Alle inzendingen over overig

De straatprotesten blijven me bij, de weerwil -- de woede, de wond.…

De witte cipiers sluiten zwarte zielen op -- in witte beelden.…

Het is maar karton, geen mens, toch kan ik het niet -- Ik wil geen schietles.…

Zo'n landschap als dit op unieke middagen -- eeuw na eeuw gezien.…

onder zinken wolken komt zij moeilijk heen door letter en papier wie legt wanhoop de hand op als het donker stil blijft staan bij het tellen van gestorven dagen? handen talmen als zij haar lichaam uit de duisternis trekt uit kieren van vertwijfeling schemert tóch een vermoeden een vermoeden van licht…

Uit de tram staan we stil om te kijken, de wind -- waait ons folders toe.…

Platte zoutpilaar, mijn zilten beeld van mama -- Dierbare foto.…

Seks sinds de wormen is ontspoord tot een gedoe -- tussen de mensen.…

Toen wij jong waren, draaide het leven om ons -- en dat doet het nog.…

Nooit wordt er iemand in de rede gevallen -- als iedereen praat.…

De onderwereld is dichtbij: pis, poep en troep -- slijmerig rottend.…

Niet onze woorden zijn persoonlijk, maar alles -- wat ons overkomt.…

De acteur weet wel waar het om gaat: doen alsof -- je echt een mens bent.…

Op verwachtingen ligt de lat zo hoog, dat ik -- er onderdoor loop.…

Iedereen barbaar, iemand die alles vernielt -- wat hij niet begrijpt.…

Het magische zwaard laat zich niet lostrekken door -- aandacht voor de steen.…

Je moet met me mee, ik wil niet in mijn eentje -- door de regen gaan.…

Het verleden is een touw, verknoopt tot bal, speel -- ermee als een kat.…

Lichaam en verstand sluiten compromissen, maar -- het hart kan dat niet.…

Ik lees verhalen, reiskaarten van de wereld -- kaarten van levens.…

Vreemden zijn veilig, aan hen kan ik openlijk -- alles vertellen.…

Een valse start is niet erg, maar verschrikkelijk -- is een vals einde.…

Het doorboorde hart op de zwarte pot lokt me -- nodigt mijn hand uit.…

Met mijn bel bel ik aan de deur, ik ben welkom -- want het is míjn bel.…

We zaten in troostende stilte bij elkaar, dronken en zwegen, met elkaar vertrouwd, de tuin werd langzaam leeg en donker, tot de nacht zich over ons had ontvouwd. Het leven werd klein en zonder ruis, sluimerende struiken hielden warmte gevangen, maanlicht ontstak lichtvonken in het gras en in mij groeide langzaam een groot verlangen. Ik wenste…

Geluk is iets stils, het is het vreugdevolle -- besef te bestaan.…

Jij bent weggegaan, er is nu afstand, vergroot -- door een paar brieven.…

Een onbekende valt, en in zijn val valt hij -- mijn leven binnen.…

Een gedicht: de punt van de staart van een kat die -- al de hoek om is.…

ze vertelde over haar gevangenis ze vertelde het drie keer in de hoop dat men begreep dat ze door haar dwang alles drie keer zeggen moest ze vertelde het drie keer in de hoop dat men zou horen wat ze zei en zou begrijpen waarom ze zo vaak treurig was en zo zelden blij ze vroeg het drie keer in de hoop dat ze zou krijgen wat ze vroeg…