Alle inzendingen over tijd

het duurde zolang zoiets duurt langer dan een ogenblik, korter dan een eeuwigheid gevangen tussen binnentijd en buitentijd met een vaste periode tussen aankomst en vertrek zo bevroren als ijs, zo hard als graniet geen speld tussen te krijgen ‘ergens moet je een grens trekken’ daar stonden we dan de telefoon thuis laten liggen de sleutel…

wie hier voorbij is dan zie al wat overblijft is ruis al wat overblijft is gruis vermalen tot een grijs tapijt je gooit het puntlood uit en zakt ermee tot in wat eens schacht vier was daar rommelt het niet langer speelt een showorkest ten dans de hapering lijkt permanent op hoogspanning gesteld dat dit blijft duren zou dat een soort van…

In dit spel van wind en water Schouw ik peinzend heel de dag 'k Vraag niet meer naar toen en later Ik draag wat er komen mag.…

Vanmorgen trok ze haar ochtendjas aan. De vroege winterzon streelt warmte over het land. Ze staat op de drempel om op stap te gaan maar blijft besluiteloos staan en sluit haar ogen, raakt met haar hand een onzichtbare poort aan. Balancerend op een Koord tussen nu en wat komt hangt een fractie van tijd. luttele seconden lijken wel een…

In het nachtelijke donker, in de stille uren, drijven mijn gedachten mee over de grote levenszee. Ik vaar reeds lang in kalmer water, met hier en daar wat averij, door hoge golven, woeste baren. Ik stuurde af en toe wat bij. Soms is er nog wat deining, een lichte rimpeling… als mijn gedachten wijlen bij een lieflijke herinnering. De…

Herinneringen zijn als stenen, gebarsten en verweerd. Door onkruid overwoekerd. Vast verankerd, onverteerd. De tijd spreidde zijn mantel uit, van zacht en vochtig mos. Half bedolven in het zand, in een donker, duister bos. Ze liggen daar te wachten, op iemand die ze vindt. Lang vergeten zwijgende gedachten, in regen en in wind. Antje…

Langs de waterkant starend over het water Terugkijkend naar vroeger en vooruitkijken naar later Wat ging er goed en wat ging er verkeerd En heb ik van deze levenslessen wat geleerd. Heb ik van bepaalde dingen echt spijt Of iets gedaan waar iemand onder lijd. Fouten uit het verleden kan ik niet over doen Wel excuses maken voor de fouten…

het is een open deur: als je jong bent vlieg je voor de tijd uit als je oud bent vliegt de tijd voor jou uit vroeger was zij de slak nu ben jij hem: doe die deur maar gauw dicht…

ze neemt de verkeerde deur in het verzamelpand onbedoeld stapt ze de werkplaats van de kistenmaker binnen ze ruikt het zaagsel ziet de houtkrullen en snippers op de grond ze kijkt naar de leesbril op de werkbank ziet op schragen een grafkist in aanbouw onbedoeld barst ze in huilen uit ik moet hier niet zijn snikt ze ik…

Toen iemand zich vrij door de ochtend bewoog Toen een vrouw niet meer wilde bewegen Toen een man een smartlap zong En iemand nooit meer uit bed zou komen Toen de wijsgeer over de herinnering sprak En de slager over leven en dood dacht En zijn vrouw kuiltjes in haar rode wangen had En de jongen skatend over straten gleed En het kind met gebogen…

Mijn reis door de ruimte, werd onderbroken, door de tijd. Op aarde kon ik landen. Moeders waren hier al. Hier werd worden zijn. Zo durf ik aarden. Onze reis door de ruimte, zal worden voortgezet. Niemand weet hier hoe. Niemand weet wanneer. Eeuwigheid wacht. Zojuist schreef ik dit gedicht. De meeste mensen slapen. Zelf waak ik wonderlijk…

Het is stil geworden in de straten. De nachtklokken en de sneeuw, vallen zonder geluiden samen. Angsten wachten rustig af, tot de vrede weer vertrekt. Gedichten worden niet gedacht. Het wordt vredig in mijn brein. Niets kan ik horen buiten. Binnen wordt het stil. Alleen mijn vingers schrijven nog. Mijn hart luistert zonder moeite. De…

Ik leg mijn hart in de toekomst en wacht… meer doe ik niet. De ander kijkt met een vraag. Hij zegt: ‘ Wat dom, je leeft immers vandaag.’ Ja, vriend dat moet ik ook, maar mijn hart reist al vooruit naar een leven vol van vreugd en blijheid. Door de belofte van een leven… In eeuwigheid.…

De tijd vliegt voorbij, zo vervliegt ook ons leven. Dat zeggen oude mensen. Tijd vliegt niet, meent een oude dichter. Dichters leven liever NU. Dichters gaan niet dood. Iedereen loopt in kringen rond. Alles verandert waar je staat. Dood doet leven leven. Zo doet ook hoop. Alles heeft zijn eigen tijd. Niets nieuws is onder de zon. Onze…

De klok knipt door de ganse dag verdeelt hapklaar bros in brokken ‘t zijn voor vele levens breuken vol vierkwartsmaat als dans of duet een laatste traan trekt traag een spoor spat gevallen tot slot uiteen zuchtend zwevend ga ik dan heen wat was het waard was de waarde van wat ik daar heb nagelaten onbetaalbaar mijn tijd…

