zwarte dwang
Ik tuimel door een mijnschacht
Gevuld met hete adem
De minnaar die me belaagt
Een gedempte kreet van genot
-Raspend in rood weefsel-
Zwelt in de koele droom
Ik wacht op verlossing
Een bodem van doornen
Een stekeltapijt dat me doorzeeft
Gegons van bloed houdt me uit de slaap
Maakt me moe van waan en ondergaan
Tot ik stuipend onderuitga
Het wekt de brulaap in mijn kop
Bij elke hartslag een sloophamer
Die de lemen muur velt
Zou de verbeelding
- een woeste nar die me kwelt -
de leugen voeden?
Ik wil het bijna vermoeden
Al lig ik geveld
Gevangen in een huls
Op een dood ei te broeden
Geplaatst in de categorie: ziekte