inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 25.431):

Zo maar een dag

Dromerig op mijn rug liggend
in het gras met moeder natuur
en de wind als gezelschap
bekijk ik de voorbij drijvende wolken
ik zie van die grote witte
en iets donkere donderwolkjes
er tussen, ze nemen vormen aan
ze gaan leven, voor mijn ogen

een glimlach kleurt mijn wangen
als ik vliegtuigstrepen er
een kus zie vormen
kruisjes in de lucht
meeuwen vliegen hoog
in mijn mond een grassprietje
ik kauw er op
en bouw luchtkastelen
verderop loeit een koe

verwonderd vraag ik me af
wie zou hier ook ooit
dromerig in de lucht
hebben liggen staren
wie dacht er ook
de wereld is van mij vandaag
de zon knipoogt door de wolken
ik word er slaperig van
en langzaam vallen
mijn ogen dicht

Schrijver: windwhisper, 11 april 2009


Geplaatst in de categorie: emoties

3.6 met 5 stemmen aantal keer bekeken 265

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)