inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 5.051):

Venus van Urbino

Zij die zo warm gelijk welvingen rond
gehuld in gratie, met bloedvolle lippen
uit zware lokken een geurspoor verzond
laat nu haar robe en gêne ontglippen

dan tollen ze klauwend neer op de grond
langs zwarte gaten en heldere stippen
beuken de bron waar de wereld ontstond
zoals een branding op wakende klippen.

Ze draagt haar parfum de eeuwen voorbij
dit weelderig naakt met zacht roze wangen
een vrouw in de krijg om verse soldij

wachtend op kleding die hij zal verlangen
kijkt ze je aan, op dit groots schilderij
dat 's nachts, naar verluidt, door hem wordt verhangen.

-----------------------------------------------------------------
Opmerking van de schrijver:

De Venus van Urbino van de grote Renaissance schilder Titiaan, wordt beschouwd als een meesterwerk. Het betreft waarschijnlijk een bekende en gefortuneerde courtisane die zich liet afbeelden, wellicht om de belangstelling te winnen van nieuwe cliëntèle.
De heren kunsthistorici zijn het echter niet eens over de duiding van dit werk. Wat doet het geknielde (dienst) meisje op de achtergrond en wat is de rol van de dame die er naast staat?
Mijn visie over het schilderij staat in het gedicht: het meisje selecteert kleding voor de dame in kwestie.
(Kleding werd bewaard in kisten in die tijd.)

Schrijver: Kees Godefrooij
Inzender: JL, 26 november 2022


Geplaatst in de categorie: kunst

3.0 met 36 stemmen aantal keer bekeken 10.950

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)