Alle inzendingen over haiku

duinen huiveren westenwind vouwt helmgras oost grauwend bijt de zee…

Een zachte zoele wind Streelt zilte, natte wangen Een verbroken droom Goudblonde haren Schitterend als zonnegloed Gelijk rijp koren Sneeuwvlokjes zweven Glanzende ijskristallen Een wereld zo mooi Witte sneeuwvlokjes Dwarrelen dansend neer Stille winterpracht…

Opgetogen klapt zij in haar handjes vol is de maan "Haiku is in wezen niet bedoeld als kunst of literatuur. Het is in de eerste plaats een weg, een weg naar vervolmaking, verlichting eventueel, maar dat doel is ook weer niet de opzet. Het "doel" is de weg zelf. Op die weg worden toevallig woorden gebruikt, zoals op de weg van het boogschieten…

kikkerbilletjes bibberen in de blubber grauwe reiger spiedt…

Zend bloemen naar je ergste vijand en hij zal niet terugschieten. Met medelijden sta je ver van mensen, met mededogen kom je dichter bij hen en kom je samen tot een eenheid. Om al het overtollige uit het leven te verdrijven, daarvoor is moed nodig, de beloning is onthechting en de innerlijke rust. De kunst is, de harp ook zonder de snaren…

Voor één deel bepaal je jouw lot zelf, voor het andere deel ook. Als je boven de tegenstelling kunt uitstijgen, ben je heel ver op weg. Omkijken is niet wenselijk dan moet je het pad opnieuw afleggen. Respect voor de ander is alléén mogelijk, als je hem accepteert zoals hij is, dan leer jezelf accepteren. Er is een pijn die vaag en onbestemd…

" Een lieve blik - een speelse lach - een blozend wange-tje Hoe zal het morgen zijn?..."…

Gretig koopt zij een stearine Boeddha en steekt hem aan…

bevroren neerslag warmte laat de rijp smelten zij valt voor de zon…

Een witte vlinder geeft "dood" een ander leven zonder te sterven.…

De bus was te laat, maar ‘k ben goed aangekomen, tijdens de feesten…

zilverzon licht op ijskristallen ontwaken wollig winterwit…

Een kleine vlinder verscholen in de sneeuw, waar is je cocon? Regen drupt nat op een kale tak, rilt na, ervoor was hij nog blad. Een spinnenweb weegt sneeuwvlokken, om het seizoen te vangen. Roos in kristal, blikt naar buiten, lijkt lotgenoten te beklagen. Knolselderij weegt zwaarder in naaktheid dan een mensenhoofd. Dennenboom…

Schrale stille lucht vorstwit landschap krimpt ineen krakend water draagt geslepen schoenen ijzer krast de groevenpret onder windjassen donzen gedachten aan de grote elf dromen van een koude start…

Felle winterzon zilverwit gesmukt het land zo oogverblindend…

ogen ten hemel wakker worden op de grond pijnlijk achterhoofd het hoge noorden langs de lange weg erheen steeds weer wat nieuws recessie - een mooi lang woord voor eb en de strandjutters olympische spelen beklimming tibet-china beslist op kanon doen maar niet praten over de rode loper staatsbezoek struikelt…

Een rijzende zon wuift met z'n oranje vlag, zal de maan nog starten? Een blauwe vogel, die in de lente zong, is stil zou hij gekooid zijn? Rijk zonnegloren flirt met een vis vol goud, de vijver is verlicht. Avond en een bleke maan vuur blijft onaangestoken deur op slot, voorgoed! Als aardkluit ontwricht in doorgewortelde…

Bevroren vijver maan danst op lichtkristallen vis blijft koelbloedig.…

De treurwilg huivert in al z’n diepe wortels, zuigt z’n tranen droog. Bamboe in de tuin schieten jonge scheuten, die gaan niet dood. Betraande zaden zullen nooit vogels kooien, ze planten bomen. Verlaten oude bergen de zon heeft weinig nodig om…

Als zij vrolijk is Klinken er klokjes In haar stem Als zij boos is niet…

Onze kerstboom bezat kern van waarheid, want hij is afgezaagd…

Onze kerstboom bezat kern van waarheid, want hij is afgezaagd…

boven het steegje een wind tussen de sterren doet het ijs regenen in de nauwe straat laat de wind sneeuw dwarrrelen alle kanten uit koude aprilwind onder de magnoiaboom een bloesemtapijt een blauwe ballon aangewaaid in de geveltuin blauwe boragie met winde in de rug blaast de storm voor je neus alle kades weg…

Ik ben weer ongewoon hartstochtelijk nieuwsgierig na regen komt zonneschijn.…

Heer Aboutaleb zet Rotterdam als vanouds snel weer Op Stelten.…

Getrokken strepen Bevestigen het einde Geplette zebra…

De zee komt en gaat fluisterende rolkeitjes op het stille strand.…

stel ballonvaarders voelen zich opgelaten in een dennenboom…

Winter in mijn tuin een roodbaardje op een paal hoe hartverwarmend…

Invalshoek van kristal, prisma in het dauw, de wereld wordt groter.. De bruidssluier schrijdt over de groene loper, ze geeft haar ja-woord. Lichte kooien wenken, de dag aarzelt te komen, de nacht te gaan, als ik. Dagen van mystiek de zon heeft zich verslapen, de hemel niet.…