biografie: Jotie t Hooft
Johan Gerard Adriaan T'Hooft
[Oudenaarde 1956 - Brugge 1977]
Jotie - zijn roepnaam in het Oudenaards dialect - was de enige zoon in een gewoon gezin. Zijn vader was onderwijzer op een lagere school te Brussel. Omdat zijn moeder door rugpijn bedlegerig werd, ontfermden zijn grootouders zich over hem.
Al vlug bleek Jotie uitzonderlijk taalvaardig te zijn. In zijn prille jeugd kwam ook zijn somberheid al naar boven in zijn boekenkeuze. Op driejarige leeftijd maakte hij kennis met de dood. Zijn grootvader van moeders zijde overleed toen aan een hartaanval. Joties vader vertelde hem dat grootvader op een verre reis vertrokken was. Zeven jaar later overleed zijn grootmoeder van vaders zijde. In die periode verzamelde hij schedels van dieren en schelpen (’huizen van dode dieren’).
Jotie beleefde zijn eerste cultuurschok toen hij aankwam op de 'grote jongensschool', het conservatieve Onze-Lieve-Vrouwcollege in Oudenaarde. Aanpassingsmoeilijkheden lagen ten grondslag aan Joties opstandige gedrag. Hij zocht zijn toevlucht in de poëzie. Zijn studieresultaten waren bescheiden. De leerstof vond hij niet interessant. Hij stak liever zijn tijd in het lezen van boeken met een filosofische inslag. Omdat zijn vader bibliothecaris was, kreeg hij makkelijk boeken voor volwassenen in handen. Joties lievelingsauteurs waren Herman Hesse en Franz Kafka. De verruiming van zijn muziekkeuze ging gepaard met de ontdekking van drugs. Zijn drugsexperimenten waren velerlei. Hij moest zijn school op verzoek van de Directie verlaten.
Zo kwam Jotie in de grote stad Gent terecht. Daar ging het van kwaad naar erger. Zijn interesse voor de communistische en marxistische doctrines werd hem op school niet in dank afgenomen. Het stimuleren van de medestudenten in deze richting en zijn drugsgebruik gaven de doorslag. Hij werd voor de tweede maal van een school verwijderd. Jotie zocht zijn heil bij andere Oost-Vlaamse scholen . De studies zelf boeiden hem niet. Drugs en dichten vormden Joties leven. Hiernaast trok seksbeleving hem aan. Hij experimenteerde op seksueel vlak volop met allerlei meisjes en vrouwen.
Joties drugsverslaving bracht hem in geldnood. Zijn bijverdienste als freelance popjournalist was niet voldoende. Op zeventienjarige leeftijd liet hij de school de school en verliet zijn ouderlijk huis. Naast druggebruik en sekservaringen bleef hij vele gedichten produceren. Joties eerste zelfmoordpoging werd ondernomen toen een vriendje wegviel. Nadat hij zichzelf een cocktail van slaappillen had ingespoten, sneed hij zich met een scheermesje. De oplettendheid van zijn moeder redde zijn leven. Terug in Oudenaarde kende Jotie een periode van relatieve rust. Deze werd wreed verstoord door een inval van de politie. Jotie werd gearresteerd en in het verbeteringsgesticht van Ruiselede geplaatst. In de zeven weken die hij daar verbleef voelde Jotie zich steeds minder op zijn gemak. Het zwaarst viel hem de constante supervisie. Maar gedichten bleef hij schrijven.
Kort na zijn invrijheidstelling trok hij opnieuw naar Gent. Daar verviel hij in zijn oude levensstijl. De magie en het occulte werden zijn nieuwe hobby’s. In die periode werd hij verliefd op de zeventienjarige Ingrid Weverbergh. Vier dagen na hun kennismaking zat ook zij te trippen. In augustus 1975 traden zij heimelijk in het huwelijk. Hierdoor viel de controle van de jeugdrechtbank weg. Kort na het huwelijk ontmoette Jotie zijn schoonvader Julien Weverbergh die toen directeur van uitgeverij Manteau was. Zijn schoonvader bezorgde hem een baan als lector. In diezelfde periode verscheen Joties eerste dichtbundel ‘Schreeuwlandschap’. Zijn tweede dichtbundel ‘Junkieverdriet’ werd bekroond met de Reina Prinsen Geerligsprijs.
