biografie: Remco Ekkers
Remco Ekkers [Bergen 1941- Zuidhorn 2021]
dichter, poëziecriticus, prozaïst, essayist en poëziedocent
Remco groeide op in Den Helder. Hij studeerde Nederlands in Groningen. In 1979 debuteerde hij met de bundel Buurman. In 1985 werd zijn jeugdpoëziebundel Haringen in sneeuw onderscheiden met De Zilveren Griffel. In 1986 verscheen Een faun bij de grens en in 1989 De vrouw van zwaarden. In 2004 gevolgd door zijn roman De Feeëntrein en in 2013 De bronnen van de Donau. Er kwamen meer dan tien bundels uit, waaronder Pinksterbloemen in september naar aanleiding van zijn Spitsbergenreis en Arctische gedichten: Voorbij de grens, waarvoor in 2012 de Hofvijverpoëzieprijs werd toegekend.
In zijn woonplaats Zuidhorn is Remco Ekkers 4 juni 2021 aan een hartaanval overleden. Afgelopen april verscheen van hem nog de bundel 'Hop over de sofa'.
Remco Ekkers is 79 jaar geworden.
Inzendingen van deze schrijver
52 resultaten.Het blauwe wad
gedicht
2.2 met 5 stemmen 
684 Wie hier verdwaalt zoekt
tevergeefs een steunpunt.
Het water lokt tot verdrinken.
Dagen nu al dwaal ik langs
het water. Waar zal ik belanden?
Ik zie geen overkant.
Als het water wegtrekt
zie ik sporen van leven:
wier, mosselschelpen, gruis.
De dood van Robert Walser
gedicht
4.5 met 2 stemmen 837 Veertien was ik, onder de kerstboom.
Hij zeven en zeventig.
De kamer rook naar mandarijnen
toen hij, ver weg, in de bergen, ging wandelen
voor de laatste keer zonder overjas.
Ik kende hem niet.
Het was erg koud
het sneeuwde zachtjes
en de weg lag vrolijk in het verschiet.
Hij stapte stram...
Arsarnerit (balspel)
gedicht
4.0 met 2 stemmen 667 Vannacht kwam je na lang wachten
naar me toe en je mond raakte de mijne.
Je zei: ik ben terug, stofzilver stijgend
In de lucht. Wat strooit dit uit?
Dansend in brede vlagen. Was je daar ook?
De hemel werd vol fakkels, maar langzaam
Verdween je licht, sneller dan een komeet
Boven de ijsk...
Inspiratie
gedicht
3.0 met 2 stemmen 602 Wij willen weten waarover
wij gaan schrijven: een put
een dennenboom, parel, slak
hoe zij langzaam kruipt
over de weg en niet weet
wanneer zij verpletterd wordt
vertrapt tot slijmerige plek
of juist net vooruit, niet
versnellend, ontsnapt, maar
dat woord lijkt al te snel
ontkomt, terwijl d...
Lezer
gedicht
3.0 met 34 stemmen 7.945 Waar in de bibliotheek zij zat
te lezen hoe woorden zich laten voegen
en niet begreep hoe een ander
moest lachen om de woorden
van een dichteres en vroeg
wat en hoe, waarom poëzie?
Hij, verbaasd dat niet iedere lezer
begreep waarom die woorden aandacht
trekken door hun muziek en betekenis...
Slootmeermin
gedicht
3.2 met 4 stemmen 2.199 We hebben een slootmeermin
maar ze heeft twee staarten
aan haar hoofd. Ze vouwt
haar benen met laarzen op
in de blauwe schelp
drijvend op het donkere water.
De jonge schoonheid beweegt
haar schelp voort
met twee stokken in haar handen.
Kleine slootvenus, gekleed
voor de winter, omdat ...
Studie van een leegte
gedicht
3.0 met 2 stemmen 547 De leegte is een gat vol licht
is herinnering aan het huis
vóór het brandde, vóór de sloop.
De vreemdeling ziet niets:
bijv. een leeg parkeerterrein.
De straatbewoner ziet de leegte
boordevol licht dat niet alle mystiek
en droefenis verijdelt maar
een beeld oproept: een huis.
Anish Kapoor
gedicht
3.0 met 2 stemmen 959 Ik ben in een echt bloedmoment
rood is altijd in het middelpunt geweest
hoewel ik veel treurige dingen heb gedaan
toch was er rood en vreugdevol
rood is lichamelijk, maar het gaat
naar zwart diep naar binnen
rood is een afdaling naar de hel
de onbekende eeuwige herhaling
rood gaat oo...
