inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.590):

vogelschrik

Op het veld dat de zeis maaide
en dat ik aan de uitkanten proper houd
met sikkels en scharen van licht
staat een vogelschrik te kijk

Hij is een mens waaraan de kauwen
vreten, oud lichaam traag draaiend
in de winden van een te vroeg april
Een zotskap die de boer te gortig was
staat op zijn halmenhoofd en armen

stokstijf van angst wijzen twee windrichtingen
aan die hem langzaam kaalplukken
tot jas op stok, tot vuile hoed,
tot mensenschrik op het avondveld

Schrijver: Jotie t Hooft
Inzender: tim balthazar, 13 augustus 2021


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.0 met 19 stemmen aantal keer bekeken 30.527

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
JPA
Datum:
13 augustus 2021
Prachtige beelden en
knap gevonden woorden die raken. Vond ik in de jaren 70 al.
K.Schippers moge sinds vandaag ook in vrede rusten, maar ik sla Jotie hoger aan.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)