biografie: Jacqueline van der Waals
1868 - 1922
[Den Haag 1868 - Amsterdam 1922]
[dochter van de Nobelprijswinnaar Natuurkunde in 1910 JOHANNES DIDERIK VAN DER WAALS (1837 - 1923) met o.a. zijn dissertatie 'Over de Continuiteit van den Gas- en Vloeistoftoestand', Leiden 1873.]
Jacqueline Elisabeth van der Waals schreef aansprekende gedichten, melancholiek van toon, waarin twijfel en doodsverlangen doorklinken.
Na haar opleiding aan de HBS voor meisjes studeerde ze thuis verder voor de hulpakte voor het onderwijs en de MO-akte geschiedenis en werd lerares geschiedenis. Verder hield ze zich bezig met sport (tennissen, schaatsen, wandelen en bergbeklimmen), vertaalde romans en gezangen, schreef poëzie en proza en besprak in damesclubjes Ibsen, Kierkegaard, Nietzsch, Tagore en Dante.
Haar werk bereikte een hoogtepunt in haar laatste levensperiode, toen zij wist spoedig te zullen sterven. In die tijd ging het religieuze element een steeds belangrijker plaats innemen en vond een balans met haar gevoel voor de natuur. Haar gedichten worden vooral gewaardeerd in protestants-christelijke kring; enkele van haar verzen zijn opgenomen in het Liedboek voor de kerken.
Werk:
(o.a.)
Poëzie: Verzen (1900; Nieuwe verzen (1909); Iris (1918); Laatste verzen (1923; postuum).
Proza: Selma Lagerlöf (1902); Noortje Velt (1907; roman); Over Ibsen's Brand (1915); Over Brand en de brieven van Ibsen (1919); Sören Kierkegaard (1920).
Inzendingen van deze schrijver
110 resultaten.En er werd een grote stilte
poëzie
3.0 met 34 stemmen 4.303 Marcus IV : 39.
Er woei een grote storm van smart
Over mijn levenszee,
De baren sloegen over mijn schip.
Alzo, dat het vol werd van wee.
En Jezus was mét mij in het schip,
Maar nu was het nacht en Hij sliep.
Ik wekte Hem op in mijn grote angst.
Ik wekte Hem op en...
'k Vraag niet, of mij de eindeloze vreugde wacht
poëzie
2.0 met 23 stemmen 2.666 'k Vraag niet, of mij de eindeloze vreugde wacht
Van een volmaakte dag,
Maar, of ik eenmaal in de stille nacht
Voor eeuwig slapen mag.
Mijn lusteloosheid
Schijnt bewusteloosheid,
Genoeg genot;
En eeuwig leven schijnt mij eeuw'ge rusteloosheid....
Leer Gij 't...
Marie
poëzie
3.0 met 64 stemmen 4.498 Zij slaapt, die steeds vol leven was
En levenslust.
Nu ligt ze bleek, verstijfd en koud,
In doodse rust.
Ween niet om haar, ween heden niet,
Nu ze onbewust
Van pijn en ziekte sluimert, ziet,
Ze slaapt, ze rust.
En nu voor 't laatst, op aarde haar
Vaarwel...
Het licht dat op de daken valt
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.260 Zal 't licht dat op de daken valt
En geluwt op het groen,
Mijn hart weer blijde maken, zal 't
Mijn mond weer zingen doen?
Ik heb gezwegen maanden lang,
Of 'k nooit meer zingen zou;
Gaat nu mijn zang weer aan de gang,
Door één klein plekje blauw?
Is met één vlekje...
Spel?
poëzie
3.0 met 7 stemmen 3.177 'Zo komt er nooit een eind aan 't geven:
Ik geef - maar wat ik geef, blijft mijn...'
Boutens
Of ooit mijn ziel heeft liefgehad?
Wie zegt, wat liefde is?
Maar ik droeg lang een gouden schat
Van liefde - of ik en weet niet wat -
In ziels geheimenis.
Ik heb, gelijk een...
Liefdesliedje
poëzie
3.0 met 26 stemmen 3.949 Mijn liefste, waar we beiden zijn,
Daar zijn we met ons bei,
Al de andere mensen, die er zijn,
Ze zijn er niet voor mij.
Ze lachen wel en praten wat,
Ze komen wel en gaan,
Maar doen ze iets of laten dat,
Het komt er niets op aan.
De andere mensen om ons heen,
Zijn ook wel lief en...
ROZENBOOMPJE
poëzie
3.0 met 7 stemmen 3.186 Als de zon des avonds daalt
Staat mijn rozenboom vol rozen,
Nog in 't avondlicht te blozen
Dat zijn kruintje overstraalt.
't Boompje bloost en bloeit en blinkt
In het midden van mijn gaarde,
Waar rondom de duisterende aarde
Reeds in schemering verzinkt.
's Avonds in mijn...
Vóór de regen
poëzie
3.0 met 25 stemmen 2.922 Ik zat in 't hoge gras;
Het was een warme zomerdag,
En uit de donkre schaduw zag
Ik naar de lichte plas.
