Alle inzendingen van windwhisper

Geef mij je hand laten we samen een brug bouwen we leggen stenen neer over de rivier laten we voorzichtig voetje voor voetje er over heen gaan het is wankel en glibberig we houden elkaar in evenwicht dan wacht daar aan de overkant een nieuwe horizon ga je mee…….. we gaan het redden onze kracht is op elkaar en op onszelf…

eentje van zo vele stille avonden je probeert er wat van te maken hebt iets lekkers in huis gehaald niet erg verstandig voor de lijn maar ja, je wilt je prettig voelen niet meer zo eenzaam zijn de tv heeft niet zo veel te bieden het boek ligt doelloos op je schoot geen zin om er in te lezen je luistert naar muziek en je gedachten gaan terug…

Zweetdruppels parelen van een ebbenhouten huid op die van ivoor twee paar donkere ogen ontmoeten elkaar in de hartstocht van het moment lezen liefde als handen en voeten elkaar krullend omhelzen in een woeste dans zweet parelt en warme tranen genieten………zij …hij…wij…ik…jij het wordt lente fluistert de wind koelte door het geopende…

Dag droom fluisterde ze toen de morgen haar wakker kuste ze rekte zich nog slaapdronken uit dag meisje zei de droom heel zacht vanavond neem ik je weer mee voor vandaag een mooie lente lach de wind lokte ondeugend haar warrige haren bij het open venster goede morgen klonk de fluister in haar oren dag vlinder zei ze zacht, stuurde…

Zijn eerste liefde ze was veel ouder hij vond bij haar naast tederheid geborgenheid en warmte maar luisterend naar wat de omgeving van hem verlangde liet hij haar achter zij begreep…….. hij zag niet haar tranen hij vond een meisje van eigen leeftijd ze trouwden omgeving, familie iedereen tevree maar in zijn hart en dromen was…

Boei me niet knecht me niet claim me niet laat me vrij zijn komen, gaan en bij je blijven…

Woorden zijn niet nodig als handen elkaar omvatten het prille beseffen “ik ook van jou” de stille fluister in de wolken als twee paar ogen elkaar ontmoeten in de warmte van een kus…

Luister naar je hart ze dronk de woorden zittend met haar armen om haar knieën geslagen keek ze dromerig voor zich uit de wind blies de melodie van die vrijheid zachtjes in een fluister haar hart echode terug…

Juist op dat moment dat de angst haar in zijn greep kreeg en een ijskoude rilling door haar aderen joeg zag en hoorde ze de fluister van de liefde die net op tijd de kou verjoeg heel zachtjes voelde ze het strelen van de wind door haar verwarde krullen…

Haar gedachten gaan terug naar die jongen met zijn donkere ogen en zijn ravenzwarte haar haar hart zingt in zijn taal de woorden...ben seni sevyorum... de warme herinnering aan hun zomers samen krult haar mond in een zacht glimlachen achter gesloten ogen dansen sterren ze fluistert een kushand in de lucht het was goed zoals het was…

met in haar ogen de glimlach van de lente stapt ze blootsvoets de nieuwe morgen tegemoet met rond haar bedauwde lippen een warme lieve groet de echo van haar fluister gedragen door de wind zucht als een zacht wiegen door kruintjes van de bomen langs tere net ontloken bloemkopjes met hun prille lentegeur ik noem haar liefde kun je…

Lieve, lieve jij morgen ben je jarig we weten allemaal dat het je laatste verjaardag hier op aarde zal zijn de artsen spreken over enkele dagen misschien weken die wetenschap die doet afschuwelijk veel pijn je blijft opgewekt bent niet opstandig zegt, als het zo is dan heb ik een mooi leven gehad je was altijd al een tevreden mens…

Heb je echt verloren fluistert de wind zachtjes in haar oren nu je geen winnaar bent nee, zegt ze vol overtuiging winnen hoeft niet er is liefde haar glimlach is als de lentezon de maan kust kersenrode lippen haar voeten lopen daar waar haar hart naar verlangt…

Geen toekomst voor hun beiden hij moest gaan keek even nog om droeg haar wanhoop in zijn ogen zij zijn kindje in haar schoot september 1967…

