biografie: Remco Ekkers
Remco Ekkers [Bergen 1941- Zuidhorn 2021]
dichter, poëziecriticus, prozaïst, essayist en poëziedocent
Remco groeide op in Den Helder. Hij studeerde Nederlands in Groningen. In 1979 debuteerde hij met de bundel Buurman. In 1985 werd zijn jeugdpoëziebundel Haringen in sneeuw onderscheiden met De Zilveren Griffel. In 1986 verscheen Een faun bij de grens en in 1989 De vrouw van zwaarden. In 2004 gevolgd door zijn roman De Feeëntrein en in 2013 De bronnen van de Donau. Er kwamen meer dan tien bundels uit, waaronder Pinksterbloemen in september naar aanleiding van zijn Spitsbergenreis en Arctische gedichten: Voorbij de grens, waarvoor in 2012 de Hofvijverpoëzieprijs werd toegekend.
In zijn woonplaats Zuidhorn is Remco Ekkers 4 juni 2021 aan een hartaanval overleden. Afgelopen april verscheen van hem nog de bundel 'Hop over de sofa'.
Remco Ekkers is 79 jaar geworden.
Inzendingen van deze schrijver
37 resultaten.Statie
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 
59 Hoe zij verstilt
tot glanzend water
tussen randen groen
na de reis onder de bomen.
Dood als persoonlijke
vijand, vrouw als rivaal.
Wat gaat hem de lente aan
bij het lied van de aarde?
Hij gaat neer in de ring
nadat hij voor haar zong.
Nu klinkt de stilte.
Spiegel omfloerste trom.
Leven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 126 Alle mensen die hebben bestaan
zijn vergeten op enkele na.
Ik vraag me af waarom
ze hebben geleefd en of het van belang
was voor henzelf dat ze hebben geleefd
maar dan toch om het leven zelf
voort te duwen tot meer bewustzijn.
Er zijn plaatsen op de wereld
waar de namen van de...
Schrijven
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 102 Ik moet wel schrijven zoals jij leest
een ontleding van wat ik ingewikkeld voel
wat ik samengebald zie: een oude man
op een fiets die naar huis verlangt
en kijk - jij ziet hem oud
en op een fiets en dan pas
dat hij naar huis, ja en verlangt.
De vleugelnootboom spreekt
gedicht
3.0 met 3 stemmen 1.351 Loop naar mijn kurkstam, onder mijn takken.
Ik sta hier alleen, al zou ik met soortgenoten
een indrukkwekkende laan kunnen maken.
Zie mijn hoogte, trots reik ik
naar de daken van het Rijksmuseum.
Loop naar rechts.
Hoewel ik hier wortel, kom ik van ver:
Armenië of de Kaukasus.
Hollandse...
DOOD
gedicht
3.0 met 3 stemmen 1.830 Ik zal mijn dood niet zien
in de laatste seconde
als mijn lichaam neerblijft.
Ik zal niet weten hoe kracht
van het liggen naar
het dromen wegdrijft.
Ik zal niet zijn die ik was
als de dood mij leegdroomt
en tot de laatste leden stijft.
Maar dit verwart mij het meest:
het oog dat nu...
Pasen
gedicht
3.0 met 15 stemmen 5.880 Terwijl het zo lang duurt
gaat het toch steeds voorbij
als passie-muziek, die herhaald
stroomt en stroomt tot het stil is.
De dag begint, de klok tikt
postzegels worden gestempeld
de brief bezorgd en je woont
al niet meer bij het water.
Zoals je hangt in de lucht
gesprongen, aan...
Poolhaas
gedicht
5.0 met 2 stemmen 302 Hij zit, zeer wit, tussen de scherpe stenen
van de eindmorene, zijn oren gespitst
vangen de stilte, het geluidloos zwerven
van de poolvos boven hem op de gletsjer
het zweven van de sneeuwuil in de schemer.
Dit is zijn wereld, hij is tevreden met zijn vacht.
Zijn sterke achterpoten trommelen...
Hoe je verder moet
gedicht
3.0 met 103 stemmen 73.000 Stap opgewekt voort
al weet je niet zeker
waar naar toe. Vooruit
over het glimmende asfalt
tussen de kale bomen
hoofd scheef, wuivend
naar het huis dat al in de mist
is verdwenen en straks vergeten.
Je zet een voet vooruit
en dan een andere.
Je kijkt niet naar de spiegeling
in de...
Brieven aan N. 9 t/m 16
gedicht
3.0 met 2 stemmen 6.230 9.