En onbeschut voor 't zonnevuur
Lag 't slaperige land
Te domlen in het middaguur,
Door moeheid overmand.
Het was zó stil, zó stil....
De vogels droomden op hun tak,
Het windje...
Zielekreet
poëzie
3.0 met 17 stemmen 3.667 Ik ween in donk're nacht en eenzaamheid.
Hoor hoe mijn ziel, alleen, in 't donker schreit.
Ze schreit gelijk een kindeke van dorst
Schreit naar de weelde van de moederborst,
Als Babels Joden, uit Jeruzalem
Verdreven, naar hun heerlijk Heiligdom,
Gelijk een bruidje naar haar bruidegom:
...
Nu ligt mijn leven als een stille plas
poëzie
3.0 met 16 stemmen 3.414
Nu ligt mijn leven als een stille plas,
een vlak, blauw water op een grote hei,
Dat rustig opziet uit een lijst van gras
En riet: een hemelspiegel klaar en blij.
Mijn willen en mijn wensen stierf in mij,
En wat bevreesd en wat onrustig was,
Ging met mijn laatste diepe smart...
Het Geitenweitje
poëzie
3.0 met 30 stemmen 5.551 Op het geitenweitje
Staat het kleine geitje
Bij de grote geit.
Geiteke, wat moet je
Met je fijne snoetje,
Dat zo klaaglijk schreit?
Met je bleke bekje?
Geiteke wat rek je,
Trek je aan het touw?
Snuffelende aan mijn mouwen...
Met je lief vertrouwen
In zo'n vreemde vrouw!
In mijn...
Nu weet ik wat het allerdroevigst is.
poëzie
3.0 met 41 stemmen 4.966 Nu weet ik wat het allerdroevigst is.
't Is niet de dood of scheiding, niet het kwaad,
Dat anderen ons aandoen, of 't gemis
Aan aardse liefde, niet, dat ons verlaat
En jeugd én schoonheid, eer genoten is
Het zoet van 't leven, niet de dwaze daad
Die men beweent in rouw en...
Lichtgeflikker
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.636 De zon vroeg voor haar gouden schijn
Doortocht door 't grauwe wolkgordijn
Om de aarde te gaan kleuren:
De daken rood, groen het geboomt...
O 't licht, dat over de aarde stroomt
Door de open wolkendeuren!
Ik wou, dat ik die weelde kon
Verklanken, of verbeelden kon
In verzen of in...
In memoriam
poëzie
3.0 met 21 stemmen 4.357 'k Heb bij uw sterven niet geschreid,
Het was de tijd,
Voor u om heen te gaan,
Maar 't weten, dat gij niet meer zijt
Doet toch weemoedig aan.
Ik heb uw stil gelaat bestaard,
Van 't geen gij waart
De dode, lege vorm,
Die gij gelaten hebt op aard
Ten prooi aan made en worm.
Ik weende...
Verborgen smart is halve smart (1900)
poëzie
3.0 met 46 stemmen 6.128 Ik zal niet droevig klagen,
Dat niemand mij troost in mijn leed;
Juist daarom kan ik het dragen,
Omdat geen mens het weet.
Geen troost, geen mededogen,
Maakt ooit dit hart gezond,
Want zagen nieuwsgierige ogen
De grote, open wond,
En peilden nieuwsgierige handen
Hoe diep...
Sinds ik het weet...
poëzie
4.0 met 15 stemmen 3.650 Sinds ik het weet - ik weet het wel, ofschoon
Nog onder ons angstvallig wordt ontweken,
Het boze woord te noemen, dat bij 't spreken
Licht ruw of wat onzuiver klinkt van toon, -
Sinds ik het weet, werd mij de overvloed,
De schoonheid en de zoetheid aller dingen,
Die mij alom omgeuren en...
Heb mij lief, gelijk ik ben
poëzie
4.0 met 53 stemmen 5.506 Ik zou tot al mijn vrienden willen gaan
- Ook wel tot hen, die niet mijn vrienden zijn -
En vragen: Heb mij lief, gelijk ik ben
En stel aan mij geen eisen. Zie, ik kan
Niet onderhoudend praten, niet gevat
Of geestig zijn, en niet vertrouwelijk
Vertellen van mij zelf of van mijn ziel....
Wat...
Sinds ik het weet...
poëzie
3.0 met 20 stemmen 4.265 Sinds ik het weet - ik weet het wel, ofschoon
Nog onder ons angstvallig wordt ontweken,
Het boze woord te noemen, dat bij 't spreken
Lacht ruw of wat onzuiver klinkt van toon, -
Sinds ik het weet, werd mij de overvloed,
De schoonheid en de zoetheid aller dingen,
Die mij alom omgeuren en...
Eoolse harp
poëzie
3.0 met 23 stemmen 3.285 Dank dat ik mocht spreken,
Eer het grote zwijgen komt,
Eer mijn stem zal breken
En mijn woord verstomt.