Zijn terugval in drugs bracht het paar in geldnood. Jotie verduisterde een cheque van de uitgeverij van zijn schoonvader. Toen dit werd ontdekt, ondernam hij zijn tweede zelfmoordpoging, maar opnieuw werd zijn dood voorkomen. Hij vroeg zijn moeder: "Mam, als jij wilt leven, dan leef jij. Wel, ik wil doodgaan, waarom mag ik dat dan niet?"
Als afscheidsgroet liet hij een briefje achter met de mededeling dat hij vertrokken was en niet meer thuis zou terugkeren. Hij vertrok naar Brussel. De levensstijl van Jotie en Ingrid nam steeds ernstiger vormen aan. Drugs domineerden hun leven. In de geest van zijn doemdenken werd hun appartement zwart geschilderd. Overmatig speedgebruik liet van zijn zachtzinnig karakter weinig over. Zijn vrouw verliet hem toen hij agressief gedrag tegenover haar vertoonde: het begin van het einde.
In een kamertje van een vriend in Brugge diende Jotie zich in oktober 1977 een overdosis cocaïne toe. Hij schreef zijn laatste woorden met een roodbruine vloeistof op de muur.
Ook de afscheidsbrief waarin Jotie Julien Weverbergh toestemming gaf postuum zijn laatste gedichten te publiceren, is een aanwijzing voor Joties voornemen voor de dood te kiezen.
Inzendingen van deze schrijver
15 resultaten.En wat dan?
gedicht
2.5 met 114 stemmen 
29.921 Op een dag zal ik weg zijn en
wat dan? Verdwenen zonder een
teken te geven of te nemen en
het puin dat ik achterlaat is
niet langer lachwekkend.
Want wie als ik nooit heeft
gebouwen laat niets achter dan
verwachting en verwarring en
wat dan?
Wellicht in uw herinnering zal ik
st...
Schuldbekentenis
gedicht
3.2 met 31 stemmen 21.315 Ja, ik geef het toe, ik beken het openlijk:
mijn lichaam was altijd een toren zonder uitkijk.
Ik heb hem steen voor steen in folianten gepend
ik heb mij geplooid naar de tijd en de trend.
De stenen die ik uit de wand verwijderd heb
zijn de woorden waar ik dit gedicht mee schep:
ik kijk naar ...
Aan mijn prinses
gedicht
2.1 met 230 stemmen 29.598 Liefste, hart en woorden
Houden voor jou stil,
Jij blinde vlek in mijn vermoorden
Van wat ik vergeten wil.
Kleine vink, lieve kleine kinkel
- De liefde speelt mij parten -
Baby-face, bijou, scharminkel
Voor wie ik alles weer wil tarten
Tot ik, als vroeger, blind van pijn
Weer neer...
Eenhoorn
gedicht
4.0 met 1 stemmen 6.445 Here, zonder naam en zonder gezicht
Zie vanuit den hoge
Op uw droeve eenhoorn neer
Die danig hunkert naar uw licht,
Die sierlijk door de wouden dwaalt
Maar bladeren geen voedsel vindt,
die voor de poort der doden draalt,
Allen bladeren op uw wind.
Here, zonder handen zonder stem ...
O, al de balzalen
gedicht
3.2 met 114 stemmen 40.088 O, al de balzalen van mijn jeugd
zijn nu bestoft en verlaten.
De vrienden die er bleven zijn mij vreemd,
maken geluid door de barst in hun gelaten.
Onder de slingers en het licht van weleer
zetten zij de polka verder van de dromen,
de quick-step van het verjaarde zeer
cirkels dansend om noo...
Baal Sjem
gedicht
3.1 met 36 stemmen 19.172 Kultuurvreten: ketch-up yoga op hot-dog karma,
Bahavadgita lezen bij licht van wierook
terwijl de wensdroom Witte Licht op lage pit
in de gaarkeuken van het moderne denken verpietert.
