biografie: Eva Gerlach
Eva Gerlach (1948) debuteerde in 1979 met de bundel Verder geen leed. De gedichten waren van zo'n niveau dat men er Gerrit Komrij achter vermoedde en de bundel werd bekroond met de C.W. van der Hoogtprijs en de J.B. Charlesprijs.
In 1999 verscheen Voorlopig Verblijf; een overzichtswerk met vijfenzeventig door Gerlach zelf gekozen gedichten.
In de tussentijd verschenen nog acht andere indrukwekkende dichtbundels, waaronder ook twee bundels met kinderpoëzie (Hee meneer Eland en Oog in oog in oog in oog)
In 2000 ontving Eva Gerlach de P.C. Hooftprijs voor poëzie.
Ter ere van de vierde gedichtendag 2003 schrijft Eva Gerlach een speciale bundel met daarin ongeveer tien nieuwe gedichten.
Inzendingen van deze schrijver
37 resultaten.Waar ruik je naar
gedicht
2.0 met 26 stemmen 
26.189 Als het het enige was dat hier lag, als de stenen
hier niet lagen en de wielsporen, bierblikjes en
lichtvlekken, als het niet zo
nodig iets moest zijn zou het nu gaan bewegen.
Het zou op zijn kop kunnen
gaan staan. Het zou op zijn tenen
uit zijn uitersten glijden en het zou je
inpakken in...
En bestaat niet
gedicht
2.0 met 15 stemmen 9.091 Zoals die pad, verstopt
tussen de lelies: op-
gesprongen, pissend, op het geluid van je schaar.
Een kleine, grauwe. Stil
tegen de grond en stiller
tegen de muur daarna, gevlucht voor je hand
of daarvan de schaduw. Kloppend tegen beton
weggedrukt hard te worden, onopvallend
hard als het...
Draad
gedicht
3.0 met 8 stemmen 4.349 ik loop op de weg die zich doorknipt, mijn been leest het zwart.
Al het zien zien zien, waar is het goed voor,
wat is er dat ik zie dat ik niet weet,
wat ik niet zie vul ik in, ik merk geen verschil.
Ik loop op de weg die zich doorknipt, ik dek één oog af.
Wat ik weet hoef ik niet te...
Zo
gedicht
2.0 met 80 stemmen 25.642 Een hond met ijzeren ogen had mijn hand
in zijn mond genomen. Ik wilde
niet dat dit gebeurde maar was bang
te scheuren als ik mij verzette. Luister
hond, zei ik, laat me los en ik geef je
wat je verlangt. Maar wat hij wilde was alleen
dat ik niet verder ging en met mijn andere hand
hem...
Kruim
gedicht
3.0 met 26 stemmen 6.528 Wat heel is kunnen wij niet zien, het is
te groot, het past ons niet en niet
in onze hoofden
maar wat aan mootjes, haksel is, verkiezeld,
kruim, gepureerd, verstoven of ontbonden -
al het verdeelde zit voorgoed in ons.
-------------------------------------
uit: 'Niets bestendiger',...
Ik, zei de gek van Tiengemeten.
gedicht
3.0 met 43 stemmen 6.894 Ik, zei de gek van Tiengemeten.
Ik heb de hond in zijn staart gebeten.
Ik heb de kat aan de boom genaaid,
ik heb de wurm in een knoop gedraaid,
ik heb in het afval een vuurtje gestookt,
toen alles fikte kindje gekookt,
toen alles gaar was, smakelijk eten,
pan bij de buren naar binnen...
Terug
gedicht
3.0 met 6 stemmen 4.797 Vannacht reed ik met je naar wat je zei,
je zat voorop en riep wat je bedoelde.
Wij stopten bij de horizon, daar bloeiden
achter de lage dijk de sterrenvelden.
Toen kwamen kleine dieren uit de greppel
de steil opsprongen tussen jou en mij,
die aten van ons goed en met hun...
Mankes 2
gedicht
2.0 met 22 stemmen 8.665 Mijn vaders tronie vult het schilderij
een sloot loopt uit zijn pols naar horizon
waarop zijn kin rechtstaat een heldere lijn
omgeeft zijn kale wezen en de zon
nergens zichtbaar natuurlijk plakt hem gauw
tussen kleine wolken en het blauw
ik meen hoewel van zorg de verf haast breekt
dat er...
Figuur over de rivier gebogen 2
gedicht
2.0 met 22 stemmen 18.939 Zullen we nou nog gaan vissen of niet. Kijk de hengels,
allemaal gisteren voor je gekocht alle twintig,
je kwam niet en ik kon je nergens vinden.
