inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 67.456):

Stil

Mijn moeder staarde vaak
de schrik van bang verleden
luisterend naar het vervagen
van een overronkend vliegtuig

och, mijn vaders stem werd broos
als hij over de oorlog sprak
dan streden in zijn ogen tranen
met onuitwisbaar rauwe beelden

zij, en alle anderen
met ervaring dat een oorlog
het diepste draagt van menselijk leed
zwijgen tijdens de herdenking
omdat hun pijn niet spreken wil

en ik…
ik kan niet anders
dan vier mei naast hen staan
omdat herdenken vrijheid vraagt
voor ieder mens

respectvol stil


Zie ook: http://www.miekemintjes.simpsite.nl

Schrijver: sacrajewa, 2 mei 2019


Geplaatst in de categorie: oorlog

2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 117

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)