Alle inzendingen over overlijden

Dat mijn lijf heel even spreekt Als ik je stem hoor Daar doe ik het voor Dat mijn pupillen groeien Als ik in de jouwe kijk Het voelt zo rijk Dat mijn adem even stopt Als je me aanraakt Dat is wat me zwak maakt Zwak maakt voor jou Maar ik kan het je niet vertellen Je bent nu vrij Rust zacht mijn engel En wacht op mij…

Ik keek in je ogen en zag al je pijn, En al je angst om morgen niet meer hier te zijn, Ik keek in je ogen en zag je vermoeidheid, Van het volhouden van die o zo zware strijd, De blik in je ogen zei mij daarentegen, Dat je tot het einde zou vechten voor je leven, Ik keek in je ogen en zag bovendien, Gedwongen afscheid, omdat je wist dat je me…

Ook God ging dood, gelijk een mens en heel zijn leven bleek een leugen. Niet zijns dan was de schepping eigen, maar hij niets dan een vroeger wens. Niets meer dan ooit door mens geschapen, een langzaam vergeten waanidee. En God ging dood, maar zeer tevree, want God had nog een laatste wapen. Hij liet de mensheid voor wat het was, angstig…

Droom maar lieve zieke Van liefde, spel en schemerlicht Stilzwijgend heb je overzicht Jij ziet het al en wij nog niet Wij kijken, maar jij luistert niet waardoor je de begrenzing ziet en dan leed en liefde fluistert Jij neemt je eigen levensweg Aarzelend, en dan eenmaal rechtuit wanneer je tot het einde van je stille weg besluit Steel…

De vreugde van de zwangerschap is voorbij wij waren o zo blij Maar twee en een halve week te laat zolang alles goed gaat is dat geen probleem Maar helaas, die weken te laat waren het zeker niet waard Je was zo'n lieve kleine meis echt een prachtige mooie prijs Je hebt maar 31 minuten bij ons mogen blijven we konden niet van je afblijven…

sterven doe je niet ineens maar af en toe een beetje en alle beetjes die je sterft 't is vreemd, maar die vergeet je het is je dikwijls ontgaan je zegt ik ben wat moe maar op 'n keer ben je aan je laatste beetje toe…

Waarom nu? Ik had het je nog niet verteld. Ik hou van je, heel mijn leven. Al bijna 14 jaar, op mijn vingers geteld. Misschien is het wel goed zo. Je had erg veel pijn. Misschien is het wel goed zo. Je wilde er niet meer zijn. Laat mij maar zo liggen, bracht je hem in. In de stank. In het donker. Het had voor jou geen zin. Maar eens…

Zo kort bij ons, zo onverwacht nog maar net aan ons gegeven niemand die er toen aan dacht een nieuwe bron van leven intens gekoesterd in de armen die nu leeg, onwennig zijn liefde om aan te warmen bescherming tegen angst en pijn slapen, lachen, huilen samen zo, is het wel echt voorbij? maar nu, starend door de ramen denk ik: 't…

papa, ik voel me rot, omdat jij ons leven verliet hopelijk zie ik je nog eens in het verschiet ik dacht niet dat het jou kon gebeuren dat die verraderlijke ziekte je zo kon verscheuren help me, nu je mij hier alleen achter liet ik weet dat je me daarboven nog altijd ziet ik blijf je kleine meid en niet tot de dood ons scheidt papa, ik voel…

Ga maar Ga maar gerust straks heb je rust Ik zal de ramen sluiten het licht is vergaan Ga maar Ga maar gerust straks heb je rust.…

Zie u zo nog zitten Op dat krukje bij de piano Lange, dunne vingers razend snel Glijden lenig over toetsen Spelen een vertederend mooi spel Bracht iedereen in ontroering De piano was uw thuis De stilte is beklemmend Nu u er niet meer bent De melodie werd onderbroken Maar in gedachten gaat ze door En deze melodie… klinkt even prachtig…

Ik heb mijn moeder niet verloren, daarvoor gaf ze mij teveel, wat zij mij zei dat blijf ik horen: 'van wat ik ben, ben jij mijn deel'. Ik kom haar overal nog tegen, in wat ik doe en wat ik laat, Ze is en blijft voor mij een zegen, waarvan het spoor steeds verder gaat.…

Lieve mams jij weet hoe ik me voelde hoe ik het bedoelde. nu na jaren zonder jou. leef ik nog steeds in rouw. op sommige dagen heb ik nog steeds heel veel vragen. jij nu zo ver weg, en toch heel dichtbij. jij blijft een steunpunt voor mij. in tijd van verdriet, jij bent er, ook al zie ik je niet. hoef niet meer te leven met…

Het felle lichtje aan de horizon Is het punt waar het allemaal begon Zou dat allermooiste zonnelicht Ook ons eindpunt zijn wellicht?…

Van alle dagen dat een mens op aard is Vreest menigeen zijn laatste dag het meest Maar zie hoe mooi jij van ons wegging Zo rustig, moedig, onbevreesd Nog steeds een voorbeeld voor ons allen Zoals je heel je leven bent geweest Zo trouw, zo liefhebbend en zorgzaam Aan anderen dacht jij altijd het meest Jouw beeld helpt het verdriet te dragen…

