Alle inzendingen over overig

Op den bodem van het leven, In de diepte van het hart Rust de Weemoed En de smart; Maar de hope rijst er neven, In 't geslingerd mensenhart. Tussen weemoed, strijd en hope Vliedt het leven snel voorbij: Waakzaam, werkzaam Wachten wij Dat het Raadsel zich ontknoope Wat ons korte leven zij.…

De dag wordt grijs en klam geboren de zon hangt stil en laag te dromen In de koelheid van de ochtend wil ik blijven en de leegte van de nacht bewaren Er is zoveel dat nog moet komen de rimpels van mijn huid zijn heel ondiep Wanneer ik naar de jonge ochtend kijk daalt een zachte weemoed op mij neer Ik zou mijn arm wel willen strekken naar…

Ik was ongelukkig je zag het niet Ik was verdrietig je zag het niet Ik had problemen je hielp me niet Ik had het moeilijk je merkte het niet Ik huilde je zag het niet Ik had iemand nodig je was er niet!…

De wijsheid van de stilte een onbeschrijfelijk gevoel de rest is enkel kilte met geluk als enig doel…

langzaam loop ik jouw richting uit open je armen neem mij tot bruid verwelkom mijn wezen en neem mijn zijn kus af alle wonden en ontneem de pijn met jou zal ik de uren die eeuwig duren doden…

de schoonheid van de dood leeft op de gezichten van hen die waren onbereikbaar ver zijn zij de koude herbergt warmte van buitenaf niet voelbaar van binnenuit niet tastbaar en toch het hart zal ogen openen een glimlach zal ontwaken rust in vrede zal uitgesproken worden in de schoonheid van het leven…

Zoals de storm raast om mijn lichaam de wind rukt aan mijn kleren als grijpgrage grote handen die zonder dat ik ze af kan weren trekken aan mijn haar en peuteren aan mijn sjaal jagen gedachten door mijn geest als kinderen, duwend en trekkend om de eerste te zijn geweest die voor het raam van mijn bewustzijn mag zitten en mijn denken kan…

Denkend aan Holland zie ik slome rivieren relaxed door oneindig laagland gaan de wolken daarboven stukken sneller hoog op de Veluwe in dorpen tussen bomen die helemaal niet eens zo oud zijn gaat het leven eigenlijk net zo snel voorbij daarom koop ik hier in de straat het nationaal produkt gekweekt in ruimtes met afgeplakte ramen waarachter…

Dwalend in het duister, zag ik het licht zwichtend in jouw schaduw. Een monotone toon, voortdurend voortbordurend, gebaseerd op mijn gedachten. Het omhullende kille, als een vlies, een zacht membraan, om mij heen gestrengeld. Tastend, naar het bekende. Op het onbekende, stotend. Het einde onttrekt zich aan…

ik weet dat ik denk wat ik wellicht begrepen heb niets meer is of minder oh dwaze wijsheid je ledigt mijn leegte tot vervulde overdaad ik spring omhoog opdat ik neer zal dalen in de put van mijn hoogste zijn wek me in de avond zodat ik in de ochtend slapen zal…

Toon me niet, ik breng de nacht door in schelpen, de parel in mijn rug en alleen de vloed van kokkels en het kleur van hun behagen stemt mij. Verfoei me niet, ik ben hun prins. Ik heb een stad in mij en van de liefste der dingen kijk ik door haar heen. Licht is mijn dochter, ze smaakt zout en zoet. Ze licht mij op, maar ze heeft mij in de…

Zojuist werd het net Opgehangen Schilderij van dode paling En stikkende zoutwatervis - Eerder een collage, eigenlijk - Weer uit het water In de lucht, boven De boot waar het al weken Regenachtig miezert Getrokken als zoutwaterthee vissen over boten vliegen Vogels onder dekken duiken En de visser zeker weer Gedwee naar zee? Nee,…

daar klom ik over het ruwe oppervlak het kostte me veel moeite toen ik m’n hand een stukje verder stak steeds een stukje sneller zou het niet gaan beetje bij beetje soms verloor ik grip gleed ik een stukje terug maar ik ging door ik klom tegen de draad in…

In de trein zie ik haar zitten de ogen dof een leren jas Op haar schoot een oude tas haar in een staart met kleine klitten Ze kijkt me aan haar ogen groen pupillen klein, een vage lach herkenning een verlegen " dag " heel eventjes die blik als toen Ze rilt en zegt "wat geld voor mij"? een pakje drinken in haar handen Altijd haar…