Je bouwt zorgvuldig aan een grote woede
terwijl hij het huis laat bouwen
je antwoordt alleen nog maar op vragen
over hoe een deur een venster
je gaat naar de dokter en vertelt
kort hoe onzeker hij was over je pijn
je zit bij de tandarts te wachten
tot je geholpen wordt aan zichtbaar...
Brieven aan N.
gedicht
4.0 met 4 stemmen 1.665 1.
Er zijn gedichten die niet mogen
omdat ze te naakt zeggen waar het op staat
zo zou ik je willen schrijven maar
ik durf niet, lieve N., zou ik willen
schrijven, ik denk soms aan je
hoe je daar woont in dat kleine vervallen huis
met je kind dat je kind niet is
maar dat moeke zegt en...
Ademnood
gedicht
4.0 met 1 stemmen 1.840 Onze Vader zo ver
of wat ons gemaakt heeft
geef ons heden en morgen
en vergeef ons onze schuld
zoals ook wij
wij ook.
Wij zullen begrijpen
proberen te begrijpen.
Hoezeer verminkt wij
voortmodderen en kruipen
en bijna stikken
van woede
al om het kleine:
waar is de viool van...
The hard problem
gedicht
4.0 met 4 stemmen 2.330 De geest zit niet in het lichaam
niet in het brein niet in de neuronen
niet in de moleculen of atomen
de geest is buiten
waar buiten? daar buiten!
ons lichaam is een ontvanger
van bewustzijn van daarbuiten
als ons lichaam kapot gaat
sterft ontvangt het niet meer
andere lichamen...
Wending
gedicht
1.0 met 3 stemmen 2.884 De stilte voor de storm, vlak voor
de omslag, waar de veerkracht
is afgenomen, waar je snakt
naar verandering, nu of nooit.
Keer mij om, woel mijn grond los
met je kouter aan de voorkant
van je ploegboom, snij met je schaar
de zode van onderen los en keer
met gebogen ijzeren ritser mijn...
Sjaal van Henriette Roland Holst
gedicht
4.0 met 3 stemmen 2.203 De oude sjaal die al zo lang
dienst deed, maar de hals open.
Zo koud is het niet in de kamer.
En toch de sjaal die ze niet meer
ziet, die ze onnadenkend pakt
's morgens na het wassen.
De sjaal die meegedragen wordt
die alle vergaderingen heeft overleefd
de reizen naar Londen en...
Hoe het begint
gedicht
3.0 met 3 stemmen 3.107 Hoe het begint en hoe het eindigt
de rode lucht en daarvóór in zwart
de lijnen van zijn hand: het probeert
een tekening te maken van zijn
werkelijkheid, die de onze wordt
maar die we maar niet kunnen
begrijpen in het licht van de dag.
Het is de schilder van brekende kleuren
en wij zijn...
Weg
gedicht
3.0 met 2 stemmen 2.522 Als ik stilsta van binnen
of heel langzaam beweeg
en per dagdeel de vaas met tulpen
waarneem, zie ik ze uit
elkaar gaan, zie ik hoe de bloemen
opengaan, het bloemblad vallen
in doorschijnende kleur langs de vaas
zoals jij van me wegdrijft
naar een vreemde wereld
die ik niet ken.
Hemellichaam
gedicht
3.0 met 3 stemmen 3.202 Je schreeuwt zonder stem
terwijl je naar me glimlacht
en je zuigt me naar je toe
als en gat vol licht.
Suis heen, laat me gaan.
Nee, blijf staan, ik wil
luisteren naar je stilte
zien hoe het uitdooft.
Het juiste moment
gedicht
3.0 met 7 stemmen 4.177 Als een massa zwaar lijkt, zegt Verlinde
komt dat doordat het universum zich verzet
tegen het optillen ervan. Toch wordt de tafel
opgetild, meer leeg dan vol en komt weer
op zijn pootjes terecht, licht wankelend.
Wat is het probleem als iets altijd heeft bestaan?
Drijven de sterren als...
Herdenking
gedicht
3.0 met 3 stemmen 3.601 Ben ik hier om licht te zien
of het duister, bij de kolom
die opzij staat, in de stad waar uit
op ijzeren wegen
Ben ik hier om gedachten
mee te geven, woorden?
Woorden voor terreinen en gruis?
Zoals uit de zwart geslagen boom
met afgescheurde tak toch weer
het groen bloedt en straks...
Alle mensen die hebben bestaan...
gedicht
3.0 met 3 stemmen 2.042 Alle mensen die hebben bestaan
zijn vergeten op enkelen na.
