Zij die zo warm gelijk welvingen rond
gehuld in gratie, met bloedvolle lippen
uit zware lokken een geurspoor verzond
laat nu haar robe en gêne ontglippen
dan tollen ze klauwend neer op de grond
langs zwarte gaten en heldere stippen
beuken de bron waar de wereld ontstond
zoals een branding op wakende klippen.
Ze draagt haar parfum de eeuwen…
Om meer te doen dan louter liggen staren
om vat te krijgen op dit tijdsgewricht
leg ik wat woorden vast in een gedicht
als poging om de onlust te verklaren
maar leven in een vers stuit op bezwaren
vandaar dat ik mij anderszins verplicht
en mee zal trekken met het wijkend licht
tot in de eeuw die dichters mocht ervaren
een eeuw waarin blank…
Ze was niet jaloers
er klonk geen geschreeuw
nimmer werd zij
door slavinnen vervangen
en nooit heeft om haar
een man zich verhangen
- Romeinse kopie
naar Grieks origineel
ze stamt uit 't midden
van de vijfde eeuw
doch niet zou haar hart
naar liefde verlangen
zoals zij daar staat
in marmer gevangen
- Romeinse kopie
naar Grieks origineel…
Sneuvelland is de uitgelezen bestemming om triest te zijn
en de melancholie te koesteren, om je onder te dompelen
in een roes van intens verdriet om wat de wereld je aandoet
waar je de debacles van de mensheid betreurt en rouwt
om alles wat ooit ten grave is gedragen. Ja Sneuvelland,
beste lezer, daar likt de ongelukkige zijn of haar wonden
en…
Avonden lang zat hij dan in gedachten
verzonken. November brokkelde af
in winterse buien, waarbij een straf
soort duisternis zich ophoopte tot nachten
van slapeloosheid en eindeloos wachten
op het onontkoombare oordeel: Laf!
Zijn leven vervalsend tot aan het graf
zo was het, niet langer zou hij nog trachten
deze kwellende kennis te ontlopen…
had hij de wil om zijn leven te sturen
een rondtrekkend oeuvre zou hij dan zijn
beschadigd wellicht door geestdrift of wijn
maar in de kracht van een keihard verduren
zijn pad zou voeren langs hetere vuren
dan zwiepte hij klakkend vanaf een schrijn
een middelomgorde striemende lijn
opdat zij niet in hun speeksel verzuren
Hexerex handhaaft…
Nu dra je lichaam zal verzanden
gezien het leven zich verplaatst
tel ik de korrels op de stranden
opdat mijn ziel in jou weerkaatst
en mocht ik ooit naar je verlangen
omdat het goed was tussen ons
zal ik je foto 's nachts verhangen
die bij het Boeddhabeeld van brons.…
Bij de cipressen van een lustwarande
stond je te lachen om het bronzen zwijn
toen je uit de lucht in mijn blikveld landde
aangeschoten, door een teveel aan wijn
snel zouden we in dat hotel belanden
het oud palazzo van een Florentijn
die ooit als monnik tot de vuurdood brandde
we gloeiden er na, omringd door jasmijn.
In door Toscaanse maan…
Op winterdagen na het stille eten
denk ik vaak met de borstel aan de vaat
van alle poëzie is hij de maat
dat zweer ik op de bloedzucht van mijn neten
hij proefde van het water aan de Lethe
waar vrouwen syf schonken in ruil voor zaad
als waren zij de bloemen van het kwaad
van zoete folter leek zijn geest bezeten.
Op winterdagen na een karig…
10.787
Bezig met laden