tijdslot
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
12 het duurde zolang zoiets duurt
langer dan een ogenblik, korter dan een eeuwigheid
gevangen tussen binnentijd en buitentijd met
een vaste periode tussen aankomst en vertrek
zo bevroren als ijs, zo hard als graniet
geen speld tussen te krijgen
‘ergens moet je een grens trekken’
daar stonden we dan
de telefoon thuis laten liggen
de sleutel…
uur nul
gedicht
3,1 met 8 stemmen
6.353 wie hier voorbij is
dan zie
al wat overblijft is ruis
al wat overblijft is gruis vermalen
tot een grijs tapijt
je gooit het puntlood uit en zakt
ermee tot in wat eens schacht vier was
daar rommelt het
niet langer speelt een showorkest ten dans
de hapering lijkt permanent
op hoogspanning gesteld
dat dit blijft duren
zou dat een soort van…
Berusting
poëzie
3,5 met 10 stemmen
1.619 In dit spel van wind en water
Schouw ik peinzend heel de dag
'k Vraag niet meer naar toen en later
Ik draag wat er komen mag.…
Tijd illusie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
12 Vanmorgen trok ze haar ochtendjas aan.
De vroege winterzon streelt warmte over het land.
Ze staat op de drempel om op stap te gaan
maar blijft besluiteloos staan en sluit haar ogen,
raakt met haar hand een onzichtbare poort aan.
Balancerend op een Koord tussen nu en wat komt
hangt een fractie van tijd.
luttele seconden lijken wel een…
Overdenking
hartenkreet
5,0 met 1 stemmen
18 In het nachtelijke donker,
in de stille uren,
drijven mijn gedachten mee
over de grote levenszee.
Ik vaar reeds lang in kalmer water,
met hier en daar wat averij,
door hoge golven, woeste baren.
Ik stuurde af en toe wat bij.
Soms is er nog wat deining,
een lichte rimpeling…
als mijn gedachten wijlen
bij een lieflijke herinnering.
De…
Gedachten
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
15 Herinneringen zijn als stenen,
gebarsten en verweerd.
Door onkruid overwoekerd.
Vast verankerd, onverteerd.
De tijd spreidde zijn mantel uit,
van zacht en vochtig mos.
Half bedolven in het zand,
in een donker, duister bos.
Ze liggen daar te wachten,
op iemand die ze vindt.
Lang vergeten zwijgende gedachten,
in regen en in wind.
Antje…
Ervaring
hartenkreet
4,6 met 8 stemmen
28 Langs de waterkant starend over het water
Terugkijkend naar vroeger en vooruitkijken naar later
Wat ging er goed en wat ging er verkeerd
En heb ik van deze levenslessen wat geleerd.
Heb ik van bepaalde dingen echt spijt
Of iets gedaan waar iemand onder lijd.
Fouten uit het verleden kan ik niet over doen
Wel excuses maken voor de fouten…
Tijdsbeleving
netgedicht
2,0 met 1 stemmen
35 het is een open deur:
als je jong bent
vlieg je voor
de tijd uit
als je oud bent
vliegt de tijd
voor jou uit
vroeger was
zij de slak
nu ben jij hem:
doe die deur maar gauw dicht…
voorbij lopen
netgedicht
2,0 met 1 stemmen
37 ze neemt de verkeerde
deur in het verzamelpand
onbedoeld
stapt ze de
werkplaats van de
kistenmaker binnen
ze ruikt het zaagsel
ziet de houtkrullen en
snippers op de grond
ze kijkt naar de leesbril
op de werkbank
ziet op schragen
een grafkist in aanbouw
onbedoeld barst ze
in huilen uit
ik moet hier niet zijn
snikt ze ik…
Toen
netgedicht
3,5 met 2 stemmen
53 Toen iemand zich vrij door de ochtend bewoog
Toen een vrouw niet meer wilde bewegen
Toen een man een smartlap zong
En iemand nooit meer uit bed zou komen
Toen de wijsgeer over de herinnering sprak
En de slager over leven en dood dacht
En zijn vrouw kuiltjes in haar rode wangen had
En de jongen skatend over straten gleed
En het kind met gebogen…
De Kunst van Aarden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
40 Mijn reis door de ruimte,
werd onderbroken,
door de tijd.
Op aarde kon ik landen.
Moeders waren hier al.
Hier werd worden zijn.
