liefde stond
als koud tegoed
in de vriezer
voor de toekomst
van warme dagen
steeds kouder langer
ingevroren
spinazie liefde pizza
raden maar:
wat is wat
ijs getegeld
in het vak
ontdooien
kon niet meer
zelfs
de stekkers
zaten vastgevroren
van het contract…
door mijn kleding heen
langzaam trekt het omhoog
het "genieten" kent derhalve twee kanten
zoals het ervaren van natte billen
en het stijgen van een kleffe warmte
het moment toont beide zijden des weders grillen
het moet gezegd, allengs begin ik te rillen
u voelt de bui al hangen, een naderend onheil
ik begin door het optrekkend vocht te verkillen…
Telkens van schoonheid
veranderend door wolkenflarden, die me af en toe
van de warmte van de zon beroven en als verkillende
donkere piratenschepen door het zwerk zweven.
Een laatste triomftriller van de lijster klinkt over
mijn tuin… Opvliegend met zijn prooi over m’n hoofd
verdwijnt hij......weg..
de zomer loopt ten einde....…
'k Laat je niet zonder liefde zijn
'k laat je niet verkillen in een koud graf
de zomerrozen die voor jou gaan bloeien
gaan je zo vaak zeggen: hoeveel ik om je gaf.
'k Laat je niet zonder liefde zijn
de nachtegaal zal nog voor je zingen
als toen ik mijn eerste verzen voor je schreef
en onze beide harten in eindeloze verrukking dreef.…
als ik zo in de nacht vertoef
en even achterom wil zien
ervaar ik het licht en tegenlicht
de adem waar ik me van bedien
vloeit over helder zicht
maar ook de zwaarte
waarvoor een mens haast zwicht
ik zou zo graag willen,
ook door mijzelf te verstillen,
jou bevrijden van zwijgende
doch knagende last
wat het hart doet verkillen
en de zon…