Tussen acupunctuur-pop en zen-beat
met spreuk spiritisme en dooddoener drugs
wordt slijk tot golem en tot go...
vogelschrik
gedicht
4.3 met 18 stemmen 30.995 Op het veld dat de zeis maaide
en dat ik aan de uitkanten proper houd
met sikkels en scharen van licht
staat een vogelschrik te kijk
Hij is een mens waaraan de kauwen
vreten, oud lichaam traag draaiend
in de winden van een te vroeg april
Een zotskap die de boer te gortig was
staat op zijn ...
In het Gedicht
gedicht
3.1 met 362 stemmen 66.513 De wanden zijn wit en de psychiaters
verdacht vriendelijk. Er is hoop
op genezing, maar ik heb nog niemand
zien weggaan, of hij kwam weer terug.
Dagen dat ik op weg naar mijn eigen kamer
verdwaal wisselen zich met dagen
waarop ik de wereld doorschouw als een kristal.
Soms word ik krijsend...
Paranoia
gedicht
3.4 met 58 stemmen 41.502 Het zijn gewoon de oren, begrijpt u wel
die kraakbenen schelpjes bedekt met vel
horen alsmaar geluiden die op onheil duiden.
En die niet echt zijn of iets anders blijken.
Heel normaal eigenlijk als iedereen je zo aanstaart
op straat, alsof je de baarlijke duivel waart.
Jij werd vast ook ac...
Toerisme
gedicht
3.4 met 77 stemmen 39.265 We zagen de spraakwatervallen van Speed,
hangende tuinen, verre sterrebeelden
die toch nabijer dan medereizigers waren.
In een bus vol naasten bezochten we
en werden we bezocht door nachtmerries,
visioenen van heiligen en engelen
zongen ons doof en we ontwaakten
in hotel Harmonie.
Twee s...
A. Hitlers Psicholoog onthult:
gedicht
5.0 met 2 stemmen 2.510 Misschien verlangde hij wel keiharde kanonslopen
in zijn hakenkruis te voelen schuiven, teneinde
daar een moeder te vernietigen, die woekerde.
Een & Ander komt niet in de vele boeken voor
waarmee wij hem zo gretig van ons afschrijven.
Want rukken niet vele legers gelaarsde
vrouwen ons ...
Samen
gedicht
2.5 met 19 stemmen 7.151 Moeder, gij hebt mij moeizaam uitgespuwd
En van elk jaar de harde striem verdragen
Want mijn waaien was niet gauw geluwd
Ik wou eerst in alle kieren klagen.
In uw hagelwit harnas gemetseld
Zijn wij samen door de tijd verwond
Die ons nimmer wilde dragen
En bittere lijnen kerfde rond de mond:...
Namen
gedicht
3.2 met 61 stemmen 26.390 Ik draag ze als een doem.
Mijn stofnaam mens
Een mager woord, een woeker,
Een overschrijden van de grens.
Mijn eigen naam, die niemand kent
De som van al mijn trilling
Van mijn lot equivalent
Tegelijk mijn warmte en verkilling.
Plaatsnamen, zaaknamen. Liefdesnamen
Die nooit voorbij zouden g...
De dichter is een gedicht
gedicht
3.3 met 24 stemmen 9.552 De dichter is een gedicht, 24 uur per dag.
De dichter is een alchemist die van het lood
des dagelijksen leven het goud weet te maken.
Zijn gedichten spreken voor zichzelf.
Vertaling:
The poet is a poem
The poet is a poem 24 hours a day.
The poet is an alchemist who knows
how to turn t...
TOERISME
gedicht
3.5 met 33 stemmen 13.713 We zagen de spraakwatervallen van Speed,
hangende tuinen, verre sterrebeelden
die toch nabijer dan medereizigers waren.
In een bus vol naasten bezochten we
en werden bezocht door nachtmerries,
visioenen van heiligen en engelen
zongen ons doof en we ontwaakten
in hotel Harmonie.
Twee spie...
