inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.408):

Tja

Men herhaalde op verjaardagen dat mijn moeder van mij werd verlost
op een handkar, tiendaags na de Bevrijding. Men stierf van de honger,
een feest als nooit tevoren;
daarom ben ik geworden een kijker in gedachten
die liever vrijheid verhandelt dan vrijt,
eerder een boek pakt dan een schouder,
het woord meer bemint dan de chaos
der zinnen.
Ik ben al gelukkig
met een warm handje
ijs, een plastic zak met schuimpjes, ondanks het roze wit.
Ben ik daarom - denk ik daarom ook bij kou de ganse dag
dat ik eigenlijk de kachel aan zou moeten steken...

'Geef mij een hand vol nootjes, amandelen, desnoods
maar een bolster van een walnoot van mijn leeftijd.
Geef mij een handvol
en een hoofd vol dageraad
een lichaam vol binnenbrand
en terstond zal ik mijn mond legen
en mijn hand leggen op de ronde rechthoek van je schouder.'

-----------------------------
uit: 'Witte adel', 1991.

Schrijver: Wouter Donath Tieges
Inzender: C.P., 11 februari 2021


Geplaatst in de categorie: geboorte

2.0 met 125 stemmen aantal keer bekeken 77.853

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)