Netgedichten

netgedicht (nr. 25.275):

Als golvend graan

Haar ogen boetseren
een droombeeld
geven het een hart zo
onstuimig als de branding
van de zee
ogen als sterren
een warme lach
als een gouden horizon
een haarkleur als golvend graan
in het zomerse zonlicht

mocht ze hopen
ooit in deze droom te lopen
dan zou ze onwankelbaar gaan
in de vallei van de liefde
heel zacht fluistert de wind
een stille wens
er achter aan
een glimlach speelt
langs blozende wangen