefsel- Zwelt in de koele droom Ik wacht op verlossing Een bodem van doornen Een stekeltapijt dat me doorzeeft Gegons van bloed houdt me uit de slaap Maakt me moe van waan en ondergaan Tot ik stuipend onderuitga…

Ratelpopulieren in mei Nevel in de takken Het regent naalden over het grauw meer Laat avondrood daalt met een geeuw Een vloedlijn, een zoutspoor Aangespoelde algen Een keten van gestolde stenen Gemalen schelpen Ze tekenen het slik Tot de golf breekt Een tong van schuim die alles wissen wil…

Soms leun ik in haar zetel achterover De mouwen opgerold Een lome blik, de longen vol Van zuchtend lover en vertrouwen Tot ik in die fluwelen klauw stik Hoe ik haar begeer blijft haar vraag Terwijl ze om een ander snikt En ik elders niets meer waag Dan een beleefde knik Uit het slipje dat rondslingert Snuif ik een vreemde geur op De sterkere…

Elk moment verwacht ik haar Maar de deur waait hier dicht Een barbaar die blaast in mijn gezicht Komt grommend klaar Zweet en maagzuur en gal Als klachten van een maanziekte Die rond de middag opzet Een vuurbal die verzweert Welke pil moet wat verzachten? Dan nip ik van haar glas Strijk mascara over de bovenlip Stift het ooglid, schik…

De lont spuit vonken Een stroomstoot in het middenrif Frivool en vederlicht Als een gekarteld herfstblad Twijfelend tussen val en vlucht Een ogenblik dwarrel ik bedwelmd In het nu dat zwanger opwelt De koekoek aan een springveer geketend Hupt twaalf maal uit zijn kooi In een wijde kleurenwaaier Ontplof ik Een seinlampje schiet door open…

Regen legt een vlies over de gevels Weekt de knollen van een sierplant Verduistert de vergeten krant Wekt nieuwe tinten, andere klemtonen Zoals klei van korrel en kleur verschilt De schubben van een reptiel dat in lover vlucht De schil van een rottende vrucht Regen neemt het niet zo nauw Haalt de ziel uit dingen Regen drenkt het drogend…

Haar toon verdooft het oor Draalt over drijfzand Door een mistgordijn Een knapenkoor dat één stem smeedt Met een zucht naar verboden stranden Waar ruiters naar een nulpunt staren Hun schuwe hengst brengt hen Op het ritme van een dwaze woede Waarom bleef ik niet doof? Maar nee. Ik dreef mee Rakelings boven laaiend rood De ruiter keert…

De dageraad valt in herhaling Maar dan elke keer iets anders Vandaag een dompelbad in grijs Morgen een zoete dwaling Veel buigt vandaag Bloemkronen aan de rand van de tuin Papavers in de wilde berm Populieren in een stormvlaag Licht lekt langs gordijnspleten binnen. Een stroom van volk om de stadswallen De zon, een zwevende bal, Die…

De kleinste sluimert Moeder gaapt en graait Naar de zuchtende hond In haar schoot genesteld De zetel knarst De kamer ruist Een lichtkegel kantelt door het gordijn binnen Op de plaat pruttelt soep uit blik Ingetogen zingend maak ik een klik Wil vooral en meer dan ooit tijd winnen De dagen liggen verwaaid De uren overhoop De klok is…

Tussen botsplinters en rotsscherven Over een luw slagveld -Koolzwart met rode spatten- Wil de dwerg zijn naam kerven Een speerpunt in de aardkorst Hij jut zijn veulen op Het gulden spoor schendt de flank Een hittegolf breekt in de kop Mat hem af zonder klank Achtergelaten in een ruim vlak De winter wacht. Een lichtkegel splijt het gewelf…

Amechtig sleutel je aan het eerste vers Enkele ronde letters in een maatpak Druipend op het prille witte stille blad Ze moeten nog herschikt Het woord vat geen vlam De rijmdwang gooi je overboord In een woekering van tekens en tamtam Groeit buiten elk besef de leegte De valse noot sluipt tussen de regels Het klaaglied ronkt langs alle kanten…

