biografie: sacrajewa
Naam: Sacrajewa
Geslacht: vrouw
Leeftijd: oud genoeg om herinneringen te hebben
en jong genoeg om hoop te hebben
Woonplaats: de wereld is 'n thuishaven, dromen
en gedachten gaan veel verder dan de aardbol.
Beroep: journaliste
Hobby's: dichten, dichten en dichten!
daarnaast schilderen/tekenen
natuur, dieren, enzovoorts.
Sacrajewa's gedichten zijn een weerspiegeling van haar ziel;
een vertaling van het innerlijke.
Inzendingen van deze schrijver
379 resultaten.Als de nacht schimt
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 
293 Soms loopt hij met de nacht mee
over verstilde stenen straten
langs rijtjeshuizen
waar het duister onbeschaamd
aan vensters gaapt
een lantaarnpaal buigt
schamel schijnsel
houdt zijn schaduw even vast
vanuit de verte krast een uil
verbaast de stilte
klinkers klagen slepende
alsof ze ...
Verdiept
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 431 Gedragen door zachtroze wolken
fladdervlinders in de buik op jacht
gretig naar de sterren reikend als
verlangen wakkerde in nacht
stamelwoorden zoet van klank
alsof 'n engel hemels zong
wat hadden we de liefde lief en
och wat waren we nog jong
nu peinzen we de wolken weg
is één woord ...
Ik zou
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 388 Ik zou zo graag in vrijheid leven
samen met jou
met iedereen
arm in arm al zwierend dansen
dicht bij elkaar
naar daar
of nergens heen
Ik zou zo graag in vrijheid leven
wanneer ik wil
in eigen tijd
aan zorgen langs
naar toekomst lachen
zonder ketens
zonder angst
Ik zou zo graag d...
Voor mij
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 319 Hoe vaak al schreef ik troost
als klank voor andere stemmen
dropen mijn woorden langs wangen
van gezichten die ik niet ken
nu mijn ziel gebogen ligt
in schaduw van zichzelf
zoek ik de kracht van balsem
diep in mij
dieper dan gedachten gaan
ver achter herinnering
waar gevoel het lijden...
Verpleeg ster
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 340 Ze weet niet meer
wanneer dagen verdwenen
slechts uren verschenen
verpakt als de nacht
vermoeid en verlamd
maar toch snelt ze voort
langs ogen die vrezen
en leven in ademnood snakt
veel te vaak is verlies
als een dovende kaars
als een zucht
die eenzaam vergaat
nog één keer het ...
Het langste afscheid
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 350 Het is zo moeilijk om te zien
hoe je langzaamaan verdwijnt
terwijl je toch aanwezig blijft
ik zie je angstige onzekerheid
de hulpeloosheid van vergeten
jouw lege ogen niet meer weten
het verliezen in en van jezelf
en telkens als ik jou weer zie
ben je een stukje verder weg
schrijnt de...
Het huis en ik
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 342 we trokken een grijs kleed aan
en lieten jaren liggen in de tijd
we vergaten hoe te wonen
in onszelf
misschien stonden we lijdzaam toe
dat stormwind alle deuren sloot
waardoor zelfs stof verstilde
maar toen het ijzervenster brak
hebben we snel een boom geplant
die ons straks zal onderst...
Dwarrelblad
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 437 Als een blaadje dat zich vastklampt aan de tak
om niet te vallen en waaraan de wind vraagt:
“Blad,
wat is het dat je niet kunt laten gaan.
Waarover wil je de controle houden.
Hoeveel regendruppels tel je
voor je meewilt met de stroom.
Zeg me blad,
wat is het dat jou tegenhoudt van
dei...
Stil
netgedicht
2.8 met 5 stemmen 374 Mijn moeder staarde vaak
de schrik van bang verleden
luisterend naar het vervagen
van een overronkend vliegtuig
och, mijn vaders stem werd broos
als hij over de oorlog sprak
dan streden in zijn ogen tranen
met onuitwisbaar rauwe beelden
zij, en alle anderen
met ervaring dat een oorlog
...
