Netgedichten

netgedicht (nr. 60.677):

Verstrooid

Je mag best weten dat ik even aarzelde
bij het openen van de urn
het voelde zo onwerkelijk
jouw lijf als as te zien

maar nu rust je
in de holte van mijn handen
voor de laatste keer
voel ik ons dichter dan bijeen

ik laat je gaan lief
als alles wat je was
glijdend door mijn vingers
in de stilte van voorbij

en mijn adem geeft je vleugels
om te zwerven met de wind
tot in de kern van liefde
waar je vredig rusten vindt

Schrijver: sacrajewa, 6 september 2016

wimimi

planet.nl

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: overlijden

dood

overlijden

verlies

4.0 met 8 stemmen

275

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 8 september 2016; Zo gevoelvol neergezet, mooi ook. Stil van.

Naam:: Dianah
Datum:: 7 september 2016; Rakend mooi..

Naam:: Hanneke van Almelo
Datum:: 7 september 2016; Sterkte!

Ik ben de wind op duizend wegen,
de vederlichte zomerregen,
het zonlicht op het rijp gewas,
de maan weerspiegeld in de plas.

(vrij naar "Do not stand at my grave" by Mary Frye

Naam:: Jaro Mani
Datum:: 7 september 2016; adem benemend

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 7 september 2016; ontroerend in alle stilte...

Geef je reactie op deze inzending: