Gedichten

gedicht (nr. 1.358):

De lengte van dagen

Hij grijnst en sneert, voor vermeningvuldiging
zijn twee grijze haren nodig; smeert, vanwege
houden van, Franse mosterd op zijn schedel
en likt zijn wijsvinger af. Vandaar is het ineens
niet ver meer.

Loost vervolgens zijn naam, trekt koele kleren aan,
kauwt de wijn, vertaalt - onverstaanbaar -
'ik stel 'n kijker op onscherp, van naaste evenmin'
en haalt gauw zijn scheurkalender in.
Even lucht tussen morgen en heden,
waken en dromen, dronken en gezond: boodschap,
vervolg en punt uit.

De firma List en Theater antedateert op carnaval,
levert op je schuiladres het bewijs af van
zijn onderkin leeftijd z'n goed fatsoen.
Van de toegemeten waagstukken is het ineens
niet ver meer.

---------------------------
uit: 'Witte adel', 1991.