Alle inzendingen over haiku

Ster, stenen leven valt wazig naar beneden zwart op wit, ons licht.…

o, nog groene nimf bewandel heelhuids de weg naar volwassen tak…

Zomaar op de weg terwijl het even stil is een rode vlinder * Bos langs de snelweg verziekt door uitlaatgassen het ritselt somber * Zilveren tuinen aarzelend, dun winterlicht doorbreekt dichte mist * Hoog bloeiende bloem rode zomerdahlia bloeit mee met de herfst * Lieveheersbeestje doorbreekt zijn zacht geschuifel heeft…

welkom, lentezon, jij liefkozing van boven, eindelijk, maar toch…

Zacht raak jij zinnen in harten groeit verlangen schuift jong gras opzij…

de boer ploegt akkers de zwarte aarde nevelt lentezon verwarmt…

April druppeltjes hangend aan magnolia fris lenteparfum…

die ene ijsbloem verkillend van eenzaamheid beraamt zich tot bos…

Wachtend of toch niet de lente keert elk jaar weer heel nieuw en anders.…

ik vervolg mijn pad stond even stil bij een boom besneeuwd met lente…

schuifelend zoekt zij de vrijheid die niet bestaat, alle deuren dicht…

kapoentje onder de boom iemand telt zijn stippen dag gaat voorbij.…

mijn vervallen mond op de joodse begraafplaats geen beest te zien - moeilijke tijden op de neusplantage - schimmel en virus de straat schoongeveegd de bedwinger van de zaak des doods begraven de vorst in de grond een goede gelovige doet de zonnegroet elkaar omarmen bij de gloeiende kachel muziek en poëzie…

eerst een korrel zand nu laag voor laag opgebouwd de oester vormde de irritatie voor hem tot mooi in onze ogen…

Het lengende licht slijpt de donkere dagen tot lentejuweel…

tjilpende huismus wordt met uitsterven bedreigd ik zal hem missen…

De maartse buien benemen koud en grillig lente de adem…

de blauwe druifjes staan in een rieten mandje op de vensterbank genietend achter het glas dronken van de lentezon…

Lengende dagen tellen de duisternis af naar een lentestart…

Stortregen tekent stromende kronkelbeekjes in een waas op glas…

op eigen wijze begroeten merels een dag in alle vroegte klinken door stille straten de muzikale klanken…

Het hoofd gebogen, -in strijd met het verleden- nog autoriteit…

vrieskoude nachten ijsbloemen op de ruiten tot de zon opkomt dan breekt de hemel open het morgenrood kleurt de dag…

koolmeesjes hangen als kleine acrobaten aan vetbolletjes met wapperende veertjes komen ze de winter door…

hij drijft nog handel -de prijzen zijn slecht vandaag- de gang is veemarkt…

in dikke jassen en met blozende wangen spelen kinderen schijnbaar onuitputtelijk buiten in de verse sneeuw…

u met een trema of, zo u wilt, een umlaut Günter verhaalt Freek…

wit dekt wat grauw is, dat moet te denken geven, de wereld leeft door…

laatste station, hoezo op dood spoor beland? vervolg: hemelvaart…

winterse buien verlangens naar de lente zijn ondergesneeuwd zelfs de tere krokusjes dragen een hoedje van sneeuw…