Bewegen
gedicht
1.6 met 14 stemmen 2.200 Leven op aarde was niet het doel
we beklimmen bijvoorbeeld de Obergabelhorn
langs de zuidkant de kale rotsen
stijgijzers aan in de sneeuw boven
pikhouweel kruipen touwen
er is geen recht weg
over de scherpe kant de richel
er is geen doel we zijn
opgenomen in de beweging
afgestemd op het hee...
Herdenking
gedicht
3.0 met 1 stemmen 1.033 Ben ik hier om licht te zien
of het duister, bij de kolom
die opzij staat, in de stad waar uit
op ijzeren wegen.
Ben ik hier om gedachten
mee te geven, woorden?
Woorden voor terreinen en gruis?
Zoals uit de zwart geslagen boom
met afgescheurde tak toch weer
het groen bloedt en straks ...
Nature morte
gedicht
5.0 met 1 stemmen 877 Stil leven is niet dood
de vruchten blijven altijd
kleuren en gloeien in het licht
druiven willen steeds geplukt
appels vragen om een beet
citroenen om een mes
maar de schedels om contemplatie
we zetten de tijd niet stil
het brood wordt gegeten
we zien de perzik bederven
of uitgezogen wo...
Eerste Woord
gedicht
3.5 met 15 stemmen 5.645 Mijn eerste woordd was r aa m
Het hing in de eerste klas
vlak onder het raam
Later zag ik ook d eu r.
Je kon naar buiten
dan waren de woorden weg
maar hun beeld zweefde
nog in mijn hoofd.
Ik leerde dat de letters
van het woord vrij
konden fladderen
maar deze bleven samen.
...
Handicap
gedicht
3.5 met 25 stemmen 4.938 Hij schrijft "grilig"
en als ik wijs op de l en zeg
dat er één bij mag
antwoordt hij blij:
"Geeft niet, ik ben dyslectisch."
"O", zeg ik, "sgreif
dan maar wad je wild"
---------------------------------
uit: 'Vreemd lezen', 2004.
Een wereld
gedicht
2.0 met 1 stemmen 711 Tot leven komen bewerken en monteren
een wereld van het begin hard en mistig
veel later een oude beschaving monumenten
niet als herinnering maar als buiging
naar een tijd zelf de onmeetbare tijd
niet gericht zoeken maar dwalen
om de rivieren planten bergen dieren
heen draaien vliegen wandelen...
Weg
gedicht
2.6 met 21 stemmen 1.553 Wat een naam heeft, bestaat
ook als zij dood is of weg
naar een vreemd land.
Of helemaal niet weg
maar onzichtbaar
in een gesloten ruimte.
Vivaldi III
gedicht
3.7 met 3 stemmen 2.724 Nu is het wel duidelijk, nooit
ben je bereikbaar, zit je gesloten
in je Ospedale della Pietà
en je kijkt over het wisselende
water van de lagune, in de ruimte
van de Riva degli Schiavoni je hoort
de klanken van de viola d’amore
en de stemmen van de meisjes
die je laat zingen over de v...
Vivaldi II
gedicht
2.0 met 1 stemmen 642 Je kunt zonen hebben of niet
luisteren naar muziek of Kreon:
‘Want daarom toch wenst een man
zonen te telen in zijn huis’.
Je psalm spreekt over vruchten
van de schoot die een oud man
beschermen in zijn huis, het huis
dat je niet, nooit eeuwig houdt.
Driftig, astmatisch, onsterfelijk...
Vivaldi I
gedicht
1.5 met 2 stemmen 638
Hij legt de toppen van zijn vingers
midden op zijn borst en werpt dan
zijn handen naar voren, schenkt
Venetië, de wereld, zijn muziek.
O, een dochter te hebben als Elektra
die hem trouw blijft, voor hem danst
bij zijn graf gaat zitten, de onverschillige
wereld laat zien wat een zoon bet...
Statie
gedicht
4.0 met 1 stemmen 641 Hoe zij verstilt
tot glanzend water
tussen randen groen
na de reis onder de bomen.
Dood als persoonlijke
vijand, vrouw als rivaal.
Wat gaat hem de lente aan
bij het lied van de aarde?
Hij gaat neer in de ring
nadat hij voor haar zong.
Nu klinkt de stilte.
Spiegel omfloerste trom.
Leven
gedicht
3.0 met 3 stemmen 1.468 Alle mensen die hebben bestaan
zijn vergeten op enkele na.
