Alle inzendingen over landschap

Bij dag uitzicht op zee en op het hospitaal -twee oceanen onrust op andere schaal- als het stil is 's nachts kun je ze horen worstelen - zonder onderling verband - de zieken met hun dromen de golven met het strand. ------------------------------- uit: 'Omgeving', bloemlezing.…

Het leven valt me zwaar dag in, dag uit het bewerken van deze lap grond Met schop hark en riek de korrel en de kluit Het zaaien en het oogsten bij zonneschijn en regen Het zijn mensenhanden die de zwaarte wegen: van boer te zijn.…

Nooit zag ik de bergen zo vastbesloten tegen de hemel of nooit, nooit, dat denk je dan als iets heel hevig en onherhaalbaar voorbij is, nooit kortom hing de hemel zo duidelijk zo stralend zo treurig gerafeld tussen de bergen en hier beneden gebeuren ogenschijnlijk geringe dingen, de rivier die altijd roerloos aan je voeten lag glijdt stil…

Ik woonde in een speelgoedstolp van glas. Zo'n bol waarin het sneeuwen gaat in dikke En trage vlokken, als een kind hem pas Heeft omgedraaid. Dat was me even schrikken. Het gras stak stil en hoog boven mij uit. De lucht was blauw geverfd. Ik zag het tikken Van iemands vinger, zonder één geluid. Er waren sterretjes als speldenprikken. Toen…

Nooit krijgt hij het heen en weer de baas van 't veer Hij kent zijn pont,zijn schip kortste route van zijn vaart: Van wal naar oever van oever naar wal, de oversteek telkenmale weer Hij kent de mensen onderweg naar werk, huis de ruis van het water van boeg van 't schuimspoor Hij gaat door -het varen nimmer moe- krijgt…

Je fietst door 'Het Groene Hart' voor mijn part wandel je er De einder ver en immer het geruis van snelverkeer Maar de vogels strijken neer op plassen op zomen van groen Hun snavels in beweging nerveus hun vleugelslag Er ademhalen 'moet je doen' je ogen op steeltjes.…

Op een oude ansichtkaart van rond 1910 zie ik paardentrams en een brigadier op zijn fiets, met hoge hoed en cape. Er valt een dame met een megahoed te zien en houten karren leveren het eetplezier. Het is logisch dat ik met de oudheid dweep, terwijl ik op de kerktoren Breda beschouw, de oude schoonheid vervangen door botte architectuur, snelle…

Mijn lichaam heeft me gewekt. Het is vier uur in de nacht. De slaap kan ik niet meer vatten. In het aardedonker daal ik af. Over de trap bereik ik onze kamer. Het is donker hier. Het is stil. Wonen wij hier wel? Daverend tikt onze klok seconden, over het landschap van de tafel. Ik hoor geluiden in mijn oren, die ik overdag nooit hoor.…

Het zijn hier niet de kleuren die 't 'm doen Het gaat hier niet om 't jaargetij om 't seizoen Het gaat om 't lied ritme en maat de harmonie van stemmen Niet te vergeten de grote trom hij is volleerd in zijn ijver.... niet te remmen.…

In Den Haag houden ze van ‘t kappen van bomen op het Plein zouden de bomen te veel dromen Langs de grachten en de straten en zelfs in een bos is een boom maar een boom en dus altijd de klos Immers mensen willen scoren en de beste blijken dus is hun pad bezaaid met houten, stramme lijken Van parken maakt men multifunctionele plekken waar mensen…

Aan de bron van het leven wordt kracht aan het water gegeven, dat te Coo van vijftien meter naar beneden valt; met regelmaat te Spa iets van een triomf uitschalt als door het water van de waterval gezondheid aan de mensheid kan worden beleden. Van de waterval naar de bottel. De thermische bron kent zijn medische wortel, die kracht toevoegt…

achter boerderijen weggedoken slingert de afgedankte buitendijk als groene sliert plots onderbroken door een vreemde kale plek waar zweet en vloek getijden deden springen waar groei van graan en biet de boeren deden zingen waar hun vruchten zwaar door handen van de knecht van wal in schip gedragen afgevoerd naar silo en fabriek…

We keken uit over de stroom die nauwelijks stroomde De reling voelde al warm aan 't was de rivier die ons raakte Het was een dag zonder wind zelfs geen briesje Het water rimpelde en plooide ontroerd door roeiers die hun ruggen bogen voor de brug die ons droeg op goede voet met onze schoenen Die dag leek omgevlogen als…

Wandelend door Vlaanderen met de meizon op mijn huid geniet ik aan alle kanten zie ik het fluitenkruid als fijn Brussels kant geklost alleen een Kunstenaar is tot zo’n kunstwerk in staat dit kostbaar sieraad dat helemaal niets kost noem ik voortaan kantbloemen (voor Martine Verhavert)…

het is nog vroeg in Munnikenland als de nacht eindigt en een zwarte stern ginds aan de oever landt ik schuifel naar een plek, nog droog, en gelegen nabij de waterkant en neem plaats in het gras ik zie de dag traag dagen; het licht kan en wil geen schaduw meer verdragen op deze woordeloze plek schept het gloren haar…