Ik vraag me af waarom
ze hebben geleefd en of het van belang
was voor henzelf dat ze hebben geleefd
maar dan toch om het leven zelf
voort te duwen tot meer bewustzijn.
Er zijn plaatsen op de wereld
waar de namen van de...
Onze wereld
gedicht
2.0 met 2 stemmen 3.929 Waarheid is een vermoeden
een besluit met rode ogen
welke tegendruk niet uitsluit
maar atomen samenperst tot
bleke kernen die passen in een
gedeelde levensvorm
wij zijn twee knikkers
wij kunnen niet dichter bij elkaar
dan tegen elkaar aan,
de grondstof voor een botsende fysica
van...
DOOD
gedicht
2.0 met 4 stemmen 9.752 Ik zal mijn dood niet zien
in de laatste seconde
als mijn lichaam neerblijft.
Ik zal niet weten hoe kracht
van het liggen naar
het dromen wegdrijft.
Ik zal niet zijn die ik was
als de dood mij leegdroomt
en tot de laatste leden stijft.
Maar dit verwart mij het meest:
het oog dat nu...
DE LIBELLEN
gedicht
3.0 met 5 stemmen 7.357 Waar de zwaan zwemt met vier jongen
over het kleine kratermeer Monticchio
zweven de blauwe libellen Calopterix Virgo.
Waar de vader zwaan de jongen bedreigt
die aan komt rennen om te vissen
vliegen rusteloos de blauwe libellen.
Waar de vader van de jongen zijn zoon redt
- angstig staat...
Arsarnerit (balspel)
gedicht
3.0 met 2 stemmen 2.962 Vannacht kwam je na lang wachten
naar me toe en je mond raakte de mijne.
Je zei: ik ben terug, stofzilver stijgend
In de lucht. Wat strooit dit uit?
Dansend in brede vlagen. Was je daar ook?
De hemel werd vol fakkels, maar langzaam
Verdween je licht, sneller dan een komeet
Boven de...
Pelagia
gedicht
2.0 met 2 stemmen 2.073 De hand die op de schouder ligt
is mijn hand en ik vraag me af
hoe lang hij daar al ligt en waarom.
Als ik hem weghaal, herinner ik
de man van de schouder aan mijn hand
en hij zal vragen wat die daar deed.
Als ik hem laat liggen, zal hij denken
dat ik dat wil en misschien nog meer.
Als de...
brief
gedicht
3.0 met 4 stemmen 6.992 Uit het duister schrijf ik
je een brief, gesloten
in mijn huis, mijn hand
in het licht, peinzend
over hoe het papier
in jouw hand komt.
Ik zie geen letters meer
jouw beeld in mijn hoofd.
Het geeft niet of je dit
hoe lang je ernaar kijkt.
Je hoeft niet te komen.
Je bent er als adres.
Inua
gedicht
4.0 met 1 stemmen 1.931 Zie, ik sta als een trillende snaar voor u
Raak mij aan, kalmeer mijn beven.
Bent u mijn god, ben ik uw schepsel
Of ben ik de vrouw voor haar man
De dichter voor zijn lezer?
Is dit de bestemming, het doel van mijn zingen?
Wij groeien apart samen in bewustzijn.
Statie
gedicht
2.0 met 2 stemmen 5.129 Hoe zij verstilt
tot glanzend water
tussen randen groen
na de reis onder bomen.
Dood als persoonlijke
vijand, vrouw als rivaal.
Wat gaat hem de lente aan
bij het lied van de aarde?
Hij gaat neer in de ring
nadat hij voor haar zong.
Nu klinkt de stilte.
Spiegel, omfloerste trom.
Zittend
gedicht
4.0 met 2 stemmen 11.519 Onder mijn biezen stoel praten ze
de vriendinnen uit het verleden.
Ik zit rechtop, mijn rug gesteund
mijn arm op een leuning
bij de schoorsteen, waarop de klok
en spiegel: ik kijk voor me uit
in mijn rechterhand een kelkje.
Het is drie minuten over tien.
het glaasje is al leeg
de...
Twee paarden
gedicht
3.0 met 3 stemmen 3.735 Twee paarden stonden tegenover elkaar.
Het was lente en zomer tegelijk.
Tegenover en naast elkaar
lente en zomer tegelijk.
Twee paarden met het hoofd
tegen de hals van de ander.
Verloren in de warmte
van het andere lijf
kijkend naar de horizon.
Zo staan en het gras...
Meer van deze schrijver...