Het pad van leven kruist de weg des doods Leven is ontnomen Geluk even verdwenen Tranen zijn gekomen Het hart is leeg gevuld met niets Herinneringen geven even leven Maar is een ogenblik is het besef toch weer daar De wegen zijn gekruisd gebleven...…

Ik mis je nu heel erg We moeten vandaag je as gaan bijzetten Ik kijk er tegenop als een berg Heb het gevoel dat ik geen stap kan verzetten Daar ben je dan vanmiddag Zomaar in een pot Ik mis een hartslag Is dit dan wat men noemt het lot Ik voel me helemaal verdoofd Ik wil weer eens naar je toe Want van die vragen in je hoofd Word je doodmoe…

't Is voorbij je leven het had je zoveel goeds kunnen geven Je wilde het niet meer dat deed ons zo'n zeer We zullen altijd aan je denken we hebben je veel liefde kunnen schenken Je blijft eeuwig in onze gedachte hoe lief je naar ons lachte Bij deze dag zullen we stil staan maar wij moeten echter doorgaan helaas... zonder jou…

En als er niets meer rest, dan het ruisen van mijn vragen. De stilte doelloos is, en nauwelijks te dragen. Gedachten langzaam sterven, in een nutteloze droom Als woorden zonder ziel, in een constante stroom. Dan ben ik niets, en blijf ik stil. Niets dat ik kan, niets dat ik wil. Bewegingloos, van binnen diep verward. Herinner ik me slechts…

Mijn moeder is gestorven ons mam, zij is niet meer nooit meer een ontmoeting en dat doet zo zeer. Het is al lang geleden zegt bijna iedereen maar voor mij was het pas gisteren toen kon ik er nog heen. Ik huil om wat ze voor me was en om wat ze voor mij niet kon zijn; ze heeft een bijzonder plekje in mijn hart zo kan ik toch gelukkig zijn…

Ik heb een steen verlegd, in een rivier op aarde, nu weet ik wat ik nooit zal zijn vergeten, ik lever het bewijs van mijn bestaan omdat na het verleggen van die ene steen het water nooit weer dezelfde weg zal gaan...…

Knerpend grintpad koud en kil Marmeren stenen verweerd en stil Treurwilgen langs een groene heg Gestorven geliefden voor altijd weg Rouwende mensen geheel ontdaan Gebogen hoofden de ogen betraand Eind van een leven het aardse bestaan Alles voorbij waarom moest het zo gaan Eeuwige rustplaats wachtend op niets een laatste groet of is er toch…

Ik wil niet dood maar enkel sterven dood is zo definitief dood is enkel om te erven sterven klinkt zo lief Sterven is een zoeter heengaan dood, ik houd er niet van dus waarom de dood verkiezen terwijl ik sterven kan…

Een warme zomerdag in Zuidelijk Portugal we springen lachend in de zee ik haal een krant, zegt ze een lange stenen trap naar boven Het slechte nieuws is snel bereikt Hij is dood. Herman is dood ik slik en kijk over de trillende zee Ken je die dan? vraagt mijn zoon ik weet niet waar ik moet beginnen Groeten uit Grollo? Somebody will know…

Kronkelende paden, met zijwegen naar het niets, lopen langs de bergen van Emotie. In het land waar zielen eenheid vormen en harmonie bewaren als een schat van duizend prachten, komt het pad met de waarheid als doel, tot een einde. Haar zijwegen sterven af als een roos onder de wintermaan. Volmaaktheid is bereikt.…

Prachtig rode luchten Langzaam gaat de dag Zinkend zonder zuchten Over in de koele nacht Vier ogen vol ontzag gericht Wachtend op wat komen gaat De zon verliest haar felle licht Slechts nog een dunne draad Een dag als alle andere dagen Miljoenen mensen keken reeds met evenveel wensen als vragen Niet beantwoord zoals steeds Een dag…

Wieljend wetter de kiste glydt oer de dinige deemoed fan in skolperige minskensé oeral hie’k wol frede mei: it geregelde farkeljen it hommels en dwerse swalkjen it reevjen fan dyn gelyk doe’t hja it skip útteagen en do fergean moast wienen it net de kâlde orka’s dy’t it spatwetter opwielen mar de wyte weach fan soannen draaikolk…

Zachtjes waait het gordijn, in de hoek van de kamer, open. Zacht pastel verweeft met kristallicht en dwarrelt naar binnen. Buiten weerklinkt een kinderlach en een kinderliedje trekt mijn aandacht. Het raam staat open en ik zie een zachtblauwe lucht. Op het versgemaaide gras beneden mij spelen enkele kinderen. Ik adem de lucht in…

Later, als ik sterven ga, laat dan de ramen open. Laat licht en lucht voor 't laatst bij mij, zich storten op en over mij en blijf gewoon rondlopen. En vat de dood mij bij mijn strot en vangt mijn doodsstrijd aan, sta dan niet kweez'lend rond mijn bed, maar wild een drinklied ingezet. Ik wil niet sterven als een vod, 'k wil rechtop met…

om te leven moet ik sterven want de dood wekt mij tot leven dat ik heb doorgebracht in een hulsel, zijdezacht maar in mijn sterven zal het scheuren en barsten bovendien zal ik mijn ziel ontvouwen en stijgen naar de bron waar mijn ego wordt verdronken uit verlies verlossing wordt gewonnen en in de dood verwachting wordt…