biografie: Kees Godefrooij
Kees Godefrooij [Rotterdam 1951- ....]
Zijn poëzie wordt wel bestempeld als romantisch, de eeuwige thema's van liefde en dood tref je er zeker in aan. Zijn favoriete dichters zijn:
Petronius, Poe, Baudelaire en Rilke.
Na een school en beroepsverleden van twaalf ambachten en dertien ongelukken (o.a. autowasser en metaalbewerker) is hij veertien jaar lang ondernemer geweest, waarbij hij lederen kleding produceerde en verkocht. Hij begon op latere leeftijd met een studie cultuurwetenschappen en schreef ca. tien jaar poëzie met als voorlopig hoogtepunt een gedicht in De Tweede Ronde.
Er zijn diverse bundels van hem gepubliceerd zoals bij Het literair landschap in Eindhoven en café Eijlders in Amsterdam; verder zijn er gedichten van hem te vinden bij Meander en werden er een aantal opgenomen in
bloemlezingen.
Hij woonde ondermeer in Kopenhagen en Barcelona, heeft dichtersmiddagen georganiseerd en maakte een tv-programma over poëzie voor een lokale zender
in Amsterdam. Regelmatig draagt hij voor uit eigen werk. Momenteel wijdt hij zich geheel en al aan het dichterschap in het Amsterdamse.
illustratie:
Op de foto van links naar rechts de dichters: Kees Godefrooij, Dirk Oudshoorn, Sander Brouwer, Berthie van Haaren, Lisan Lauvenberg, Sven Ariaans en Floor Voerman
Inzendingen van deze schrijver
9 resultaten.Venus van Urbino
gedicht
3.0 met 36 stemmen 
10.784 Zij die zo warm gelijk welvingen rond
gehuld in gratie, met bloedvolle lippen
uit zware lokken een geurspoor verzond
laat nu haar robe en gêne ontglippen
dan tollen ze klauwend neer op de grond
langs zwarte gaten en heldere stippen
beuken de bron waar de wereld ontstond
zoals een branding...
Heilloos verlangen
gedicht
3.0 met 28 stemmen 5.933 Om meer te doen dan louter liggen staren
om vat te krijgen op dit tijdsgewricht
leg ik wat woorden vast in een gedicht
als poging om de onlust te verklaren
maar leven in een vers stuit op bezwaren
vandaar dat ik mij anderszins verplicht
en mee zal trekken met het wijkend licht
tot in de...
Vijfde eeuw voor Christus
gedicht
4.0 met 13 stemmen 1.274 Ze was niet jaloers
er klonk geen geschreeuw
nimmer werd zij
door slavinnen vervangen
en nooit heeft om haar
een man zich verhangen
- Romeinse kopie
naar Grieks origineel
ze stamt uit 't midden
van de vijfde eeuw
doch niet zou haar hart
naar liefde verlangen
zoals zij daar staat
in...
Sneuvelland
gedicht
3.0 met 4 stemmen 5.414 Sneuvelland is de uitgelezen bestemming om triest te zijn
en de melancholie te koesteren, om je onder te dompelen
in een roes van intens verdriet om wat de wereld je aandoet
waar je de debacles van de mensheid betreurt en rouwt
om alles wat ooit ten grave is gedragen. Ja Sneuvelland,
beste...
November
gedicht
3.0 met 292 stemmen 85.455 Avonden lang zat hij dan in gedachten
verzonken. November brokkelde af
in winterse buien, waarbij een straf
soort duisternis zich ophoopte tot nachten
van slapeloosheid en eindeloos wachten
op het onontkoombare oordeel: Laf!
Zijn leven vervalsend tot aan het graf
zo was het, niet langer...
Hexerex
gedicht
3.0 met 42 stemmen 11.897 had hij de wil om zijn leven te sturen
een rondtrekkend oeuvre zou hij dan zijn
beschadigd wellicht door geestdrift of wijn
maar in de kracht van een keihard verduren
zijn pad zou voeren langs hetere vuren
dan zwiepte hij klakkend vanaf een schrijn
een middelomgorde striemende lijn
opdat...
Regels voor een rouwkaart
gedicht
3.0 met 26 stemmen 5.073 Nu dra je lichaam zal verzanden
gezien het leven zich verplaatst
tel ik de korrels op de stranden
opdat mijn ziel in jou weerkaatst
en mocht ik ooit naar je verlangen
omdat het goed was tussen ons
zal ik je foto 's nachts verhangen
die bij het Boeddhabeeld van brons.
Florence
gedicht
2.0 met 367 stemmen 67.356 Bij de cipressen van een lustwarande
stond je te lachen om het bronzen zwijn
toen je uit de lucht in mijn blikveld landde
aangeschoten, door een teveel aan wijn
snel zouden we in dat hotel belanden
het oud palazzo van een Florentijn
die ooit als monnik tot de vuurdood brandde
we gloeiden...
Charles Baudelaire
gedicht
3.0 met 30 stemmen 9.008 Op winterdagen na het stille eten
denk ik vaak met de borstel aan de vaat
van alle poëzie is hij de maat
dat zweer ik op de bloedzucht van mijn neten
hij proefde van het water aan de Lethe
waar vrouwen syf schonken in ruil voor zaad
als waren zij de bloemen van het kwaad
van zoete folter...