Zo durf ik aarden.
Onze reis door de ruimte,
zal worden voortgezet.
Niemand weet hier hoe.
Niemand weet wanneer.
Eeuwigheid wacht.
Zojuist schreef ik dit gedicht.
De meeste mensen slapen.
Zelf waak ik wonderlijk…
Winternacht
netgedicht
3,0 met 1 stemmen
27 Het is stil geworden in de straten.
De nachtklokken en de sneeuw,
vallen zonder geluiden samen.
Angsten wachten rustig af,
tot de vrede weer vertrekt.
Gedichten worden niet gedacht.
Het wordt vredig in mijn brein.
Niets kan ik horen buiten.
Binnen wordt het stil.
Alleen mijn vingers schrijven nog.
Mijn hart luistert zonder moeite.
De…
Ik wacht...
hartenkreet
3,5 met 2 stemmen
79 Ik leg mijn hart
in de toekomst
en wacht…
meer doe ik niet.
De ander kijkt
met een vraag.
Hij zegt: ‘ Wat dom,
je leeft immers vandaag.’
Ja, vriend dat moet ik ook,
maar mijn hart reist al vooruit
naar een leven
vol van vreugd en blijheid.
Door de belofte
van een leven…
In eeuwigheid.…
Wie schrijft blijft
netgedicht
4,0 met 2 stemmen
51 De tijd vliegt voorbij,
zo vervliegt ook ons leven.
Dat zeggen oude mensen.
Tijd vliegt niet,
meent een oude dichter.
Dichters leven liever NU.
Dichters gaan niet dood.
Iedereen loopt in kringen rond.
Alles verandert waar je staat.
Dood doet leven leven.
Zo doet ook hoop.
Alles heeft zijn eigen tijd.
Niets nieuws is onder de zon.
Onze…
Klok
netgedicht
4,5 met 2 stemmen
43 De klok knipt door
de ganse dag
verdeelt hapklaar
bros in brokken
‘t zijn voor vele
levens breuken
vol vierkwartsmaat
als dans of duet
een laatste traan
trekt traag een spoor
spat gevallen
tot slot uiteen
zuchtend zwevend
ga ik dan heen
wat was het waard
was de waarde
van wat ik daar
heb nagelaten
onbetaalbaar
mijn tijd…
Voorbijgaande tijd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
38 Voorbij ons besef van tijd,
worden momenten tijdloos.
Voorbij ons besef van ruimte,
verandert elke zandkorrel,
in een nabije ster.
Voorbij tegengestelde politiek,
komen vijanden vredig samen.
Zie, de dagen worden langer.
De lente is alweer in aantocht.
Voorbij de dagen van ons leven.
Alle dagen voor onze geboorte.
Alle dagen na ons voortbestaan…
De tijd als vriend
hartenkreet
4,5 met 2 stemmen
79 Het maakt een eind aan elke strijd
En aan elk slecht beleid
Dat je altijd wordt bevrijd
Is vaak een kwestie van tijd
De tijd staat altijd paraat
Het zorgt voor regelmaat
Dat iets vanzelf overgaat
En dat er weer iets nieuws ontstaat
Elke dag en elke week
Het laat je nooit in de steek
Elke maand en elk jaar
Je vormt je leven lang een…
Vergeven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
15 Mea culpa
Het is waar
We maken fouten
Geen levenslang we
Blijven praten
Geen eenrichtingsverkeer
O heer
We laten wat mensen zalven
De aarde zal draaien
Vissen blijven paaien
En alles zal ooit verdwijnen
Gelukkig nieuwjaar…
NIEUWJAAR (1893)
poëzie
4,3 met 12 stemmen
3.323 Het jaar is uit-
en tenden geleefd:
van al zijne oude
ellenden en heeft
de last het ons ontgeven;
het nieuwjaar heeft,
van heden af aan,
voor elk ende een,
een schrede gedaan:
wie zal ‘t tot tenden leven?…
Tijdloze gevoelens
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
19 Het gevoel dat tijdloos blijft,
terwijl ons bewustzijn groeit.
Terwijl we verder voortgaan,
naar wie we werkelijk waren.
Wanneer we vooruit gaan,
naar wie we gelooflijk zijn.
Gedreven door het leven zelf,
dat ook het leven in ons is.
Gedreven door ongrijpbaarheid,
dat niet anders groeien kan.