Er zit een gat in het blad. En het is krom. Het heeft gewerkt en zij heeft laten werken. Eenkennig werd zij nooit. Veelgodendom van sap en bier en bloed was altijd welkom binnen de kringen van haar heiligdom. Haar stutten zijn geen zuilen. Het zijn poten, viervuldig hun geloof, maar steeds oprecht. Wat niet beweegt is wat het beste vecht.…

het jongetje loopt stil weg de geluiden rond hem vervagen en alleen het beeld van zijn betraande moeder blijft hem bij het jongetje loopt stil weg een schriftje onder de arm geklemd want hij moet leven van poëzie het jongetje droomde dat hij wegliep telkens opnieuw tot de dag dat ook poëzie verboden werd…

Het doet me aan de doden denken Regen in een donker bos Waar wel licht is maar gedreven In wat koud is donker wordt Regen donker bos Wordt donker regenbos In wat as is wolken wordt Naar wat grond is nat gerezen Waarin stilte zoveel dieper groeit Tot op het bot vermolmd is…

Hoor hoe de wind ons uitlegt waarom de orgels hier zo de kathedralen doen dreunen: Hoor, Cavaillé-Coll te Rouen dondert door hoofdschip en beuken: geluiden van oorlog en zout op de plank uit verbrokkelde tijden.…

Verhuisdoos, ingepakt stuk leven Gevuld met fouten en geluk Vergaarbak van wat je mocht beleven Bevat wat heel is en wat stuk Herinnering voor lang of even Vol lief en leed of een van twee Van wat je kreeg of hebt gegeven Je draagt hem overal met je mee Verhuisdoos, spiegel vol gedachten Van waardevol tot waardeloos Die levenslang op je…

als je wilt is er voor jou een nieuwe start als je wilt kun je vandaag opnieuw beginnen als je wilt stap je een nieuwe wereld binnen als je wilt bloeien er bloemen in je hart…

toen de glazen glazig bleven de borrelnootjes weggehapt kruitdampen moeizaam weggedreven peuken waren uitgetrapt appelflappen, oliebollen in magen waren weggepropt kinderhoofdjes zachtjes tolden gapen werden weggestopt honden, katten weer verschenen opa's, oma's langzaam waren weggezakt voornemens al weer verdwenen nog voordat ze waren…

met beverige beentjes handjes klam van het zweet sluipt het kleintje op zijn teentjes zonder dat iemand het nog weet de trap af naar beneden blijft wel drie keer luisterend staan twee maal bij het kraken van de treden één maal na het kraaien van een haan komt geruisloos de kamer binnen legt zijn vuistjes in oudjaar's schoot weet…

In m’n dromen zie ik een beeld van jou, een lieve mooie vrouw. Als ik mijn dromen mag geloven, moet jij mij één ding beloven, blijf mij dan eeuwig trouw. Eens hoop ik jou te ontmoeten en je in levende lijve te begroeten. Al dat dromen is misschien onschuldig maar ik wordt nu wel knap ongeduldig. Zijn dromen dan toch bedrog of is het zo…

drijven in het midden Gelaten met het lot getart in eenzaamheid verlaten zelfs door god onzichtbaar leed verzwaard trekt in het bodemloze putten echo`s wensen woest golvend brullend uit den boze kreten treffen doven kaarsen blikken als blinden dicht druip ik er mijn tijd voorbij en jij mag er jouw wegen vinden…

Ik ruik je geur. Ik zie je kleur. Ik steek je aan, in het licht van de lachende maan. Je gloeit, je rookt. Ik snuif en blaas. In de lucht verschijnt een waas. Dan ben je op, je hebt pech. Ik druk je uit, op de weg.…

Ik noem je Lola Femme fatale als mens Mijn handen klam Jouw blik intens Je houding in rust Starend naar de wijn Hij die je kust Maar achter laat met pijn Je blik beslaat Op jouw droevig gelaat Als ijs dat verdampt En handen verkrampt Begrip borrelt omhoog Als ik je behoedzaam bestudeer Voel ik dat hij tegen je loog Als een herinnering…

Dichten is zo makkelijk Dichten is zo fijn Woorden zijn belachelijk Niet zo als ze zijn Mijn hoofd spreekt boekdelen Deze pen doet me niets Met mij zo velen Starend in het niets…

De ziener staart met dode ogen langs de lange horizon. De einders lijken weidser als hij ze met zijn blik beschrijft. Zijn blijven is zijn reizen, zijn reizen is een blijven. De ziener ziet alleen als hij niet kijkt De ziener zit stokstijf en lispelt met droge lippen werelden en gods verlaten schepping en werelden aaneen. En ik, ik drink…

Mijn gedachten zijn zo grijs als de lucht Niet wetend wat der komen gaat Als regen die langs mijn ramen stroomt Komt het eruit als storm in een zucht Ver gezicht grauw en mistige lijn Misschien met donder en bliksem of is het als dwarrelend sneeuw, puur Wit als mijn gedachten konden zijn…

Maak eens een eigen vlag Want die mis je nog verleg dan je grenzen En plant dan jouw vlag in elk nieuw overwonnen gebied…