Dus dit is het aas het zoetste zingen en fluiten
en daar staat de picknickmand vol met zelfrijzend verschiet
en hier heb je eersteklas stof...
Veergeld 1
gedicht
2.0 met 237 stemmen 27.215 Liggen we 's nachts met de doden die op ons gaan zitten
ons strelen met handen van talk bergamot en citroen
bij elke beweging levender: Han met de tanden
Mentja met puilende ogen, iets in ons haalt ze over
door te gaan, toe dan, aderen zwellen op
vellen als gedroogd bloemblad, een...
Hoezo herhaling
gedicht
3.0 met 42 stemmen 14.918 In een ongewoon licht
rijden de straten vandaag,
helder als nooit tevoren.
Zand op de wind, een geur
van oude bureaus uit een zwembad,
iemand die hoog in een huis de ramen bespeelt -
het schrift gegeven, lees
tussen de vlugge tekens de weg, hoe de voet
terloops bij het asfalt vandaan...
Drukte
gedicht
2.0 met 42 stemmen 10.447 Het is raar gesteld met de doden,
schuiven in je aan, zitten met hun
holtes in je knieën, hun kootjes
in je vingers een brief te schrijven,
even sloom als jezelf, even beperkt op de hoogte
van weerbericht en genade, twijfel en kostprijs
en als het etenstijd, bedtijd,
tijd is om de honden...
Gelukkig gedicht
gedicht
3.0 met 9 stemmen 4.149 Ze kwam bij me in de gedaante van een hond van
onduidelijk ras, er was niemand thuis in dat dorp.
Ze kwam zo sloom als honden eigenlijk niet
kunnen naast me lopen, raakte me met geen
haar aan, keek niet omhoog. Bij het korenveld zei ik
ga weg en ze antwoordde niet maar
liet haar tanden...
Verdeeld
gedicht
3.0 met 8 stemmen 1.708 Gister gelopen onder de spoorbrug door,
driemaal de zon voorbij met het nieuwe kind,
tot waar je de autoweg ziet.
Hoe je verdeeld raakt, op-
gedeeld over steeds meer leven,
zoals de zon op drie plassen, over drie bruggen,
driemaal gevangen in mist, uitgerekt in water,
onderging achter ons,...
De veelgestolene
gedicht
3.0 met 7 stemmen 1.385 Als zij loopt zoals ze loopt, zoveel
benen en ik zie haar gaan en kijk
hoe ze voet voor voetje werkelijk
wordt, die schoenen die ze borstelt als ze
recht voorover in het strooizout valt
wil ze nooit meer uit, zo ben ik echter
zegt ze, uit haar ene gang groeit haar
volgende, zij doet maar...
Rand
gedicht
4.0 met 2 stemmen 2.377 Wat je nu zegt verplaatst lucht
over een kleine afstand,
kleiner naarmate je zachter,
haastiger praat:
'Tot waar het weer waait'. Een plek
opzij van het kijken.
Verwachting loopt naar de rand.
Niet te bereiken.
----------------------
uit: ' Raster', 1998.
Tape
gedicht
2.0 met 5 stemmen 2.922 Alles kun je dichtmaken, fiksen, heel
houden, redden wat reddeloos, her-
stellen wat ontsteld tot op de kern
niet meer in orde wil. Niet opgelapt, behoed,
genezen.
Orde is maar een haar
waaraan je hangt, nagel geprikt in je kist,
vezeltje over been, houdt niks niet tegen.
Wat stuk is,...
Je kunt het niet ontkennen
gedicht
3.0 met 10 stemmen 6.639 je kunt het niet ontkennen, zij was hier,
zij heeft over een muur van tijd gekeken
en deze code gehanteerd als teken
van eeuwigheid. Een omtrek gaf zij prijs
en zij heeft hem verscheurd noch opgegeten.
Haarfijn sluitend levert hij bewijs
dat zij bestond. Dat zij hier heeft gezeten
met mij...
Spons
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 3.131 Maak deuren open waardin, laat ze komen de doden
vraag wat je wilt.
Vluchten de levenden, ga ze
achterna, slacht ze, je krijgt
wat je wilt, vang hun bloed in een zak, steek een spons
op de plaats van hun hart, zeg de spreuk:
'Onverzadigbaar hart, ga niet over rivieren!'
Geen van...
En leefde er
gedicht
3.0 met 2 stemmen 4.422 staand in de paskamer merkt
mijn uitgeklede lichaam
dat het niet goed meer werkt,
het valt, het houdt op te staan.