Verkaveld onder ‘t lage wolkendek tot in de verste uithoek ingemeten door paal en perk uiteengereten: de delta Hier ligt becijferd en beschreven in meters, aren en hectaren met hypotheken die ‘t perceel bezwaren: het eigendom. Alleen de wind heeft men nog niet gevangen en ook de regen kent uw grenzen niet, de vogels die in ‘t luchtruim…

Uit- en aangevreten oe- vers worden versterkt basalt, beton; ein- deloos veel koppelstenen die zonder te kermen ons tegen wassend water gaan beschermen terwijl op elke walkant en ook op de stroom activiteiten elkaar overklassen door verschil in framing* daar een slimmerik het weet en ieder ander daardoor niet meer zwemt niet…

het bos kent alle uitgewaaide geheimen zijn schaduw verbergt hoop en spijt een stille heuvel een loslopende hond een dode boom met ingekerfd verlangen…

Zo'n late namiddag, licht van mist en druilerig onder de bomen - haar hand raakt wanneer zij afdaalt naar de rivier de leuning niet, maar terloops toch een enkel blad van de zich rond de spijlen slingerende, welige klimop misschien neuriet zij ondertussen iets als 'Trauriger Sonntag', dat zigeunerstrijkjes vandaag de dag dikwijls spelen…

De karakteristieke witte rotsen van Les Alpilles glimmend na de regenbui een magere zonnestraal breekt door de wolken dampend gebleekt kalksteen met resten van een oud middeleeuws fort om me heen rotsen, wijngaarden,akkers en kleurrijke woningen in de verte stralen enkele gele bloemen op de rand van een door bauxiet okerbruin…

De kale bomen vegen traag langs de hemel, vastgehecht aan een landweg, met een paar huizen, versterkt door een kerk, waarvan de duldende torenspits prikt naar rafelige wolken, hoog ontvlamt het uurwerk als een gouden krans. Het land in halfslaap onder hoge lucht gedaald, nog niet bewoond, open gelaten tussen boomwallen, in gedachten…

Bleef alleen over het rillende riet en in het weiland de jongen in de verte die de zon blikkerend in zijn brandglas ving wat daar gebeurde kan alleen per schilderij Hoe het weiland opsteeg naar de wolken graspollen zich vastzetten in het hemelgewelf de jongen naar mica geurend, gehurkt als slagschaduw in het maaiveld verdween. ---------…

Ze staan leeg badder-en zwemseizoen nog niet begonnen Zon heeft de aarde met prille lentevingers aangeraakt Ze vragen om wielen wielen van fietsen Kijken uit naar fietsers die een rustpunt aan deze plas zoeken Binnensmonds even vloeken want ze staan er nu wel: onbewaakt.…

het Franse platteland de vaak geroemde campagne bergen, heuvels, weilanden, bossen en meren de drang om hier ooit terug te keren de rust en stilte haar intense natuur die je snel deelgenoot maakt van een ander levensritme en na verloop van tijd positief invloed heeft op je gemoed alsmede het gebruik van 't gezonde verstand…

Als ik autorijd rijd, kijk ik opzij zie het land als een film de straten als een fragment Ik kijk dagelijks of er een nieuw hoofdstuk komt bijvoorbeeld de zandweg waaraan een oude boerderij stond De film is duidelijk met soms een mistig moment al herken ik altijd de contouren van het dorp Ik rijd dikwijls auto soms snel een ander keer…

Op een rood veld buigen twee eikentwijgen met hun vrucht, zijn door schoon najaar gekleurd; daaronder een gentiaan, die zich beurt in zomers zonnig geel: sprekend zwijgen! Dit vredige schild mag stemmen krijgen, waarin stil klinkend bosverrassen gebeurt: tere bloei wint steeds blijmoedig, schoon zij treurt bij harde regen en 's onweers dreigen…

waar de weg steevast kwijt is en de einder overal eender een naamloze leegte in de vouw van de kaart waar platte aarde zich krult tot verre niemandsbomen zodat stilte verzwijgt in de richting van voorbij probeer te keren…

in het park staat hij met zijn hoofd boven het dak het opgroeien zag ik en de wildgroei van de stad 's winters was er weinig uitzicht de sneeuw bedekte het gras en het blad je zag soms een kind op een slee wat mist over de vijver en tussen het riet de ochtenden waren mooi totdat hij zijn bladeren gaf…

Boer zoekt zich wat te doen? het zaaien en het oogsten Boer zoekt zich elk seizoen het dagelijks bezig zijn: Op akker,in wei in stal,in keuken of doodgewoon Zeg:.....'onderweg'. Dat ligt zo in zijn lijn: het boerenleven.…

Als ik vanuit ‘t westen Terugkeer naar waar Mijn huis ooit stond, Langs zwart wit Dat ‘t leven Simpel herkauwt, Rusten er hier Zoveel herinneringen In de grond, En ben ik thuis, Waar men de N Zo mooi wegknauwt.…