biografie: Wouter Donath Tieges
Wouter Donath Tieges [Amsterdam 1945 - 1996]
Hij was vertaler en redacteur bij een literaire uitgeverij. Sinds 1988 publiceerde hij gedichten in o.a. De Gids en De Revisor. Zijn gedichten spelen zich af op plaatsen waar de geschiedenis wonden heeft geslagen. Hij betrekt hierbij zowel de wereldgeschiedenis als persoonlijke dramatische gebeurtenissen in zijn gedichten.
Werk:
- Wie niet ziet is blind (1968)
- Met hun fikken aan de sarkofaag (1970)
- Witte adel (1991)
- Maanzaad (1997)
- Tieges vertaalde werk van de schrijvers Kunert, Lukàcs, Meyrink, Hesse en Traven.
Inzendingen van deze schrijver
9 resultaten.Het actuele en het ongelooflijke
gedicht
3.0 met 12 stemmen 
8.702 En struikelde
zonder armslag behalve de vrije, terwijl toch
in de ochtenddauw melkchloor me de adem kortte:
haalde adem languit. Spreid en sluit en opgelucht
herboren, beentje gelicht door boom of steen.
Wat maalde ik erom dat ik even bleef zitten
met de handen geheven, dat...
want ieder woord
gedicht
2.0 met 15 stemmen 9.802 - want ieder woord
wordt weerwoord.
Het zijn de vormen
waarmee wij kampen.
Voortaan mag niemand
ontwapenen tot de tanden.
---------------------------
uit: 'Witte adel', 1991.
Plaats, waar
gedicht
3.0 met 41 stemmen 16.702 Net als
bij die onnatuurlijke stilte
steun ik
op het leenwoord,
gewend aan lokale verdoving als
ik ben.
Ik vul. Net als.
Mijn plaats. Maar waar?
Op het strand
laat ik mij deze eenmalige zomer
niet zien,
zelfs anoniem niet,
gewend als ik ben.
Het onweer blijft uit.
Maar waar?...
Wie vrij komt
gedicht
2.0 met 57 stemmen 12.114 Wie vrijkomt
wil een leeg hoofd.
Wie vrijkomt
heeft geen oren.
Schil de dromen,
bijt in de vrucht.
Wie zeult de koeltas
met gebroken ijs?
Wie vrijkomt
vergeet de oren
aan het hoofd van de ander.
Als hij lacht
wordt zij
een ander
misschien.
---------------------------
uit:...
Geen tijd
gedicht
4.0 met 17 stemmen 17.855 Eensklaps strooit de volle maan aalmoezen op het asfalt
door het gat in mijn andere hand; op mijn ene been
schop ik ze, voor het slapengaan,
de hinkelbaan uit, schaamrood voor het eind van het spel.
Hemel biedt zomin verstrooiing als de hel.
Vertroosting komt alleen van de wind die het...
Tja
gedicht
2.0 met 125 stemmen 77.877 Men herhaalde op verjaardagen dat mijn moeder van mij werd verlost
op een handkar, tiendaags na de Bevrijding. Men stierf van de honger,
een feest als nooit tevoren;
daarom ben ik geworden een kijker in gedachten
die liever vrijheid verhandelt dan vrijt,
eerder een boek pakt dan een...
De gedempte put
gedicht
2.0 met 4 stemmen 2.933 Voor Sacha Anderson
Bodemloos. De wereld wordt ontdekt. Ik lees
weer, word kwetsbaar en hard, kan reizen zoveel
ik wil, bedacht geluk, streek over de schedel:
zon die minder heet, wijn die minder wreed was
wanneer ik op mijn gemak het maanlandschap vergat.
Ik dempte, dempte niet. Zand en...
De lengte van dagen
gedicht
2.0 met 9 stemmen 7.171 Hij grijnst en sneert, voor vermeningvuldiging
zijn twee grijze haren nodig; smeert, vanwege
houden van, Franse mosterd op zijn schedel
en likt zijn wijsvinger af. Vandaar is het ineens
niet ver meer.
Loost vervolgens zijn naam, trekt koele kleren aan,
kauwt de wijn, vertaalt -...
Geboekstaafd is alles
gedicht
2.0 met 11 stemmen 4.435 Geboekstaafd is alles behalve.
Zakdoek voor het aangezicht.
Wacht u voor de honden in de straat.
Schoonheid van roest.
De bek vol stenen.
De piramide van oude appeltjes.
Bij wijze van proef.
Het blauw van de plekken.
De ontmoeting vond plaats.
Bij het mosterdgas zijn wel wat
ongelukjes...
