Alle inzendingen over kinderen

Twee hartsvrienden, een papoese jongen en een blank meisje, genieten van de pracht der schitterlucht boven aansluipende nacht. De einder straalt, van diep purper doordrongen. "Hoe kan dat?" gaat over hun mijmertongen. "Rode wolken maken muren en een gracht om huizen en paleizen. Een poort houdt wacht voor gebouwen vol vergulde wrongen."…

Nacht is niet boos. Als hij komt de nacht Maakt hij de hemel open, En veel sterren en sterretjes komen zacht Op gouden voetjes gelopen. Ze zijn nieuwsgierig, en naar benêe Zouden ze heel graag komen; Maar ze zijn bang, voor de grote zee En voor de hoge bomen. ’t Is boven ook donker… maar zij hebben licht. De zon gaf ze allemaal lichtjes,…

'Als ik oud word neem ik blonde krullen ik neem geen spataders, geen onderkin, en als ik rimpels krijg omdat ik vijftig ben dan neem ik vrolijke, niet van die lange om mijn mond alleen wat kraaiepootjes om mijn ogen. Ik ga nooit liegen of bedriegen, waarom zou ik en niemand gaat ooit liegen tegen mij. Ik neem niet van die vieze vette grijze…

Ze pakt haar schoentjes en loopt mij na. Mama, wacht -- ik ga met je mee!…

Gelijk een daske zijt ge dik, Gelijk een kwartelke van kwik, Gelijk een moorke soms zo zwart, Mijn klein, klein dochterke, mijn hart! Maar nu gewassen je daar zit, Daar is geen engelke zo wit, Daar is geen lammeke zo zoet, Mijn klein, klein dochterke, mijn bloed! Ik hef je op de okselkes omhoog, Ik zie een sterreke in elk oog, En voor…

's Avonds hoort hij het grote huis hijgen. Uit verre kamers nadert een doodstille gang. De deur wacht op stappen. Schuilhoeken kijken. Hij staat voor de spiegel, hij het bangst omdat het beeld zich in hem laat betrappen: een schuldig kind dat de rede doorbreekt, uit oude kasten naar taal komt happen. Maar het huis is leeg, niemand spreekt…

Met in zijn emmertje de zee stapje voor stapje neemt hij de zilte rijkdom mee naar zijn eigen strand de kleine architect zoekt naarstig naar de plek waar net nog zijn ontwerp vroeg om een laatste hand tot mijlenver getuigt de ontdekking het aangezicht van een verwoesting zelfs geen lolly troost een labrador kijkt schuldig toe…

Eenzaam zoekt een kind door het vage wit. Om hem heen wenken stille dingen: "Hier klinkt vandaag geen joelen of zingen; we kunnen je opbeuren met vrije rit." De kleuter springt op: "Gelukkig, ik zit! Die schommel zwaait al wilder, in kringen door de koele lucht. Kramp wil in me dringen. Wat een druk in mijn maag, borst en gebit!" Duizelig…

Een kind vraagt nooit waarom, waartoe het toch op aarde werd geworpen. Daarom en niet omdat het hulpeloos zou zijn verzorgen wij het trouw, vereren het als god. Tot het de dood ontdekt en een der onzen wordt. ---------------------------------- uit: 'Hora incerta' (1993).…

Hoe heerlijk goed is 't een klein kind te wezen, Klein voor de eenheid van het groot heelal, De pracht, die nooit dit hart bereiken zal, Waarnaar wie groter ware' een wereld wezen. 0! in een kinderziel wijsheid te wegen, Die 't wisslend leven al zijn kindren geeft, Als elk maar weent en lacht - waarachtig leeft, Zó kind bij mensen is een…

De boterbloem was erg verliefd op een heel mooi madeliefje. Hij zei smachtend: ‘O, o, o, wat vind ik jou een liefje.’   Het madeliefje zei blozend: ‘Ik vind jou heel mooi geel. We passen goed bij elkaar, want mijn hartje is ook geel.’   De boterbloem en het madeliefje werden dikke vrindjes. Ze trouwden en na een poosje kregen ze vier kindjes…

uit witte weerbarstige klei groeit breekbaar porselein ontstaan uit water en aarde hoor het ritselen van de goede gave verweesd in Pandora’s doos laat ontroering stromen als de kleine mond zich naar mama’s aaah en oooh in trappelende verwoording vormt uit weerbarstige witte klei groeit breekbaar porselein…

Voorbij de spitse daken die de grote poort zijn tot het schone Sprookjesrijk staan onder een kleine koepel het olijke meisje Roodkapje en prinses Doornroosje geven al wie hier komt glimlachend de wenk om het aanzien van de tuin der mateloze tovermacht in zich te bewaren vol blije herinnering de beide jongedames worden liefdevol…

Kruipend een nieuwe speeltuin openend Gestaag de eigen wereld vergroten Op weg in een veranderend biotoop glijdt ze vrolijk over een groeiende vloer Tijgerend als een dartele mensenwelp Verrukt, ze weet nog niet dat het anders kan, Verblijdt ze kraaiend zichzelf en ons Door alleen een hele living te kruisen Het naasten van haar wereld begint…