Dochter van de maan in de wereld waarin zij leeft is de vrouw niets waard ze is er om haar man te behagen te verzorgen te verwennen maar in de nachtelijke uren staart ze dromerig naar de maan voelt een zachte kus op haar blozende wangen kan naar zoveel meer verlangen…

de wijzer van de klok tikt de middernachtelijke uren, minuten en secondes weg langs de wijzerplaat drupt een traan naar benee de maan heeft een ironische grijns over slapen en waken en liefde en dromen in de nacht de wind fluistert het woelen en draaien van haar alleen ze is nog wakker…

als jij mijn handen vastpakt in een woordloos gesprek houd me dan stevig vast lees me voel me houd van me zoals ik van jou fluistert de wind haar woorden in zijn hart…

daar lag hij in mijn armen een klein hoopje mens grote grijze kijkers vertedering en liefde dat is wat het dan met je doet het borrelt over in je hart zijn naam is Joep en ik hou van hem…

Ergens tussen slapen en waken in het ogenblik waar de stilte werd ontbloot hoorde zij de wind fluisteren over een wereld zonder oorlog…

waar de mond zwijgt en handen stilte grijpen voeten dansen op een grenzenloze bodem waar dauw de sneeuwklokjes beroert in het vroege van de nieuwe morgen daar fluistert de wind haar lied van liefde door kale boomtakken daar woont zij wereldburgeres…

Lieve onbekende ik ken je wel, maar ook weer niet je bent zo vaak in mijn gedachten de laatste tijd al heb ik je nooit ontmoet wat wellicht nooit zal gaan gebeuren omdat ik me niet openstel ’s nachts mis ik je naast me al is het alleen maar om te zeggen dat ik niet kan slapen of dat het zo koud voelt zo alleen in dat grote bed op de lange…

Hij legt de wereld aan haar voeten Zij draagt hem op haar handen…

En ik rijg mijn tranen als parels aan een snoer leg ze om mijn hals en draag ze door de dagen heen hoor de stem van hem die zei……..” gisteren was ik jarig” ik feliciteerde hem en hij zei, er kwam niemand op bezoek dus daarom vertelde ik het aan u ook de tranen in zijn stem vlocht ik mee soms blijf je stil en je draagt omdat het…

Kijk fluistert de wind zie hoe de adelaar zijn vrijheid vliegt zijn vleugels wijd gespreid hoog boven in de lucht ergens verder ligt zijn nest waar hij zich veilig voelt vandaar uit maakt hij lange tochten zwevend over moeder aarde tussen de wolken door doe hetzelfde klinkt de fluister sla je vleugels uit maar keer steeds weer…

Zacht zucht de fluister van de wind over moeder aarde het stormt niet maar een warme glans van liefde bouwt bruggen en kastelen vriendschap straalt van noord oost naar zuid west ze vangt het op met beide handen haar voeten dansen vrede ze wil dat verder dan over de horizon fluisteren tot waar nu nog de bomen kaal van tak in de wortels…

Bij het wakker worden kust de nieuwe morgen haar nog slaapdronken ogen buiten is het voelbare afscheid van de zon en de maan, de eeuwenoude geliefden ze schenken elkaar de glimlach van het vertrouwen in en op elkaar ze wachten en verwachten zij stapt uit bed haar voeten raken de grond haar handen vinden de glans van het ontwaken buiten…

Mag ik je troosten fluistert de wind ze antwoordt niet ligt in bed met haar hoofd verscholen onder het kussen wat plukjes haar springen er krullend onder uit de wind weet wel haar met rust laten is nu het beste tot de hoofdpijn verdwenen is wacht geduldig tot er beweging in komt in het bed zodra dat gebeuren gaat zal die haar als…

Ze hoorde de melodie van haar dromen als in een fluister kwam ze tot leven haar ogen straalden haar voeten dansten de wind lokte haar haren ze gaf zich over en genoot met volle teugen van de liefde die haar deed heupwiegen tot het middernachtelijk uur de wolf deed huilen in de schaduw van het maanlicht en zij als een schaduw…

Warme handen strelen donkere ogen kijken de mond zwijgt waar de fluistering van mijn schaduw de wolf een lied zingt in de stilte van jouw schrijven…

Op het moment dat ik jou zag won je gelijk mijn hart en intens is de wens in mij om ook altijd nog al is het diep van binnen dat onbevangen kind te mogen en te blijven zijn laat me dagelijks mijn fluister zo beginnen…