Als de hand zal zinken,
Die het speeltuig heeft gevoerd,
Zal de harp nog klinken
Door de wind beroerd?
Zal haar klank bewaren
Van mijn ziel het kranke beeld?
Of Hem openbaren,
Hem...
Nachtelijke overval
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.611 Ik had op de bodem mijns harten
Een graf voor mijn liefde gemaakt.
Ik had voor mijn dwaze gedachten
Het graf van mij dode bewaakt.
O droom, die ik heden droomde,
Wat hebt gij mij nú gedaan?
Gij liet de gedachten binnen,
Die nooit mochten binnengaan!
Gedachten, o valse gedachten!
Toen...
De avond is gekomen
poëzie
3.0 met 4 stemmen 4.257 Het licht werd weggenomen,
Dat over de aarde lag.
Reeds duisteren de bomen -
De avond is gekomen.
En 't was nog klare dag!
De zon had hare stralen
De rijpe zomernoen
Rechtstandig neer doen dalen,
Met oogsten en binnenhalen
Had ik nog veel te doen.
Toen is mijn zon gezonken
Voor goed...
Heimwee
poëzie
3.0 met 53 stemmen 5.557 Ik voel mij als een kindje,
Dat 's zomers buiten logeert,
En alles heeft, wat haar hartje,
Haar kinderhart begeert.
De lieve, rijke gastvrouw
Geeft uit haar overvloed
Het kindje daaglijks bloemen
En vruchten, rijp en zoet.
Ze geeft haar kostbaar speelgoed,
Daar speelt...
Doodsnadering II
poëzie
3.0 met 14 stemmen 4.061 Mijn uren gaan voorbij gelijk het zand,
Dat langzaam door de dichte vingers vliet
En wegvloeit uit de vastgesloten hand;
Als water, dat ik dronk, maar proefde 't niet.
Ik weet niet of zij bitter zijn of zoet,
Ik weet niet, of het zachtkens in mij schreit,
Of in mij lacht - het zingen van...
Kinderogen
poëzie
3.0 met 11 stemmen 3.708 Steeds zien uit een kindergezichtje
Twee droevige ogen mij aan,
Heel stil en geduldig. Ze vragen,
Een vraag, die ik niet kan verstaan.
Waarom, o kinderogen!
Waarom uit dat bleke gezicht,
Dat bleek en onschuldig gezichtje,
Die blik op mij gericht?
Ik kan u geen antwoord...
ALS NOVEMBER IS GEKOMEN
poëzie
3.0 met 28 stemmen 5.097 Als november is gekomen
En de regentijd breekt aan,
Als de bomen in de laan,
- Ach, de bladerloze bomen! -
Om de glorie, hun ontnomen,
In de mist te schreien staan,
Als november is gekomen,
En de takken traan op traan
Op de vochte grond doen stromen,
Waar de bladerkens vergaan
Na hun...
Herfst
poëzie
3.0 met 16 stemmen 4.142 Vreemd, dat boom en tak zo stil staan
In het gouden licht vandaag,
Dat de bladertjes zo stil gaan,
't Een na 't ander, naar omlaag.
Dat het zonlicht zo voorzichtig
Door de ijlheid straalt van 't lof,
En het groene blad doorzichtig
En veel eed'ler maakt van stof,
Dat het...
Oktober
poëzie
3.0 met 37 stemmen 5.497 De blaadjes waaiden
Langs alle wegen,
De blaadjes draaiden
In kringen rond -
Ik liep te drentelen
En kwam ze tegen,
Ik zag ze wentelen
Over de grond.
Het was oktober,
Wanneer de blaren,
Rood als rood koper,
Of geel van kleur,
In dichte scharen
Neer komen strijken...
Ik droomde en zag een vrouw die sprak en liep
poëzie
2.0 met 11 stemmen 3.596 Ik droomde en zag een vrouw die sprak en liep
En als een wakende haar arbeid deed;
Doch als men in de droom de dingen weet,
Zo wist ik vast en zeker, dat ze sliep.
En 'k vroeg mij, of ik uit een slaap zo diep
En vreemd de vrouw moest wekken met een kreet?
Of wachten tot een prins ze...
Het zonnespectrum
poëzie
3.0 met 14 stemmen 4.106 Ik hield een prisma in de hand
En wierp een schijnsel op de wand,
Dat, schoon het zonlicht, doorgaans wit,
Uit zijne aard geen kleur bezit,
Zo velerhande kleuren droeg,
Dat ik mijzelve, peinzend, vroeg,
Hoe toch dit klaar, doorschijnend glas,
Dat zelf volkomen kleurloos was,
Al deze kleuren...
MOED
poëzie
3.0 met 17 stemmen 4.406 Geef mij de moed om onrecht te onderkennen,
Ook waar 't door eeuwen van gebruik gewettigd wordt,
De vaste wil aan onrecht nooit te wennen,
Ook waar de macht, het weg te nemen, schort.
Doch zo ik spreek, het zij geen laf opstandig klagen,
En waar ik zwijg, 't zij nooit, verwonnen...
Meer van deze schrijver...