Dichten

Een dricht schrijf ik nu, terwijl ik dronken ben. Niet erg goed kan zijn, bij mijn verstand. Oude remmen zijn heden, van hun ruwe schijven af. Dit gedicht verzin ik niet zelf, omdat ik niets verzinnen kan. Ik schrijf er maar wat op los. Ongewild. Spontaan. Ik schrijf wat ik zelf niet...

Kooien, die ons gevangen houden. Mensen, die gekooide vogels zijn. In een gevangenis leef ik, waarin ik me veilig waan, met gedachten als cipiers. Een onbewuste kerker is het, waarin ik me ongelukkig voel. Een gevangenis waarin ik zoek, naar wie vrije mensen zijn. Naar wie ik werkelijk...

Gedichten die dichters schrijven, vervliegen als wolken in de wind. Ze verdwijnen in de eeuwigheid, waarin ze tegendraads ontstaan. Daar ontstaat al wat leven geeft. Al wat leeft. Opnieuw. Ons universum bewaart alles, als buitenaardse energie. Wat ontstaat vergaat niet. Alles is...

Mijn reis door de ruimte, werd onderbroken, door de tijd. Op aarde kon ik landen. Moeders waren hier al. Hier werd worden zijn. Zo durf ik aarden. Onze reis door de ruimte, zal worden voortgezet. Niemand weet hier hoe. Niemand weet wanneer. Eeuwigheid wacht. Zojuist schreef ik dit...

Tussen alles en bijna niets, in badkuipen en in oceanen, zwemmen vissen. Vissen die niet gezond zijn, gaan drijven op hun rug. Zijn, op sterven na, dood. De dichter ligt lekker in zijn bad, draait de kraan nog verder open. Het water stijgt tot aan de rand. De dichter verandert in een...