Alle inzendingen over Getint

dansend op het wild plaveisel achter kleur en hoge hakken verschijnt zij telkens weer wapperende goudgele lokken bedekken haar deinende borsten scherpe blikken vanachter getinte brillenglazen turen in het rond haar rokje trilt in een zonnig spectrum zinderende mannelijke aandacht overvalt haar keer op keer langzaam verschijnt…

Langzaam trekt de zomer haar groene kleed weer uit en verwelkomen we de herfst die zal schitteren als een prachtige bruid gehuld in goudglanzend rood en okergeel getint brengt ze ons in vervoering met haar kleurenpracht tot ze haar kleed voorgoed laat vallen dat verwaait in de wind en ze de aarde bedekt met een zacht bladerentapijt dan…

ik zag je vingers komen tussen geurende bloemen in de volkleuren wei wij waren toen nog groener dan onze dromen toch zomerden wij wij trioden met zon als koesterend speelkameraad zij scheen zo heerlijk en hij straalde maar daar waar wij ons samen overgaven aan midzomers orgie getint terugkijkend gloeiden wij nog na hadden elkaar…

soms een vruchteloos verpozen in het ongekende immense heelal ik ontkom dan niet aan het erkennen dat ik me doorgaans gedragen voel; deze weg niet zelf heb gekozen vaak hoef ik ook niet meer te zeggen wat ik eigenlijk bedoel om me heen immers herhaalt zich alles in wezen weliswaar regelmatig in een kleur getint…

wat de dennen fluisteren bij het wiegen op de wind in treuzeltoon getint onder jagende maan het klagend ruisen van eeuwenoude verhalen uit zure zavel gezogen over soortgenoten al lang vervlogen die nog spraken van doksalen in verzonken kloostergezang het vreemde licht boven kruisende banen met de lokroep van heidense nazang wijdste…

De fee laat zich drijven op de golven, ze lijkt een met de blauw-getinte zee. Ze zwaait met haar fonkelende staf en wil gaan toveren, maar... De zon verdwijnt achter de wolken, mijn droom spat plotseling uiteen, want heel even waande ik me, die prachtige fee in de zee.…

Voorzichtig Natte hand Vochtig doekje Tastbaar Vingers Tegen het gezicht gedrukt Likbaar Trillend oog Open wangen Gloeiend Zenuwachtig Vloeibaar getint Met een zachte aanraking Zijwaarts Recht door zee Hand naar achter Tilbaar Gezichtsverlies Blinde handen Vogel langs het raam Als een lens Zo zacht Aantastbaar Per…

Ik zie je getinte gezicht voor me Je contouren scherp doch zacht Wordt uit mijn slaap gehouden Hoor je stem midden in de nacht Jouw verschijning is als een oase..…

tussen spiegelende wimpers, koolzwart getint, kijken herfstbruine ogen verlegen van mij weg een broze blik zoekt dragende aarde maar lijkt er niet te geraken ook niet als ik jouw warme zucht voorstelbaar in mijn handen leg misschien door de vochtige glans uit vertedering door een glimlach die ik je schenk lippen als breekbare…

neigen ze staart mij immers aan zou ze mij mogen met mij willen slapen gaan ze zal zeker ruiken naar late herfstrozen en haar borsten willen een lentebloesem tonen het zijn mijn lippen die naar tederheid dorsten, kon ze maar in mij wonen zo draagt mijn grijs nog een jeugd op handen al is het ademen steeds minder diep getint…

ze staart naar een punt ver weg hier vandaan stottert woorden in een taal die geen mens kan verstaan ze ziet het licht gefilterd vallen door het getinte glas in lood, het kleurt de man op de kansel in geel en in rood dan zit ze plots op haar bed hoort de stem van haar zusje en haar moeder komt bij haar die geeft haar een kusje ik…

Nu is de heide blij getint Met paarse bloemenkleur Nu is de zoete heidewind Vol zoete honinggeur Nu gonst de aarde van 't gebrom Der bijen wijd en zijd Nu is de hoge lucht alom Een blauwe zaligheid Maar als de heide schoonste wordt Dan komt de winter aan Want bloemenschoon duurt maar kort En vreugd is gauw gedaan En 'k zou mijn leven…

nooit wordt vergeten met nachten wanneer jouw boezem de ochtend sneller brengt dan ik zou denken een beetje Beethoven, een vleugje Bach of gewoon een frivool orkestje met een bombardon waarvan de slagen galopperen over het pleintje alwaar ik woon als ik mocht hopen wenste ik jou al mijn liefde, een reis naar de tropen een licht getinte…

grijs getinte heuvels tekenen zich af op de ramen van mijn doorzonkamer ook al is de zomer reeds lang op zijn retour en de dag allengs meer bekort is het stof nog kraakhelder zichtbaar op mijn vinylen vloer en dressoir de hoge zetels hebben, door het oktoberlicht beschenen, nog niets aan waardigheid verloren het gobelin bloeit als nooit…

het bloesemt in de bomen 't is toch zover gekomen al leek het er niet op de winter bleef maar hangen er rees een diep verlangen naar bloesem uit de knop naar roze getinte takken die haast van zwaarte knakken dat leek dit jaar een flop de wolken bleven dreigen het voorjaar bleef maar zwijgen de zon liep niet voorop nu staan ze toch…

Wie schuilt daar achter getint glas? Een beursbaron die de handen wringt Het sloffend vee veracht Hij laat de woekerwinst berekenen van een nog niet aangeboorde bron terwijl het zalig slijk zich ophoopt, een stroom van nullen en strepen naar de ongerepte tuinen. Klerken zijn er een bedreigde soort.…

Nu is de heide blij getint Met paarse bloemenkleur, Nu is de zoete heidewind Vol zoele honinggeur, Nu gonst de aarde van 't gebrom Der bijen wijd en zijd, Nu is de hoge lucht alom Eén blauwe zaligheid...…

Achter de oude kloosterwoning Hing wat rode zon… Onder goud-getinte linde Bad een jonge non Heur gelaten ogen droomden Onder blanke doek, Naar de zwart’ en rode letters Van ’t getijden boek… Langs de wegskens was geprevel Van wat blâren bruin…; Aan heur voeten bogen schrale Violieren schuin Als ’n dode^illusie, die ze Lang vergeten…

Grenzen voor mij verlegd Nu word ik niet getint. Mij is ontnomen het plezier Verruild voor kilte van cipiers Slecht zijn ze, slecht tot op het bot Trekken de kroon van mijn kop Opgesloten in een pot Cel met tralies, ik ben doodop. Klaar met deze houding.…

ik golfde op warm en licht had mega zicht met mijn ogen dicht in zacht pulseren opende en sloot ik mijn interieur het exterieur donkerde kleur er was geen afzet wel een incorporeren het heerlijke verbinden waar mensen van leren licht getinte bleek een regelrechte hype door waarheid en tijd raakten velen dat kwijt kleur donkeren…

hoe licht was ik wel niet getint destijds als lief klein kind okselfris nog en in de knop mocht ik al vast aan een lijntje rond de boom huid in de zon die schroeide al dat bloot na een poosje pijnlijk rood ze zeiden zieltje arm kleintje er kwamen toen vlekjes op mijn hoofd armen en benen ik hield me meteen al groot liet het bij diep…

hoog tegen het fluwelen nachtgordijn met als decor,de maan in kwart, tekent zich een prachtig dansfestijn, op de zacht gelaagde lucht, glijdt soepel draaiend, een meeuwen vlucht in hun lichtend zilveren tenue, met zwart getinte toppen aan de vlerk zwenken zij zwierend in dansgenot tegen het hoge nachtelijke zwerk de lange trage vleugels,…

Op een van de eerste dagen dat ze vrij zijn word ik opgeschrikt door een belletje van Burgernet een beroving heeft plaatsgevonden door twee getinte jongeren in trainings-tenue.…

Wist ú dat de hibiscus syriacus Een bluebird is, een zangvogel een merel Een oiseau bleu die enkelbloemig zingt Met donkerrood hart violet getint?…

Zoals Jean de Woordenaar ons in zijn historisch getinte snelsonnet van vandaag heeft laten zien was Alkmaar viereneenhalve eeuw geleden een "ferme stad", die zich niet voor niets als eerste aan het juk van Filips II en Alva wist te ontworstelen. ______________________________ Ferm was zij, in de Spaanse tijd, heldhaftig Doortastend, moedig…

kringen de veel te vroeg gevallen bladeren met dode bloesems die vergaderen dans met resten van papieren dingen draai mijn zinnen, spreek mijn woorden hardop luid en laat ze galmen dein dan mee met groene halmen draag mijn stof naar kanten boorden jij dwaze vriend de wind mijn ogen zien je wazig mijn stem gebroken glazig de scherven groen getint…

Met de laatste rollende golf slaat het bootje op het zand alle kracht kan niet voorkomen dat een weg terug verzopen is eelt op beide handen toont het knokken tegen de stroom in haar huid, inmiddels licht getint, verbergt bont geslagen blauw lippen gebarsten door verbijten en pijnlijk bijtend zout trekken een harde streep in het eens zo…

nevelsluiers zelfs mijn geest behangen kan mij een vreemd vertrouwde pijn bevangen die ik aan de vervlogen jaren wijt ik raakte veel van mijn illusies kwijt met stille weemoed en een vaag verlangen zou ik nu alle tranen willen vangen die in het leven door mij zijn geschreid maar als de lange nachten zijn gekomen en dagen grauw en somber zijn getint…

het was mijn vale jas wellicht nog door vader gemaakt van kleding in ruste of in overgang naar een tweede kans ja zo was nog die tijd en stond eens voor de Kodak niet meer wetend wie de spieker was ik was mijn vale jas met grote herenknopen op een kinderdracht waar mijn hoofd, bleek getint, uitstak boven volwassen revèrs wat…

Als in kleurrijke krijtkringen die ontboezemingen cirkelen vogelvrij opgetekend in liefdes lot ebt grauw geroezemoes weg in zacht getinte werelden in smaken van verschil in de taal der verschijnselen als in een wasem van verloren woorden streelt jouw adem terug naar het hart der dingen naar heftiger getijden die de maanstond…