In de donkere straat Waar-et belletje gaat, Kletst-et deurtje al rinkelend open: Komen in ’t kamertje klein Bij-et lampegeschijn De kleutertjes binnengeslopen. En ’n dappere vent In z’n knuistje ’n cent, Stapt naar vóór en blijft grinnikend zwijgen Tot de koopvrouw geleerd Zijn fortuin inspecteert, En vertelt wat-ie daarvoor kan…

Sluit uwe ogen op het licht: Dieper zal het branden… Nimmer is me uw lief gezicht Liever, dan waar ’t veilig ligt Binnen mijne handen. Keer uw zinnen van de dag: Langer zal hij duren… Rijker langend wordt uw lach Waar hij schemert door het rag Der verleden uren. Neuren als een voorjaarswind Bij geloken wachten… Mondje, dat geen vraag…

de omvang van haar schedeltje stelt ons voor een raadsel. onder haartjes, een voor een vouwen zich blaadjes toe tot been zodat haar gezichtje als een lampenkap vol licht de binnenkant weergeeft - anders zien we de niet roze lettergrepen van haar handjes of het ritselen van een glimlach wanneer die opkruipt naar de pasgeboren oogjes en ze…

Het driejarige zoontje van de grenswachter speelt naast pa's kantoor trekt aan een dun touwtje zijn ijzeren vrachtautootje voort over zand gras en stenen de hummel kijkt en peinst gaat even voorbij de slagboom bevindt zich in een ver land dat hij snel zal verkennen vermoedt loerende dieren achter halmen en struiken wil een bestuurder…

Jongens waren we, we tuurden naar de stenen -- en naar de sterren.…

Kindertijd - zakje geluk uit de grabbelton. Kind vraagt waar blijft de luchtbel als hij knapt? Kinderen van toen blazen dezelfde bellen als de kids van nu. Kind ontdekt zijn schaduwkant - niet te vangen. Schommel- zij probeert met voetjes de wolken te raken. Meisje blaast haar kauwgombal tot wereldbol. Het paardenmeisje…

Het knaapje had gelopen De ganse dag in 't bos; De slaap heeft hem bekropen Daar op het groene mos. Toen daalden uit de bomen De eekhorens naar beneên; De hazen zijn gekomen En dansten om hem heen; De dartle reetjes speelden Om hem in struik en riet; De lieve vogels kweelden Hun allerzoetste lied. Maar niemand stoorde…

zacht en toch strak is je nog jonge huid waarop het leven nog geen krasje heeft gezet wel hebben genen en familie de eerste lijntjes uit het stamboomboek al voorzichtig ingebed een ander neusje of een ludiek oor een brulboei als stem met het volume van een koor jouw zachtheid heeft babykwaliteit een open uitnodiging tot raken…

Ik hang spartelend over opa's been, hallo -- glanzende schoenen!…

daar, waar dromen najagend met ambitie, inzet en overtuiging sturend op resultaat nieuw land wordt herwonnen uit het flevo waar inventief ontwerpen en gebundelde energie geworteld in de kunst van samenspel geïnspireerd door de passie van makers weids en krachtig als haar molenwieken hefbomen zijn voor bouwen met toekomst waar opgroeien…

In het bos staat een theehuis, daar schenken ze alleen maar thee. Ze hebben heel veel soorten, dus drink gezellig een kopje mee. Hee, wie hebben we daar? O, dat is mevrouw Konijn. ‘Wat leuk om u te zien, welke smaak zal het dit keer zijn?’ ‘Nou, ik ben een beetje misselijk en heb last van mijn maag. Geef me maar een kopje kruidenthee,…

Opa, verhaaltje...... Over een heks Lieve of gemene heks? Heel gemene, supergemene, mega mega gemene heks Dan wordt het wel heel eng Doe dan maar gewoon gemene heks…

we waren het en mochten het graag wezen en voor velen van ons bestond het leven uit vaak ongedwongen spelen weinig angst er was immers nog zoveel moois te beleven het ontrafelen van de grote mysteries kwam wel met de tijd toen kwam de waarheid nog langzaam vanzelf naar ons toe een kind kende geen depressie en was nooit moe tegenwoordig…

Ik zit in de kilte van steen. Wit zijn de muren bedoeld, maar ze breken; andere levens krioelen erover, erdoorheen. Op mijn schoot je marmeren lichaam. Houd je ogen niet zo gesloten wil ik je vragen, lach naar je moeder sta op, wees wat lichter. Nee. Altijd zal ik je dragen. --------------------------------------------------- uit: …

Dat is schaap Hans, ook Rita's man heet zo, heel gek -- is dat voor een mens!…

wie de jeugd inspireren wil het leven te omarmen heeft oog voor het talent biedt hun kansrijk ruimte tot het vinden van de weg die hen zichzelf laat zijn juist ook door te erkennen dat mekaar gelijkwaardig zijn elkaar ruimte geven vraagt voor verschil dat er mag zijn wie de jeugd inspireren wil het leven te omarmen wakkert nieuwsgierigheid…