Alle inzendingen over verdriet

Bach, kunt u verklaren dat ik tranend ben? Het leven heeft me aangegrepen in uw contrapunt, mijn haar zit in barokke krullen. Vergeef me de hobo in mijn ver- stild en hullend huilen in uw lijnen, het verhaal in uw koralen. God, bewaar mij in uw lijden, in het zijden lentelicht van mijn zware dralen: ik wil mij aan u wijden in de nacht,…

door elke kus proef ik tranen bitterzoet doordrenkte smart in elke lach huilt verleden schuilt een toekomst nooit verwacht…

Als blindelings vertrouwen wordt misbruikt, worden ogen te vaak gesloten. In lange, bange nachten wil je ook jezelf ontlopen. Je ontsnapt in vergeten voelen, maar hoe erg je ook probeert je ziel verhardt zich met ieder geween, je wordt meer en meer in jezelf gekeerd. Je schrikt van je eigen verstarde blik, die nooit meer lijkt te helen…

Alsof er iets te kiezen viel genageld in de strijd tussen parelmoer en ochtenddauw fontanel of achilleshiel vroeger of verleden tijd licht gekromd en de bochten flauw Tot mijn borsten in rijzende twijfel kruipen de wonden naar mijn keel ik sluit mijn ogen en ik schrijf wel maar voel dat ik geen pijnen heel Een karaf versplintert aan…

Ze heeft een man en vier kinderen al zesentwintig jaar getrouwd waarvan zestien gelukkig en de overige deelde ze met twee Ze weet wat ze doet en toch gaat ze door want zonder die tweede denkt ze "niet zichzelf te kunnen zijn". Ze weten het allemaal de kinderen en hebben zich verzet en toch ze is moeder en kreng Haar man heeft gewanhoopt…

uitgelaten spring ik verliefd doof voor je antwoord al reeds gegeven ik wil het niet horen en zal het niet horen niemand raakt me niemand doet me pijn leef in mijn eigen wereld eigen creatie anderen dansen mee met me een hand op mijn schouder roerloos bekijk ik jouw aangezicht alles en iedereen is weg zonder woorden was de boodschap…

Misschien een eenzame droom Die rondwaalt Geen uitweg meer kent Gonst door mijn hoofd Die me troost kan bieden En me zegt Dat hij Als enige droom Ook nog kan overleven Er is nog hoop…

Er is geen kans op voortbestaan nachtelijke wandelingen in het donker overwelmd door de zachte wind lopend naast elkaar niemand zien op eigen doel gericht en toch gewaar dat er iemand is handen die zijn samengevouwen houden elkaar stevig vast in de hoop niet te verlaten niemand ontsnapt iedereen gaat mee nachtelijke wandelingen,…

Wie kan mij zeggen waar de rozen rusten als de dag breekt waar de duiven slapen als het lichaam smeekt waar zijn de lusten als God wegen gaat verleggen ? Wie durft het te duiden waarin het licht versmelt als de nacht aanbelt waar de engelen waken als de morgen knelt waar huist in mij de held als de doodsklokken luiden ? Wie helpt…

Stapelwolken aan de blauwe lucht de wind laat, verloren een diepe zucht. donker wordt de horizon van mijn gemoed leeg is het landschap de mist daalt in mijn gemoed. maar eens zal verschijnen glanzend en blij paar'lend en lachend de zon komt voorbij...…

Het doet pijn geliefden te verliezen je gevoelens zou je dan even willen bevriezen. Het is het risico als je je hecht maar doe je dat niet voelt het weer slecht. De prijs van genegenheid is vreugde én verdriet sta er niet te lang bij stil want dan leef je niet. (dit is gemakkelijker gezegd dan gedaan)…

Soms loop ik naar de stilte, Naar de traagheid van mijn tranen, Dan zwijg ik wat ik niet meer zeggen kan Soms loop ik naar het licht, Naar de helderheid van mijn glimlach, Dan adem ik alles wat teder leeft Soms lopen woorden naar een zwerftocht van vergeten handen, Dan zoek ik zacht wat ik verloren ben Soms draag ik…

Mijn ogen zijn gesloten. Ik voel me gespannen. Ik zit in een hoekje en voel de warmte van een traan. Mijn gedachten en gevoelens gaan ieder hun eigen weg. Omdat ik alleen ben laat ik mijn tranen gaan. Maar aan verdriet komt een einde want na regen schijnt de zon Ik hef mijn hoofd omhoog en ga verder door het leven. Op zoek naar het…

Als een ander de beslissing heeft genomen voor altijd bij jou weg te gaan Rest jou niets anders dan de pijn te verwerken van wat hij je heeft aangedaan. En natuurlijk heeft ook hij verdriet Voorzichtig kwam hij met de uitspraak Ik kan je niet gelukkig maken, zo kan het langer niet... De tijd heelt alle wonden dat hoor je overal Maar je…

de duisternis valt als een deken over mijn wereld, mezelf beschermend voor mijn gevoelens de duisternis van de nacht laat me even de rust vinden, mezelf bevrijdend voor een dag de duisternis trekt weer op na een eenzame nacht, mijn gevoelens onthuld, waar ik mezelf heb achtergelaten in een zee van tranen…

Zij stijgt de trappen van de tempel welke zwijgzaam buigen voor de last die amper op de frêle schouders past en haar doet knielen op de drempel Zij heft zijn beelt’nis naar de goden bidt om hun koestering voor de ziel van haar geliefde die plots ontviel en zich schaarde onder vele doden Zij heeft geen afscheid kunnen nemen zijn droef vaarwel…