Ik draag de zon
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 308 Zo zacht het licht ontwaakt
doezelig de velden zoekt
vochtig nog van huiver
in de nacht
waar duister trage vingers trekt
voor het zich ter ruste legt
schuilend in ’t struweel
zo voelt het als ik opsta
niet in vroege buitenlucht
maar binnen in mezelf
en ja…
ik hef mijn hoofd
dra...
Renkums Beekdal
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 449 Het licht draalt er traag. Zoekend, alsof het niet beslissen kan
welke plek het mooist is. Aan de slootkant misschien, waar
een ijsvogel vist, een zwaan bruine vleugels weeft.
Onbeholpen, ze is nog zo jong.
Weideweelde lokt naar languit in het gras, zuigend op een zuringstengel.
Wolken st...
Was ik wind
netgedicht
3.6 met 7 stemmen 612 Was ik wind
zouden mijn vlagen
flirtend langs de flanken
van een ranke zwaluw strelen
zou ik blauwe vlinders
fluisterend naar dansen zingen
wolken warm omgeven
tot ze nevelen voor mijn zucht
ik zou de zee doen deinen
ritmisch haar getijden
plagend stuwen
en tot stormend golven blaze...
Jij alleen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 437 Ik hou van jou
die woorden heb je al zo vaak gehoord
ik zeg ze immers elke morgen
als ik jouw lippen tot ontwaken kus
ik hou van jou
en enkel jij
kan inhoud geven aan die zin
want zonder jou blijven de letters
klankloos leeg in mij
ik hou van jou
jij alleen opent mijn hart
om wa...
Vaders armen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 548 Vaders armen hebben mij
van kinds af aan gesteund
bij alles wat ik deed
vaders armen waren zo bijzonder
gaven veiligheid en warmte
troostten bij verdriet
vertelden zwijgend veel
in vaders armen
voelde ik me altijd kind
ook toen de tijd
dat anders wist
maar
geborgen in zijn armen...
Allerzielen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 445 Vandaag spreek ik de namen uit
van mensen die zijn voorgegaan
en eer de waarde van hun leven
met de liefde mij gegeven
tijdens aards bestaan
blader ik door de gedachten
dan zie ik hun gezichten weer
en klopt het hart de klank
van toen we samen lachten
hoe krachtig voelt het zijn
van ie...
Bronst
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 393 De zon draalt laag
stralen breken in het loof
tot gouden twinkelingen
dansend op een vleugje wind
namiddag leunt zwoel tegen de avond
glooiend rust de heide in haar purperen pracht
tot onverwacht de stilte scheurt
door ‘t burlen van een edelhert
de lokroep troont bronstige hinden
voor ...
Verstrooid
netgedicht
4.2 met 8 stemmen 501 Je mag best weten dat ik even aarzelde
bij het openen van de urn
het voelde zo onwerkelijk
jouw lijf als as te zien
maar nu rust je
in de holte van mijn handen
voor de laatste keer
voel ik ons dichter dan bijeen
ik laat je gaan lief
als alles wat je was
glijdend door mijn vingers
in ...
Chemokuur
netgedicht
3.8 met 8 stemmen 511 Ze hoort hakken klakken door de gang
de melodie lijkt doelloos te verzwerven
om hol langs kale muren uit te sterven
voor ze verstommen tot een stil behang
ze voelt de leegte pijnlijk in zich kerven
onzekerheid en onmacht maken bang
haar uren schuilen diep in dagenlang
voor ze de adem van vo...
Trefwoord
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 410 Ogen schaduwen gebroken tijd
terwijl de stilte kil de klanken
van het woord omvat
gedachten vallen in vergeten
slechts dat ene blijft in monotoon
herhalen klinken
wentelt leven tollend
steeds benauwder
grauwt het hartritme in nood
kanker galmt het vonnis
en dan denk je
ik ga dood
...