Ik vraag me af waarom
ze hebben geleefd en of het van belang
was voor henzelf dat ze hebben geleefd
maar dan toch om het leven zelf
voort te duwen tot meer bewustzijn.
Er zijn plaatsen op de wereld
waar de namen van de gestorvenen
...
Schrijven
gedicht
3.0 met 2 stemmen 667 Ik moet wel schrijven zoals jij leest
een ontleding van wat ik ingewikkeld voel
wat ik samengebald zie: een oude man
op een fiets die naar huis verlangt
en kijk - jij ziet hem oud
en op een fiets en dan pas
dat hij naar huis, ja en verlangt.
De vleugelnootboom spreekt
gedicht
3.0 met 2 stemmen 2.356 Loop naar mijn kurkstam, onder mijn takken.
Ik sta hier alleen, al zou ik met soortgenoten
een indrukkwekkende laan kunnen maken.
Zie mijn hoogte, trots reik ik
naar de daken van het Rijksmuseum.
Loop naar rechts.
Hoewel ik hier wortel, kom ik van ver:
Armenië of de Kaukasus.
Hollandse wi...
DOOD
gedicht
3.2 met 4 stemmen 3.934 Ik zal mijn dood niet zien
in de laatste seconde
als mijn lichaam neerblijft.
Ik zal niet weten hoe kracht
van het liggen naar
het dromen wegdrijft.
Ik zal niet zijn die ik was
als de dood mij leegdroomt
en tot de laatste leden stijft.
Maar dit verwart mij het meest:
het oog dat nu lee...
Pasen
gedicht
2.9 met 11 stemmen 6.635 Terwijl het zo lang duurt
gaat het toch steeds voorbij
als passie-muziek, die herhaald
stroomt en stroomt tot het stil is.
De dag begint, de klok tikt
postzegels worden gestempeld
de brief bezorgd en je woont
al niet meer bij het water.
Zoals je hangt in de lucht
gesprongen, aan ...
Poolhaas
gedicht
5.0 met 1 stemmen 933 Hij zit, zeer wit, tussen de scherpe stenen
van de eindmorene, zijn oren gespitst
vangen de stilte, het geluidloos zwerven
van de poolvos boven hem op de gletsjer
het zweven van de sneeuwuil in de schemer.
Dit is zijn wereld, hij is tevreden met zijn vacht.
Zijn sterke achterpoten trommelen ...
Hoe je verder moet
gedicht
3.2 met 84 stemmen 74.573 Stap opgewekt voort
al weet je niet zeker
waar naar toe. Vooruit
over het glimmende asfalt
tussen de kale bomen
hoofd scheef, wuivend
naar het huis dat al in de mist
is verdwenen en straks vergeten.
Je zet een voet vooruit
en dan een andere.
Je kijkt niet naar de spiegeling
in de plas...
Brieven aan N. 9 t/m 16
gedicht
3.0 met 2 stemmen 6.827 9.
Je bouwt zorgvuldig aan een grote woede
terwijl hij het huis laat bouwen
je antwoordt alleen nog maar op vragen
over hoe een deur een venster
je gaat naar de dokter en vertelt
kort hoe onzeker hij was over je pijn
je zit bij de tandarts te wachten
tot je geholpen wordt aan zichtbaar bed...
Brieven aan N.
gedicht
4.2 met 4 stemmen 2.330 1.
Er zijn gedichten die niet mogen
omdat ze te naakt zeggen waar het op staat
zo zou ik je willen schrijven maar
ik durf niet, lieve N., zou ik willen
schrijven, ik denk soms aan je
hoe je daar woont in dat kleine vervallen huis
met je kind dat je kind niet is
maar dat moeke zegt en aand...
Ademnood
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.238 Onze Vader zo ver
of wat ons gemaakt heeft
geef ons heden en morgen
en vergeef ons onze schuld
zoals ook wij
wij ook.
Wij zullen begrijpen
proberen te begrijpen.
Hoezeer verminkt wij
voortmodderen en kruipen
en bijna stikken
van woede
al om het kleine:
waar is de viool van papa?
...
The hard problem
gedicht
4.0 met 4 stemmen 2.897 De geest zit niet in het lichaam
niet in het brein niet in de neuronen
niet in de moleculen of atomen
de geest is buiten
waar buiten? daar buiten!
ons lichaam is een ontvanger
van bewustzijn van daarbuiten
als ons lichaam kapot gaat
sterft ontvangt het niet meer
andere lichamen ontvan...
Meer van deze schrijver...
