Alle inzendingen over lichaam

Tot rust gekomen door de whiskey sta ik op -- De tuin gaat draaien.…

Toch een jas in de morgen, overbodigheid ’s middags: bescherming past tijdelijk; mensen behoeven een vacht. In harigheid te kunnen woelen, tasten naar een onderlaag, behoefte nog aan oppervlakte: bevoelen brengt nader, dichtbij. Maar het kunnen onthullen, een mantel langzaam ontknoopt, een laag voorbij en dan weer: gestaag wordt warmte gewaar…

het raam rol ik een handlengte omlaag en gaandeweg vult mijn gemoed zich weer met lucht, ik snel, versnel, vertraag de liefde is een bloedtest en ik blaas, ik blaas, ik zie dat wat vervliedt, wat niet ik ruik mijn eigen adem anders nog? de alcohol de roes, het schrijnende en het lucide... ik prijs de dag die breekt, denk: 'goddank, ik ben…

hij is drie jaar hij wil een jurkje aan ach, wat schattig zeggen ze hij is zes jaar hij wil een jurkje aan ach, gaat wel over zeggen ze hij is tien jaar en dol op verkleedpartijtjes hij gaat als meisje haha, kijk hem nou zeggen ze hij is dertien jaar hij wil een zij zijn wil niet in een jongenshokje wil in een meisjeshokje…

'Mijn zomerzotheid zonder middernachtzon met minstens miriaden muggenbeten zou zienderogen zurig zwavel zweten' zei Zinedine, Zidanes' zus manon Ze zei 'zeeëgeltjes met maandmigraine moeizaam zwemmend zwalpende met maagzuur zouden maanziek zijn, menopauzerend Zouden zeegoïstisch zich misdragen zes maanden zeven zwagers met mantoompijn…

Een zuivere taal spreken jouw ogen, jouw hoofd -- heeft geen mond nodig.…

Een wittig rif van gevaar tekent zich kraakhelder af in de verte flitst een schel licht meedogenloos spookachtig schijnsel röntgennegatieven van rimpelende vellen in donker fatale massa van een staartloze komeet schiet lood in lichtjaren prognose in maanden minder exact galactische heupen haardunne breuken gestage monotonie…

de warme glans van je gezicht weerkaatste in het avondlicht - hoog van kleur en transparant het oog wil ook wat, zei je. ik ben al bijna bij je. kijk me nu eens lekker dansen in die ronding van je hand --------------------------------- uit: 'Zoekmachines', 2002.…

Als ik mijn oren spits kan ik horen hoe de koelkast bromt en de wind aan de deur klopt Maar stemmen van mensen die dringen tegenwoordig niet zo goed meer door Ik span me in om goed te luisteren dat wel Maar als het me niet bevalt doe ik met opzet alsof ik het niet hoor Met een uitgestreken gezicht ------------------------------…

wat kan ik nu nog vragen van dit broze lichaam dat me te vaak verlaat en dat lief en langzaam tot op de laatste draad wel lijkt afgedragen?…

Als een vlag om m'n hoofd staan m'n haren in de wind, als de woelige baren langs het strand en de mensen maar staren o ik wou dat ze er niet meer waren 't Is moeilijk bescheiden te blijven voor mij, want die aap dat ben ik, 'k heb nog tientallen verzen te schrijven aan Van Buren, die maakt zich zo dik Wil jij dan mijn haar fatsoeneren…

Zoals ik woorden nodig heb had jij jezelf. Je lach zei ik weet van wanten en: laten we samen op weg naar de horizon of zoeken naar bessen of zomaar iets tegenkomen en dat samen gevonden hebben. (The sky is the limit, trachtte mijn lach) En je hand toen ik in het donkerder begon over kou en jij nog warmer en warmere dingen wist en ik…

hoe rakelings kunnen we gaan zolang sprake is van deze verte dit is een baan om het lichaam op ramkoers met aarde en ziel noorderlicht is een wervelwind van bijna zichtbare tastzin en als de storm niet gaat liggen sluit dan je ogen en voel het denkbare langs de ruggengraat van adem elektrisch geladen, meercellig gestemd trillend…

- Voor Agnès - Jezelf zo schikkend als was ik een bad, hoofd onder kin, rug langs mijn buik spoel je aan in zilver en kwik. Lig nu stil. Langzaam laat ik het water lopen. De kruik kleedt je uit in het helderste wit. Je hals van email, je schouder die schatert van licht. Sluit je de ogen, je haar wordt een wier. Vind ik een vorm voor water…

Berispt mijn hekel aan geografie met blauwe meanders, zeeëngtes, havensteden op mijn benen. Herhaalt in ademnood rampzalige tentamens economie. Beheerst tal van richtingen. Inzichten in ruimte, tijd in weefsels uitgespreid. Sprint windingen. Zet verdichtingen uiteen. Zucht pneumatisch. Verdeelt hydraulisch lust. Trekt zich lauter mechanisch…

het hart kent hartstocht meestal klopt het in ritme een pompende beat waar het van volloopt in gouden hart en nieren het biedt ruimte aan vier gulle kamers gevuld met warmbloedigheid gevoed door stroming in lichtvoetigheid dan weer in zwartgalligheid twenty four seven kloppend aan het werk haalt het pakken van het hart voert het…