Tussen startschot en eindmeet ligt wat ademruimte Kilometers die voorbijgaan onder zwarte sneeuw Zoveel was zeker Maar hij haalt het Uitgeput viel hij in een waterbed. De armen gestrekt, een kruis Het gevangen geklots weekt de lach los De maagzweer kriebelt Hij deint zomaar zonder zin Onder een plafondspiegel In een hotel met meer sterren…

een Drentse korpschef heeft te snel gereden met 150 km scheurde hij naar huis "schat, staat de bokma koud ?" "nee, maar je eten bakt aan op het fornuis" het is dus logisch dat de korpschef snel reed hij is "ook maar een mens" net als wij van een voorbeeldfunctie wilde hij niet weten buiten diensttijd is de korpschef n.l. vrij nee,…

Het spiegelmeer herschikt jouw lijn Een vlak waarin de huid schubt De heuvelrug glanst van zweet In een koperen zon Jouw roos van lippen De gekartelde wonde, nog pril Geurt naar een oeroude vijver Grillige diepte Groen gevlekt Maar smetvrees en schaamrood vertragen de kus Jouw oogwit vangt de schaduw van mijn hand De avond dompelt in…

Mijn dagboek is volgeklad Morgen is een open einde Op de trein volg ik de stroomdraden De dunne boog neerwaarts Ze zingen onbestemd eentonig Sneeuwvlokken smelten op het raam Shaduwvlakken schuiven over het gelaat Een donkere woede zet me klem Snoert de strop om de strot Tilt me op Laat me los Tot ik oplos in een luchtbel Alles gaat…

Schaamte maakt hem lelijk Getooid met spinsels van venijn Een poging tot stuntelig geluk Een gevel van laffe lach en domme schijn Dan vlucht hij zonder slag of stoot Sidderend van stroom De weerstand barst Zwier hem bij het schroot Zijn handen stotteren Loze uitsteeksels! De tong plooit dubbel Omsingel hem Hij heeft een leger tolken…

Hij dompelt zijn model in kwikzilver Scheurt een regenboog aan reepjes Zijn oor suist. De stop slaat door. Tussen cipres, korenaar en zonnebloem Drijft hij de sterrennacht voor zich uit Loochent het gebod Verdoofd door absint Gespleten schilder die de kogel koestert Vergulde pil tegen waanstemmen Het fortuin rinkelt op zijn kist…

Het avondrood lost op Tot een effen gewelf Het zwart weer breed uitgesmeerd Op het palet van de tijd Jouw stem brak op de dijk kaatsend over mos Dook met een plons Plots verzwolgen Slenterend langs de haven Vond je niets meer in de buidel Jouw paspoort verloren De lidkaart van de salsabar De foto van een ver lief Wind had jouw sjaal…

Afgeplat wentelt de bol om de as In een ring van puin, steen, stof Miljarden hemellijfjes Volgen de baan De kosmische wet In een samenhang tussen verte en vaart Door een massieve kluit aangezogen (Omgekeerd evenredig met het kwadraat) Zwier- en zwaartekracht houden elkaar in toom Dan scheurt een reuzekruimel los De maan die te dicht nadert…

De danser wervelt om zijn as Maar blijft loodrecht Kromt de rug Geen pees scheurt Geen pijnscheut verzuurt de lippen Reikend naar een roes Scherend over parket of tegelvloer Rekt hij het kraakbeen tot moes…

De satelliet Solar A In een hoge baan om de aardkloot geschoten Belicht de straling De hete streken in de heliosfeer Ontastbaar voor het bloot mensenoog Gezeefd door de dampkring Astronauten nemen als eerste waar Aan boord van hun hemelse huls De film in de ver reikende lens Versmeert het detail Door verstrooide straling Later vond men…