Alle inzendingen van windwhisper

De tijd lijkt stil te staan in koude kille uren ik voel me een slecht verliezer hoe dan ook lijk er niet mee om te kunnen gaan met het aanvaarden van de dood is het de angst om zelf ooit te gaan ik kan het niet benoemen de tijd lijkt stil te staan nu er weer een heel lief mens is heengegaan mijn fluister klinkt heel verdrietig in de…

Haar oogleden trillen als de vleugels van een vlinder verder slaapt ze bijna bewegingsloos de droom vindt plaats achter gesloten ogen de wind fluistert zacht vanachter een half geopend raam de maan weet van haar dromen waakt over haar en daar in het wonderlijke van haar nacht ontmoet ze hem hij die weer bij haar is en haar lief had…

Alhoewel hij er van droomde danste zij niet met hem hij vroeg zich af hoe dat zo kwam wel hij droeg geen stoute schoenen…

Spoken uit haar verleden dansen in haar donker muren krijsen haar lippen gestift handen beschilderd ze wil maar ze zwijgt gebroken woorden ombegrepen kilte verscholen ziel nog eenmaal dichtbij in voetstappen van hoop zal ze lopen over water…

Dromerig op mijn rug liggend in het gras met moeder natuur en de wind als gezelschap bekijk ik de voorbij drijvende wolken ik zie van die grote witte en iets donkere donderwolkjes er tussen, ze nemen vormen aan ze gaan leven, voor mijn ogen een glimlach kleurt mijn wangen als ik vliegtuigstrepen er een kus zie vormen kruisjes in de lucht…

als tiener gek op de Beatles nog verrukter van Brian Jones van de Rolling Stones later vol adoratie voor Dave Berry “now, now is the moment en strange effect” altijd dromend, van een andere wereld waar liefde een rol speelde waar de mensen aardiger waren het flowerpower gebeuren was een euforie geen oorlog, maar vrede bloemen in je…

Zeg me, fluisterde ze wat is het verhaal van je tranen zeg me, wat is het geheim van jouw warme lach vertel me, waarom je mij terug kwam zoeken haar ogen, even donker als de zijne, blikten hem aan in verwondering…

Als ik denk ik houd van jou dan bruist het in mijn hart zoveel gezichten namen lieve momenten al ging het mis elk een plaatsje apart maar waar juist die ene zijn naam schreef in onuitwisbare inkt is mijn gebleven…

Vriendschap kun je niet uitleggen in woorden of zinnen het is een gevoel van warmte en verbondenheid van je thuisvoelen bij die ander mogen zijn die je bent met al je hebbelijk en onhebbelijkheden twee vrienden zijn er van me jarig plus een heerlijke vriendin als je dat in geld uit zou mogen drukken ben ik drie maal miljonair en schathemelrijk…

Wie had ooit gedacht dat ze op haar levensavond ze was al in een verzorgingshuis dat zij nog eens zou verzuchten die rot rollater ik kan niet eens naar hem toe rennen ze vond immers nog een extra grote liefde al was ze dan ook al tachtig en hij er ver over heen wie denkt dat zoiets niet op waarheid zal berusten moet maar eens…

Zilt verlangen wakker worden met zijn geur op haar huid zijn naam in haar ogen gestild haar vuur gekuste lippen…

Hare eenzaamheid Ze zegt en schrijft dat ze lelijk is maar wil horen dat ze mooi is ze zegt dat ze nooit over andere mensen praat maar als je goed luistert doet ze niet anders ze zegt haar eigen leven te leiden maar als je goed kijkt leeft ze dat hoe anderen het willen ze zegt eenzaam te zijn maar als ze goed om zich heen zou…

Haar ogen boetseren een droombeeld geven het een hart zo onstuimig als de branding van de zee ogen als sterren een warme lach als een gouden horizon een haarkleur als golvend graan in het zomerse zonlicht mocht ze hopen ooit in deze droom te lopen dan zou ze onwankelbaar gaan in de vallei van de liefde heel zacht fluistert de wind…

Je lag zo veilig in mijn armen geboren vanuit liefde in mijn schoot je eerst lachjes waren juist voor mij je woordjes je wankele stapjes aan mijn hand zeg me, waar het mis ging wat deed mama fout woorden komen bijtend uit je mond je ogen staan zo koud zeg me waar het mis ging wat deed mama fout…