---------------------------- Mijn leven is als het rijden met een oud autootje de nieuwigheid is er wel van af. krassen en butsen, meerdere malen volledig total loss verklaard, uit elkaar gehaald en opgelapt nu is het de kunst om met angst in het hart niet te hard meer door de bocht te gaan maar diep in je hart weet je dat er op een dag toch…

ik ben geen man, ik ben geen vrouw ik ben hier maar, ik moet nog komen mijn ogen bruin, mijn ogen blauw van vrouw zijn kan ik enkel dromen ik ben hier, maar ik moet nog komen waar ik ongeremd kan waken van vrouw zijn kan ik enkel dromen maar in mijn droom kan ik haar raken waar ik ongeremd kan waken na een ware transformatie…

Hij eet goed, kijk maar, mijn vingerkootje past heel -- ruim in zijn navel.…

Zo was er eens een nazaat boreling als mixture van twee paar diverse ogen 't oog van de dag, als dat van Mata Hari in het regenwoud van Noord-Sumatra lichtblonde haren en helblauwe kijkers het ander paar gelijkend op de zon van Bali, Soerabaja en Oost-Java die Oostersch uitrijst boven d'horizon gloeiende kolen onder gitzwart…

Niet ongelijk is de lijn van je ogen aan de lijnen van meeuwen of vooral die van visdiefjes Toeval? Een romantisch bewijs voor één Schepper? Ik weet niet. Wel weet ik dat je ogen al lang weer ver weg zijn gevlogen. Zonder spoor of contact zomin als de kiekendieven of de langzaam maar zekere tochten van spitsgevleugelde valken iets te maken hebben…

Natuurlijk, die begroeiing moet weer glad, maar mijn gedachten zijn nog niet af... De nacht heeft mij vanmorgen aangeraden met de dageraad voor de dag te komen. Dat heeft me aan het denken gezet: hield dat verband met m'n innige dromen? De fijnzinnige mesjes roepen me terug. Want de kin dient nog geschoren. Wakker word je door je aan te…

ik had gedacht dat ik ooit ouder worden zou zoals de boom in onze achtertuin gewoon bebladerd blijven alleen een beetje knokig zijn en wat verstijven de groeven op mijn bast als fraaie levenslijnen die mijn rijpe schoonheid slechts subtiel verfijnen het gaat heel anders weet ik nu ik zie verwonderd al mijn lijnen groeven, plooien…

Kom je, met jouw Huid naar mijn Lichaam, de Tempel -- van het aanraken?…

In Plato's ideeën voor burgers en braven Klaagt niemand zijn nood over wetten voor slaven Wie houdt nou van dieven die jatten als raven Wie heult met de vijand is zich gaan verlagen En bezig een kuil voor de ander te graven Zo kan ik wel doorgaan met duizendéén vragen Wie niets weet van cruiseschependamp in de haven Kijkt ver als…

O nee, ik heb er echt niet naar gekeken Die male of female korte vette kale Ze staan in 't dikke woordenboek Van Dale En zijn, met daantje doorsnee vergeleken Iets detonerend qua bodystructuur Met olifantenhuid, pokdalig plat Slap, vlezig, haarloos, uitgezakt of glad En uitgemergeld na zo'n wellnesskuur Die toch het ergste leed zou…

Afkeurend vele blikken Scannend van top tot teen Priemende speldenprikken Geniepig en gemeen Ik weet heus wel mijn benen -Hun schoonheid is ver zoek- Die zijn om te bewenen Zo in een korte broek Ik moet het wel bekennen Het is dus geen gezicht Maar oh wat is het wennen Aan zo een volksgericht Bij ouderdom hoort ongerief Stilzwijgende…

Een aap met op zijn schouder kaketoes Mijn liefje, doe mij asjeblieft een lol Zo'n duifje met een kweepeer oliebol Dat zet je toch acuut onder de douche? 't Zijn ook fysiek zeer turbulente tijden 'Verkoop je huid als bodybuilderbeer Want op je oude dag telt dat niet meer Die naaktcultus voor mooie jonge meiden!'... 't Is toch te…

Ontelbare gaten van tig tatoeages Opperhuid helemaal, lederhuid half Permeabel, niets helpt tegen jeuk, zelfs geen zalf Wie mooi wil zijn lijdt, zonder oliemassages Wie sieren zijn torso, z'n rug en z'n armen Zijn 't dagpauwoogvlinders ontwaakt in de nacht Of papillontjoems waar hij stiekem naar smacht Als koudvuur dat zijn blanke pit moet…

Waarom noem ik het bottending lichaam? Omdat het nog verschijnt. Ander goed, zachtere have liet de ribbenkraam als het licht dat tussen het zwaarder staande roet ontsnapt bij waar branden. Wat er blijven zijn spikkels, stof dat warrend wolk moet worden, vlokkenpilaar die in de wind zal stijven, groevend nog de lucht die mij omgordde, krassend…