Alle inzendingen over overig

De grote optocht is voorbij, en nooit voorbij: onvergetelijk.…

de haarlokken ooit donker bruinend tegen het zwarte aan met de jaren langzaam grijzer tot nu wit als sneeuw bladeren in een boek dat modellen toont hoeft bij hem niet hij knipt snijdt en scheert het laatste nieuws vertellend zijn mening klaar heeft hij over alles en iedereen niets kan ik bedenken waar hij niks van vindt over hoofddoekjes…

Bij het bankje, vlak voor we er zijn, reikt hij naar de grond en gaat zitten maar hij lijkt niet goed te weten hoe, ik wacht Een man van de gemeente komt kijken en belt om hulp, sirenes Voorzichtig wordt mijn metgezel neergelegd Een vrouw klemt haar armen om mij heen en houdt me strelend vast Anderen kijken toe onvermoeibaar komt…

De djinns: een wolk snijdt door de maan en door het oog -- dat naar de maan kijkt.…

toen zijn kersenboom bloeide ging hij weg van huis hij reisde vele, vele jaren was overal geweest hij zag kersenbomen bloeien een prachtig, maar ook droevig feest want elk jaar had hij heimwee heimwee naar zijn kersenbloesem thuis…

Macht is zelfstandig, die kun je niet bezitten -- die gebruik je slechts.…

Vandaag excursie naar een tempel ergens verderop aan de rivier en we nemen niets mee al schijnt daar niemand te zijn dus geen dagelijkse riten Het zal wel een les zijn We lopen achter elkaar door het bos, we lopen over de rand van een bekken, we zijn er midden in de tempel een rij oranje vlaggen in de open grot van de watervallen…

de kracht van een tekst de troost van een lied de herkenning van een beeld een tekst, een lied een beeld de momenten die je graag met iemand deelt er zijn momenten waar je jarenlang op kan teren en je leert jarenlang die momenten te ontberen…

Als ik me gedraag mag ik als halfwas half meedoen alsof het leuk is in die wereld op zijn kop die mij denkt op te beuren met een lachje, joh de leukste tijd van je leven... Cynici! Weg ermee! Weg met nep! Ik heb vierkante schouders wacht maar, ik sla de trom, ik sta in de hangplek op het punt Zij hangen al zo lang dat hun brein alles…

In de stad zijn er veel deuren die 's nachts openstaan naar wakker zijn samen iets beleven over de drempel geen buitenstaander meer zijn In de stad zijn er veel stoepen waar mensen staan en verre gebieden verkennen met wendbare woorden vragen en gedachtesprongen om er thuis te raken In de stad zijn er veel tuinen waar kinderen spelen…

de statige kast een stille getuige die vele aarzelende kinderhandjes voelde groeien naar liefdevolle bevende rimpelhanden…

ze luistert naar de stilte van de nachten ze hoort het gefluister van haar gedachten plotseling schreeuwt binnen in haar van alles zich uit maar ze verbreekt niet haar stilte uit angst voor het onbegrepen geluid…

Nee, dat wil ik niet. Ja, dat wil ik wel. Misschien wil ik dat niet. Misschien wil ik dat wel. Maar... Nee, dat wil ik niet. Of ja, wil ik dat wel? Weet je wat? Ik denk er morgen verder over na.…

Na de dijkdoorbraak huilt ergens in het water -- nog een sirene.…

Een vlucht wilde ganzen gesponnen uit zonlicht De schuwe roerdomp in de geslotenheid van het moeras Een veldleeuwerik jubelt naar beneden De zwaluw brengt zielen thuis Een weemoedige engel schildert Het licht van de beeldenzee Ik zal de dag roerloos ondergaan…

Opa is knokig, zijn mond spreekt duidelijke taal -- ook al zegt hij niets.…

Tussen doen en laten zie ik alles maar ik kan er niet bij Hoeveel gedachten wonen in verlangen hoeveel bergen tussen ons bedacht Ik moet mijn hartslag vinden tak voor tak de bomen lezen Neerstrijken als een vogel landen om nergens heen te gaan…

Bloemen verwelken, ook als ze uit de zon staan -- en van papier zijn.…

het woordloze gemis de totaal vreemde stilte die zich laat horen boven het gewoel van het alledaagse... er blijft veel te wensen maar het zijn toch onmogelijke wensen die nooit echt aan de verwachting zullen voldoen…

Vergeef me, ik zal niet meer zoveel verlangen -- en meer ontvangen.…

Vooruitgang: de storm die opstak aan de poorten -- van het paradijs.…

Ter verzoening zing ik de woorden die passen -- het bekende lied.…

Ze roepen maar wat over en weer, mompelen -- verder in zichzelf.…

Een gouden verhaal is niet gesmeed van waarheid -- Het blinkt van bedrog.…

Jij huilt in je slaap, dat is een kant van jezelf -- die je nog niet kent.…

Ik kleed mijn verhaal wat aan, dat beschermt me en -- het staat me mooier.…

Net buiten het dorp komt er soms een streekbus langs -- het bushok, ons honk.…

Al pratend vinden we in cirkelgedachten -- wat we al wisten.…

Zij noemt straten straat, maar kent geen brug, en kent geen -- doodlopende weg.…

Ik lik aan alles en nog kan ik niet kiezen -- waar ik zin in heb.…