Alle inzendingen over haiku

mieren werken zich grondig onder een tegel diep in de nesten…

Wolken drijven hoog de bomen ruisen zachtjes in een lichte bries…

Kus de avond zacht Tel de sterren in de nacht Tot het morgen is…

het weer is zomers de vogels zingen luidkeels mensen zijn vrolijk (foto gemaakt in eigen tuin)…

Liefde doet soms pijn, slapend op een spijkerbed, welk standje kies jij?…

Koeien in de wei grazen het sappige gras tot houdbare melk Haiku…

een meeuw tussen zon en witte aarde schittert zilver vleugellicht…

Mensen die veelal praten, hebben toch meestal het minst te zeggen…

Snoeperig kauwen kleine kinderen tanden tot grijs puinpoeder…

In een oude boom een roodborstje op de tak rust uit van de dag.…

de hersenpan kookt en fantasie slaat op hol verlamt de zinnen…

schrijvertjes krassen onleesbaar maar watervlug over de spiegel…

in de verte zijgt de weg trillend tot vloeibaar een cactus kijkt droog…

De zon maakt zich op om een spijkerblauwe lucht met goud te sieren.…

Graaf in jezelf de tunnel naar een licht dat leven is (Strikt genomen is deze tekst geen haiku, omdat de lettergreepverdeling 4-6-4 is in plaats van 5-7-5. Ook is er geen sprake van een intense natuurbeleving. Die vind je wél in het zengedicht van François Cheng, waaruit de tekst is afgeleid. (François Cheng, Le livre du Vide médian. Albin Michel…

juli jubelend breekt bij mij in merel en licht & congo die ogen van dat meisje nog altijd droef…

Brokstukken van tijd originaliteit verpakt, morgen weggegooid. Hemel maakt theater doek valt voor het bijgeloof, toch geprolongeerd? Onderhuids zaaisel façade achter gevoel, dichterlijk maaigoed. Voetbal Guru preekt, gewonnen, verloren is welke kant je kiest. Spoor in morgenlicht schokkende kar met dromen je hoort ze kraken.…

Bloemen op een graf linten met een groet aan jou daar roep ik jouw naam.…

het web gespannen van kleverige draden vindt zijn slachtoffers…

een zee vol water is nog geen garantie voor een bron van voedsel…

een zomerse dag zee en stranden lopen vol iedereen geniet…

vetgele knoppen breken gesteeld tussen blad de waterspiegel…

in het oosten onverstoorbaar vol en rond de maanmeloen…

na een hete dag gaat de zon willig in zee met z’ n ondergang…

De bomen zij staan, Daar waar zij blijven, Als ik ben vergaan.…

Zacht huivert de spits van 't kale ranke boompje: roerloos deint de valk. De regen houdt op. Proef natte lucht in stralend licht. Een zwarte streep damp raakt de ondergaande zon, verscherpt het purper. Langs de parkvijver staan heesters, kaal, recht en stijf; Dáár ruist bamboeloof. De merelsnavel glimt bij winterduister, wijst star…

Vergist gisteren verandert in strakke straks tijd kent emoties…

Stapelwolkenlucht, zwarte schapen van een jeugd, niet te begrenzen . Na een natte tocht verwachting op de bamboemat, wast z’n voeten. Voor de boeddha glimmen duizend vuurvliegjes, in een lotuslach. Zonder te springen buigen ze voor hun prooien, de tijgerlelies. Sumoworstelaar, meditatie, zijn adrenaline, beheersing van macht.…

Hoor goed de klanken van de paarse seringen zomergeluiden…

het is zo ver na vijftig jaar zegt ze: ik ken u niet…