Mankes 2
Mijn vaders tronie vult het schilderij
een sloot loopt uit zijn pols naar horizon
waarop zijn kin rechtstaat een heldere lijn
omgeeft zijn kale wezen en de zon
nergens zichtbaar natuurlijk plakt hem gauw
tussen kleine wolken en het blauw
ik meen hoewel van zorg de verf haast breekt
dat er iets vrolijks uit mijn vader spreekt.
-------------------------------------------
uit: 'de poëziekrant' nr. 1, 2002.
Inzender: JG, 26 juli 2022
Geplaatst in de categorie: kunst