Voorbij ons besef van tijd, worden momenten tijdloos. Voorbij ons besef van ruimte, verandert elke zandkorrel, in een nabije ster. Voorbij tegengestelde politiek, komen vijanden vredig samen. Zie, de dagen worden langer. De lente is alweer in aantocht. Voorbij de dagen van ons leven. Alle dagen voor onze geboorte. Alle dagen na ons voortbestaan…

Het maakt een eind aan elke strijd En aan elk slecht beleid Dat je altijd wordt bevrijd Is vaak een kwestie van tijd De tijd staat altijd paraat Het zorgt voor regelmaat Dat iets vanzelf overgaat En dat er weer iets nieuws ontstaat Elke dag en elke week Het laat je nooit in de steek Elke maand en elk jaar Je vormt je leven lang een…

Mea culpa Het is waar We maken fouten Geen levenslang we Blijven praten Geen eenrichtingsverkeer O heer We laten wat mensen zalven De aarde zal draaien Vissen blijven paaien En alles zal ooit verdwijnen Gelukkig nieuwjaar…

Het jaar is uit- en tenden geleefd: van al zijne oude ellenden en heeft de last het ons ontgeven; het nieuwjaar heeft, van heden af aan, voor elk ende een, een schrede gedaan: wie zal ‘t tot tenden leven?…

Het gevoel dat tijdloos blijft, terwijl ons bewustzijn groeit. Terwijl we verder voortgaan, naar wie we werkelijk waren. Wanneer we vooruit gaan, naar wie we gelooflijk zijn. Gedreven door het leven zelf, dat ook het leven in ons is. Gedreven door ongrijpbaarheid, dat niet anders groeien kan. Leven dat in de diepste kernen, ieders bewustzijn…

Met een wens van liefde en vrede doet het nieuwe jaar zijn intrede... gezondheid voorspoed verbondenheid ... en een stralende zon boven een hoopvol zicht voor als het dan toch even tegenzit...…

Deze winter zal ik overschrijven als strafwerk voor een mislukte overgang naar warmere dagen met liefkozingen, knuffels, feest Ik zal het nieuwe jaar beterschap wensen, vol verlangen, lange dagen herinneren en snel weer vergeten een heel jaar dat is mooi geweest…

Boeken sterven niet. Boeken verouderen. Meesterwerken nooit. Schrijvers vallen om, of sterven in bedden. Boeken blijven, dood, gewoon, in oude kasten staan.…

iemand is de tijd kwijt een ander vindt hem terug een kind tekent de tijd in kleur de meester gunt hem uit de hardloper rent voorbij de tijd zijn vrouw haalt hem in een gewichtheffer torst gestolde tijd een warm mens laat hem smelten de kip voelt de tijd als veertjes de haan vindt hem gebakken lucht het kind zet de tijd uit zijn…

Was het een uitnodiging, een dwingen, een vileine invitatie wat leidde tot dit dal van tranen, getiteld: Vliegensvlug ? Of wellicht een meer vrijwillige assimilatie; Vereniging van de gebaande paden en weer terug... Want zó verlies ik mij in vliegende dagen, dag na dag, week na week dat zelfs de klok eraan bezweek en ik: welke dag de dag…

Door nevelflarden omgeven met opkomende zon uit het verleden komen beelden van een gelukkige jeugd, herinneringen aan weelde Een beschreven blad dwarrelt om zijn bestaan, echter meer ruimte brengt ook onzekerheden wanneer het vraagt om houvast vrij te geven Bomen omgaven mijn ouderlijk huis, in onze tuin liepen kronkelpaden vol met bladeren…

M'n kraag hoog De jas dicht Geen betoog Alles ligt Open en bloot Lezend verlicht Alleen het rood Van de kou op je gezicht Er valt geen sneeuw meer Alleen nog hoop Keer op keer Geen koek noch zoop Zo meanderende de winter En het geluid ervan Richting wat verbeelding En nog zo wat dan…

Kon ik weer terug in uw moederschoot, daar waar u binnenleidt, vrijt en leven schept, een mensenkind wrocht naar het laatste concept en laat mij dan groeien negen maanden groot. Baar mij weer zoals ik kwam, huilend en bloot, maar geef mij nu de jeugd die u mij ontnomen hebt laat mij groeien in liefde en veiligheid en ongerept is er dan…

Hier, waar oude boeken wachten, op toekomstig leven. Boeken, waaruit dode schrijvers, spontaan weer op gaan staan. Temidden van boeken luister ik, naar Wolfgang Amadeus Mozart, die nooit is doodgegaan. Temidden van vervlogen eeuwen, verlangen boeken naar mensen. Nu, in deze mooie Boekerij, waar oude tijden wachten, op de toekomst.…

Ik verdwaal in de dagen, ook al zijn er maar zeven. Ze gelijken op elkaar, een monolithisch blok. Net als de mensenmassa, zij schuift door de winkelstraten. De tijd wist zichzelf uit, langzamerhand. Ik vlucht naar mijn jeugd, herkenbare tijd. De morgengeluiden in het huis, de feestelijke zondag. Daaraan klamp ik me vast, in…