Onzichtbare draden verbinden jou en mij heden verleden en toekomst gevangen in een web van onverbrekelijk goud gesponnen door wat men liefde noemt al ben je ver hemelhoog toch raken mijn vingertoppen je hart, je ziel je zinnen blijf je bij me diep van binnen jouw fluisteren is de melodie van mijn bestaan schaduwzacht…

Gerimmpelde wangen een ouder gezicht Wie vindt dat nu lelijk.... zo'n gezicht vertelt je een verhaal lach en zorgrimpeltjes lijntjes van pijn denkrimpels fronsjes soms een ietwat verweerd van het buitenzijn je bent al wat ouder maar je mag er toch zijn blauw geaderde handen een dunnere huid ach gossie, is dat lelijk... wel nee schei…

Twee kleine grote meiden Melissa van zeven jaar en Amna van acht hebben een prinsessenboek gemaakt ze knipten, plakten, kleurden de mooiste prinsessen blad voor blad met kroontjes, glitters en juwelen ze schreven er een eigen tekst bij het is een prachtig boek geworden heel trots lieten ze het me zien met stralende oogkes en dat is…

Een zachte blos kleurt wangen rood als haar ogen kussen ze proeft..... ze eet de aangeboden vrucht het sap krult van haar lippen als ze gulzig toe hapt genietend verorbert ze de avond glimlacht als ze tevreden achterover leunend haar mond afveegt…

De straten zijn nog donker en doen wat troosteloos aan achter een enkel raam brandt al wat licht Den Haag ontwaakt aan de donkere hemel knipoogt nog de maan niet vol, nee nog niet ze is wat bleekjes de vrouw zojuist ontwaakt schuift gordijnen open rond haar benen wervelt de poes harig en behaagziek ze doet het raam open en de morgen…

Hoe zal ik je noemen fluistert de wind Sterre ik ben Sterre klinkt het warm blozende wangen stralende blik dansende voeten handen vol verlangen in het ontmoeten dag Sterre fluistert de wind haar glimlach als antwoord is als de kus van elke nieuwe morgen waarmee ze de dag begint in vrijheid met liefde in hoopvol vertrouwen dag…

Door het geopende venster hoor ik een motor voorbij ronken lieve Maas jouw doodgaan kerfde een litteken in mijn hart…

Toen je schreef “ik ook van jou” zat hier de grootste jokkebrok zich diep te schamen…

de boom vertelde haar van eeuwenoude verhalen ze keek ze las ze begreep dat zijn stam een oude was ze bewonderde zijn groeien het fluisteren begon toen zij zich tegen zijn oude bast aan vlijde…

Droomwolken ontsluieren de slaapdronken ogen als straks een wereld ontwaakt blijkt zij doch slechts een fata morgana in het spel der liefde…

onderhuids verlangen dreef ons beiden tot bijna waanzin hartstocht streelde warme handen zweetpareltjes over blote huid adem mijn adem kus me , til me tot over jouw regenboog voel mijn hart bonzen tegen jouw behaarde borst laten we dansen in de liefdespassie stil mijn honger ik ook van jou…

eenzaam en alleen gekooide mens gebonden aan handen en voeten vechtend voor de vrijheid mond gesnoerd…

Haar haar had de kleur van het heldere doorzichtige zilveren water van een beekje in opbloeiende lente de wind liet het losjes om haar hoofd wapperen haar wimpers als roetzwart spinrag op blozende wangen toen ze begon te praten klonk haar stem als muziek en donkerbruine honing haar lach als een betovering hij liet zijn hart bespinnen…

Ze wist het te vangen met beide handen het zilveren liefdeslint toen ze het aandurfde werd haar herfst in eens weer lente haar blik toekomst gericht beloftevol…

De zon scheen zo aanlokkelijk dat ik na mijn bezoek aan de bieb even op mijn tuinstoel neerzeeg het was een regelrechte uitnodiging van moedertje natuur die lente zong in mijn fluistering was het aantrekkingskracht dat ik mijn broekspijpen oprolde en mijn witte benen de kans gaf al een klein beetje te bruinen wie zal het zeggen in jouw…

Hij huilt met de wind maar zij kijkt niet meer om hij verloor zij had hem zo diep bemind…