Als jouw adem
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 448 Ik zou graag willen zweven
langs de flanken van jouw ziel
en ons ademhalen delen
zodat mijn woord dezelfde toon
van liefde krijgt als die van jou
nooit eerder kwam ik iemand tegen
die zo puur zijn ziel op handen draagt
om er anderen ongevraagd
een deel van mee te geven
het maakt me ne...
De golfslag sterft
netgedicht
2.8 met 4 stemmen 384 Het is wanneer ik op het strand loop
- daar waar zand en water elkaar raken =
en de golfslag rond mijn voeten sterft
dat ik nadenkend kijk naar waar ik sta
de grond die mij eerst stevig droeg
lijkt verdronken te verspoelen en
aan draagkracht te verliezen
onder mijn aarzelende stap
maar ...
Zwijgzaam
netgedicht
3.2 met 5 stemmen 463 Loop niet weg nu
blijf staan en hoor de stilte in mijn woorden
die ik neervlij op de deining van jouw adem
even gaat gevoel aan klank voorbij
zoals de schoonheid van een vlinder
aan zijn vleugelslagen
zwijg met mij de zilte pijn
van leegte die geen ander ziet
achter een glimlach
...
Vervagen
netgedicht
2.6 met 5 stemmen 423 Ik dacht zojuist aan jou
net zoals gisteren
en elke dag sinds het gemis begon
hoe kon ik weten
dat verdriet de leegte dieper maakt
zoals het water traag
de bedding schuurt van een rivier
niemand heeft me ooit verteld
waarheen een zwarte zwaluw vliegt
als tijd de horizon vervaagt
zoal...
Als tijd vertraagt
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 1.109 Zijn ogen zien hoe merels
liefdevol een nestje weven
in het paars van de seringenboom
turen dan stilte
klevend aan de tijd
die zwijgen traag verlengt
hij glimlacht vaag
bij de herinnering aan
hoe mooi het was
waarom
schrijnt zijn verdriet
misschien omdat ik stierf lief
fluist...
En elke ademteug
netgedicht
4.8 met 4 stemmen 468 Het is wanneer ik achterom kijk
en een kind zie staan
wiens uitgestrekte hand naast licht grijpt
dat zich kwijnend aan de voeten hecht
voor het als schaduw groeit
ver boven frêle schouders
lippen beven zie
bij het proeven van de wind
die zwijgend ijs legt
rond een tere mo...
Zeeblik
netgedicht
4.7 met 3 stemmen 487 Zie de zee gestaag het land verleiden
door haar lippen vochtig langs de rand
te strelen van het maagdelijke strand
om in diep verzinken te verglijden
en hoe het avondlicht blozende brand
als de zon zich drenkt in de getijden
wolken nevels weven als verscheiden
duinen zwijgen in hun rust ...
Rouwboeket
netgedicht
4.2 met 5 stemmen 1.333 Midden in het heideveld
rust jouw as geborgen
in een blauwe urn
met opschrift:
omdat jij bijzonder was
dat is ook zo en elke dag
mis ik je nog maar toch
bezoek ik je niet vaak
ik vind er niets
geen ogen die ondeugend glimmen
geen hand die even in de mijne knijpt
geen lijf waar ik mi...
Vruchteloos
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 419 In ochtendadem fronsen landerijen
stil
verwonderd
om het lege van hun schoot
aardedonker rust
verkillend onder rijpen
nevelsluiers drijven droef
over de vorens van de velden
dauw beroert
haar ogen
vol begrijpen
Lokroep
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 532 Verharde wegen
aangestampte paden
soms een nieuwe route
op blote voeten
door de modder
het mulle zand
een hek
een bord
stop
eigen terrein
niet buiten de paden lopen
honden aan de lijn
maar in de verte
blijft de buizerd
roepen
Zij
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 513 Zoals golven zuchten
naar het strand
telkens keren
eb en vloed
of kwinkelerend
als een leeuwerik in de lente
het ontstaan opnieuw begroet
zo leeft zij in mij
adem ik haar
zijn
wij
in wezen
het getij
Meer van deze schrijver...