Achter alle broze woorden herken je de letters van jezelf. het zwijgen weegt zo zwaar, maar toch heb je elke zin bewaard. Jouw handen zijn zo moe, ze omklemmen ieder gemis, je bent in je tranen gestorven, in de kilte van je betekenis. Jouw lijden draagt de stilte mee de strijd wordt zo doorzichtig , geen glimlach verzacht de pijn, niets…

Ik zou zo graag je handjes nog eens pakken en je blonde haartjes willen strelen. Je brabbeltaaltje nog eens horen nog één keer heerlijk met je spelen. Je was zo'n heel lief knulletje en je week nooit van mijn zij. Je was met alles veel te vroeg en leefde altijd vrij en blij. Later werd je een goeie sportman je voetbalde en deed aan atletiek…

Op straat sprak je mij aan Je vroeg de weg naar het station Een prachtige knul van amper zestien Ik keek in holle zwarte ogen Je lijf zó mager van de cocaine Een jongen in de bloei van zijn leven Ik..bijna op de helft.. Hij..net begonnen.. Zijn ogen bleven op mijn netvlies zweven Ik las het verdriet, de pijn, de angst Op straat sprak je…

Zwijgend wordt er toegekeken, naar de bakken regen, die met spoed komen vallen, uit mijn ogen boven diepe wallen. Alle kracht komt nu naar voren, maar mijn stem is niet te horen, ik kan verdriet van zoveel jaren, niet in 1 dag ervaren. Ik probeer alles mee te geven, van wat ik gister heb opgeschreven, treurend kijk ik dan de menigte in…

Rusteloos bouw ik lege dagen en verlies mezelf, alleen door mij gekend. Ik struikel over elke stille morgen, ‘k heb mijn ogen afgewend. Het licht verstopt zich in mijn verdwaalde blikken, waterdruppels doen mijn gedachten steeds opschrikken. Heel zachtjes huilt het diep in mij, zonder woorden, maar zo heel dichtbij. Ik zoek jou in een…

zal ik ooit nog durven dromen nu jouw lach mij werd ontnomen wordt een dag nog steeds herboren als ik in jouw tranen de nacht verlies hoor ik een lied in verdwenen stilte waar de nachtegaal gezwegen jouw stem niet meer hoort vraag ik mijzelf in hoeveel dagen de stilte wordt doorbroken wanneer ik ooit weer mag ontwaken in…

Ik had gehoopt je weer te zien dat heb ik ook gedaan heb de hele avond van kunnen leren hoe goed jij mij kan negeren Hoe kan ik nu zo dom zijn ik had dit niet voorzien verwachtte dat jij wel zou lachen en een praatje maken ook misschien ik wilde lachen en plezier maken met je dansen en drinken Maar ik kon alleen maar kijken hoe jij probeerde…

Ik zoek mijn stem in een kamer vol boeken, waarin tranen werden beschreven maar die heel wat jaren verborgen bleven Ik zoek mijn stem in een tuin vol beelden, die gebeiteld werden uit duizend scherven Ik zoek mijn stem in oude kinderschoenen, die stampvoetend een weg zochten langs nachtelijke gedrochten Ik zoek mijn stem in elk murmelend…

Jouw felle nagels klauwen mijn tijd in vacuum rood gekraste lijnen striemen toekomstig verleden nog steeds gehard in het raken en scheuren van dagen stoot mijn tijd geschiedenis…

Driftig vul jij je woorden met droefheid, huiverend snijd jij in vele gevoelens, pijnstillend verwond je verborgen plekken verdoofd hecht je jouw lichaam in zinnen. Steeds grijnst de duisternis wreder en wreder, wanneer een grote stilte de enige uitweg lijkt in een zwijgende wereld. Koortsig zoek je naar diepe dromen, waarin je…

Ik houd jou in mijn armen al wiegend heen en weer ik wil je zo graag verwarmen verbergen al het verdomde zeer Ogen kijken levenloos en kil machteloosheid klauwt gedachten ik wil blijven geloven al is het stil in hopen en verwachten De tijd haalt moeiteloos in scheurt in zijn vijf voorbij wat heeft het nu nog voor zin en weer stormt het…

Ik raak de jaren aan van gisteren en vandaag wanneer de dagen mijn ziel en botten hebben gefnuikt. Voor mijn ogen trekt de leegte voorbij wanneer het verleden me nog steeds misbruikt. Koud wordt mijn lichaam in deze enkele seconden wanneer ik vertwijfeld in deze schemerzone duik. Angst vreet aan mijn ribben tot de nacht slechts een…

Onder de sneeuw is het gras nog altijd groen. Onder het ijs zwemt de vis nog naar de zee en onder die blik, hou jij nog van ons twee, want onder de sneeuw, is het gras nog altijd groen. Onze ogen van vuur zijn ontzettend kil en onze vragen krijgen geen antwoorden. Er komen lieve woordjes na de woorden, maar waarom klinkt ons gegil nu toch zo…

het verhaal van mijn leven in één wens geschreven vervulde dromen oeverloos vergaan zachtjes mijn verdriet in vloeiende tranen stil is de pijn als wanhoop schreeuwt in gekregen tijd door liefde omringd waar dromen zelf als leven vergaan…