Leven dat in de diepste kernen,
ieders bewustzijn…
vreugdevol Nieuwjaar
hartenkreet
4,0 met 4 stemmen
78 Met een wens
van liefde en vrede
doet het nieuwe jaar
zijn intrede...
gezondheid
voorspoed
verbondenheid
... en een stralende zon
boven een hoopvol zicht
voor als het dan toch
even tegenzit...…
Overwinteren
hartenkreet
2,0 met 1 stemmen
60 Deze winter zal ik overschrijven
als strafwerk voor een mislukte
overgang naar warmere dagen
met liefkozingen, knuffels, feest
Ik zal het nieuwe jaar beterschap
wensen, vol verlangen, lange dagen
herinneren en snel weer vergeten
een heel jaar dat is mooi geweest…
Onsterfelijkheid
netgedicht
3,0 met 1 stemmen
30 Boeken sterven niet.
Boeken verouderen.
Meesterwerken nooit.
Schrijvers vallen om,
of sterven in bedden.
Boeken blijven,
dood, gewoon,
in oude kasten staan.…
het begin van het einde
netgedicht
2,0 met 2 stemmen
27 iemand is de tijd kwijt
een ander vindt hem terug
een kind tekent de tijd in kleur
de meester gunt hem uit
de hardloper rent voorbij de tijd
zijn vrouw haalt hem in
een gewichtheffer torst gestolde tijd
een warm mens laat hem smelten
de kip voelt de tijd als veertjes
de haan vindt hem gebakken lucht
het kind zet de tijd uit
zijn…
Trein der jachtigheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
38 Was het een uitnodiging, een dwingen, een vileine invitatie
wat leidde tot dit dal van tranen,
getiteld: Vliegensvlug ?
Of wellicht een meer
vrijwillige assimilatie;
Vereniging van de gebaande paden en weer terug...
Want zó verlies ik mij in vliegende dagen,
dag na dag, week na week
dat zelfs de klok eraan bezweek en ik:
welke dag de dag…
De verloren tuin
netgedicht
4,4 met 9 stemmen
287 Door nevelflarden omgeven
met opkomende zon uit het verleden
komen beelden van een gelukkige jeugd,
herinneringen aan weelde
Een beschreven blad dwarrelt
om zijn bestaan, echter meer ruimte
brengt ook onzekerheden wanneer
het vraagt om houvast vrij te geven
Bomen omgaven mijn ouderlijk huis,
in onze tuin liepen kronkelpaden
vol met bladeren…
Lichter
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
38 M'n kraag hoog
De jas dicht
Geen betoog
Alles ligt
Open en bloot
Lezend verlicht
Alleen het rood
Van de kou op je gezicht
Er valt geen sneeuw meer
Alleen nog hoop
Keer op keer
Geen koek noch zoop
Zo meanderende de winter
En het geluid ervan
Richting wat verbeelding
En nog zo wat dan…
Terug in de tijd
hartenkreet
4,0 met 1 stemmen
57 Kon ik weer terug in uw moederschoot,
daar waar u binnenleidt, vrijt en leven schept,
een mensenkind wrocht naar het laatste concept
en laat mij dan groeien negen maanden groot.
Baar mij weer zoals ik kwam, huilend en bloot,
maar geef mij nu de jeugd die u mij ontnomen hebt
laat mij groeien in liefde en veiligheid en ongerept
is er dan…
Oude Boeken
netgedicht
3,3 met 3 stemmen
76 Hier, waar oude boeken wachten,
op toekomstig leven.
Boeken, waaruit dode schrijvers,
spontaan weer op gaan staan.
Temidden van boeken luister ik,
naar Wolfgang Amadeus Mozart,
die nooit is doodgegaan.
Temidden van vervlogen eeuwen,
verlangen boeken naar mensen.
Nu, in deze mooie Boekerij,
waar oude tijden wachten,
op de toekomst.…
Tijd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
55 Ik verdwaal in de dagen,
ook al zijn er maar zeven.
Ze gelijken op elkaar,
een monolithisch blok.
Net als de mensenmassa,
zij schuift door de winkelstraten.
De tijd wist zichzelf uit,
langzamerhand.
Ik vlucht naar mijn jeugd,
herkenbare tijd.
De morgengeluiden in het huis,
de feestelijke zondag.
Daaraan klamp ik me vast,
in…