Languit op de vloer tussen
kreukels zie ik mijzelf
languit aan ophanglussen
tegen de wanden sterven.
Stel dat je hier nu was.
Dadelijk hield ik je vast
tot je, precies,...
Bed
gedicht
3.0 met 7 stemmen 6.424 Je lichaam vast in slaap, de rest vloog weg.
Een hand ligt naast je met gekrulde vingers.
Doe ik mijn hand erin, de jouwe sluit zich,
neemt die van mij en legt hem op je hart,
je andere eroverheen. Wat heet
liefde. Zomaar zing ik iets
zonder dat ik het merk, een lied dat niet
bedacht wordt...
Val
gedicht
3.0 met 2 stemmen 5.459 Een boom lag op de weg waarover wij
liepen jij en ik. Er zaten kleine
gaten rondom in zijn gepelde lijf
en toen wij op hem stapten barstte hij
tweemaal open. Door de kieren kwamen
imago's aangekropen hemelsbreed,
de stroom in hem een zwerm. Wij konden geen
kant uit, stonden in het...
Over het horen van iets
gedicht
3.0 met 5 stemmen 13.505 Het ligt in de planten de kasten de manden met was
de keukenladen de krantenbak en het krabt zich
de hele tijd en je luistert want je wilt weten
hoe groot het is maar het verplaatst zich voortdurend
zodat van hier tot daar telkens iets anders
wil zeggen. En als je schreeuw je niet maar nog...
Toba
gedicht
2.0 met 27 stemmen 4.797 Ik maak de reis die ik nooit
maakte, plan blijf liggen, ik begin
hier waar ik ben en nu meteen, wees stil.
Ik zal vinden wat ik wil, het meer en
meer, lichaam uitspanselwijd
over het volle oppervlak gespreid,
opstaan in drie tijden tegelijk,
het meteen vergeten, om halfzeven
door de...
Kleef aan
gedicht
3.0 met 16 stemmen 14.161 Einde winter, het ontvroren gras
wilde nog niet erg, zagen we tegen
donker in de sloot de nieuwe. Twee
witte. Ze voeren
langs de korte kant zo vanzelfsprekend
of ze van het dode paar het werk
hadden opgekregen. Naar het meer, de brug en
terug om bij de steiger stil te...
Een hond met ijzeren ogen
gedicht
2.0 met 32 stemmen 9.419 Een hond met ijzeren ogen had mijn hand
in zijn mond genomen. Ik wilde
niet dat dit gebeurde maar was bang
te scheuren als ik mij verzette. Luister
hond, zei ik, laat me los en ik geef je
wat je verlangt. Maar wat hij wilde was alleen
dat ik niet verder ging en met mijn andere hand...
13.00 uur
gedicht
2.0 met 21 stemmen 26.674 Eten, dagenlang voor je meegebracht,
verzamelde ik uit laden naast het bed
dat je afdruk nog niet kwijt wou. Aangebeten
vruchten, taart in zijn sarcofaag verdroogd,
vleesresten in je zakdoek uitgespogen,
brood dat onder een mossen deken lag.
Nu, het is tijd, ga zitten. Eet. Wees stil,
niet...
Lievelingsdieren
gedicht
2.0 met 29 stemmen 11.448 Tussen de stenen hollen de platte,
brede pissebedden omlaag naar het donker. Vergeten
toen het nog koud was te kijken: hoe overwintert
een dier dat zo lijkt op herinnering,
zo afvalkleurig, met zijn hoofd naar binnen
en doodstil bij de minste aanraking.
Ik weet een kind dat van ze houdt,...
Vaak vrij horizontaal
gedicht
2.0 met 18 stemmen 8.975 Een lijster: die hadden we nooit
gehad al die tien jaar, zong in de vlier en zong
onder ons raam juist zoals wij hadden gedacht
dat zij zingen. En zat met zijn snavel vol torren
stil zovaak wij keken, avonden lang
aten wij gebukt, het kon niet op
tot, zou je zeggen tsip? nee sjuk, hij...
Man in leven
gedicht
2.0 met 104 stemmen 28.328 Daar loopt hij dus buiten, een vliegje zit op zijn tong en
hij spuugt het uit, kijkt of het leeft, laat het
drogen op zich, hij raakt met zijn stok al de gele
bladeren van de moerbeiboom een voor een aan,
ze vallen voor zijn voeten. En de kraai
verlaat hem niet.
Je wilt hem, hij is nooit meer...
Meer van deze schrijver...
