Alle inzendingen over haiku

Stille aanbidding Voor de kracht der seizoenen Oorlog der kleuren…

voetstappen op straat zijn stiefelend en sloffend op de goede weg.…

takken slierten sluiks als een doorleefde provo diep in depressie…

Eer het groen ontluikt glanst het licht rond de bomen en wekt tot leven.…

adel hoort edel te zijn maar het edel zijn, behoeft geen adel.…

nek aan nek geringd koeren twee Turkse tortels samen de lente…

Overheen groeien het antwoord van Antoine Bodar misselijk makend…

hoort stil het zachte ruisen van het ranke riet aan de waterboord…

zand stuift duinen top meeuwen krijsen tegenwinds al bollend leun ik…

in de droom een school donkere ruggen onbenoembaar springvloedbestendig paviljoen in badplaatsstijl geweldig toch? ijzige dag over de wetering wandelt een ral verstijfd van de kou wil die iele narcis zon en nog eens zon dor eikenblad het blijft maar hangen net als de winter om en om worden wilgen hier geknot het oog wil ook…

Glooiende weiden met paardenbloemen bestrooid lente in mijn hoofd.…

gakkende ganzen ritsen hoog in het strak blauw de hemel open…

maakt de spin niets uit als er maar een mug invliegt of een vlieg inluist…

Ganzen in de lucht wild van geschreeuwde schoonheid onaantastbaar nog…

met liefde plant ik een kindje op moeders schoot om goed te aarden…

Kolibri's in vlucht begoochelen mijn ogen vluchtig als ze zijn.…

wolkengezichten drijven starend bovenlangs spiegelend water…

eitje uit het nest stukgevallen embryo wordt nimmer vogel…

Veel kinderboeken tonen in alle eenvoud de levenswijsheid, waar volwassen mensen vaak lang naar blijven zoeken.…

Klokken luiden speels of plechtig; door de lucht zingt wereldwijze klank. Boogramen glanzen om ruim, liefdevol geloof zonder starre wet. Gebroken beelden: vergane eeuwen leven opnieuw in mijn brein. Onder gewelven scheppen muurtekeningen en schilderijen het vloeiende samen-zijn van…

lopend door het bos wandelt een tak met me mee beelderig passend…

Eenden strijken neer de waterspiegel klievend wolken klieven mee.…

Een blije zon al krokussen schuilen in 't gras, toch een klein wonder.…

na het driftig schrobbelen en liefdevol scharrelen gaan ze kakelen.…

mijn leven ontaard als een stervende vogel vleugels naar eeuwig…

Wolkenwit spelen in hoog blauwe lucht zullen dagen doen lengen.…

in de koelkast groeit zelfs de venkelknol door waarom nog somber? stelpend: om mij wattige wolken zon op mijn huid bij de stille sloot steekt hij zelf de loftrompet narcissus dat verre duin in de zon op haar rug een lome vrouw kijk nou die meerkoet met plastic overschoenen pvd!…

spitsneus kraaloogjes stil stekelig opgerold en plots verdwenen…

dubbel glibbergroen duikt de koude modder in kikkerdril op komst…

De staat zal baren: een regelnevenleger van ambtenaren…