Schuldbekentenis
Ja, ik geef het toe, ik beken het openlijk:
mijn lichaam was altijd een toren zonder uitkijk.
Ik heb hem steen voor steen in folianten gepend
ik heb mij geplooid naar de tijd en de trend.
De stenen die ik uit de wand verwijderd heb
zijn de woorden waar ik dit gedicht mee schep:
ik kijk naar de wereld waarin gij woont
en al zie ik onscherp en ben ik vreselijk stoned
er is iets dat mij niet ontgaan kan
mijn toren is gebouwd in mijn eigen toren.
Ik weerhield mijn lijf niet in de groei tot man
maar ik zaag geduldig aan de pijlers die mij schoren.
Het lijkt niet erg duidelijk misschien
mijn keel snoert dicht en mijn tong heb ik gebroken
toen ik spreken leerde. Ik heb niemand ontzien.
Ik ben wereld, in mij is onstuitbaar de doodsbloem
ontloken.
----------------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 1981.
Inzender: jbr, 21 november 2024
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: emoties
uitleg
20.608
Geef je reactie op deze inzending:
Verdwalen in het heden.
Vroeger heerlijk stoeien,
Tegenwoordig alles verknoeien.
Overdosis pijn voelen
Je laat men brein verschroeien.
Het begon zo intens mooi
Heimwee en hartzeer
Mijn hart wil in dooi
Ik kan niet meer.
We werden ziek.
Mijn hoofd trek dit niet.
Stop of ik schiet.
Terug naar de mooie jaren,
Voor alle herrineringen vervagen.
Blijven zoeken naar het
allergroenste gras.
Ik wil alles terug zoals het was.
Liefje is psychotisch hocus pocus
Ik ADHD met hyperfocus.
Misschien ook bipolair want hier gaat niks linear.
Pychose, diagnose, psychose, diagnose...
Diagnoses, psychoses, prognoses.
Diagnose, psychose, prognose
Geef mij genoeg narcose.
Je bent er & toch ook niet.
Maakt mij kierewiet.
Fuck it...
Pass that wiet?
Kan ik nu terug in de tijd?
Eindeloze strijd
Het kan niet en dat snijdt.
Terug op die roze wolk.
Weg met die dolk.
Komt er ooit nog licht in zicht?
Of is gaat het circus definitief Dicht ...
Alle hartzeer gaat ooit weer voorbij,
Dus blijf nog even bij mij.
Blijf, blijf, blijf
Voor ik weer verstijf.
Blijf, ga, blijf, ga , blijf, ga,
Ik brul je telkens achterna.
Vroeger was alles anders,
Nooit waren we tegenstanders.