Alle inzendingen over actualiteit

Wie wil nou sterven in een kogelregen Als Bonnie met haar zo geliefde Clyde, Die, nadat beiden werden neergemaaid De anonimiteit voorgoed ontstegen. Die zijn destijds én dodelijk geraakt Én juist daardoor onsterfelijk gemaakt.…

er werd gejuicht voor alle sporters op de kop van de vaart het sneeuwde oranje, nee geen sneeuw hoera voor al die plakken een laatste ererondje voor juichende supporters nu mogen de kanjers naar huis met lauwerkrans de mummies in het Drents Museum blijven onverstoorbaar…

wie machtigt mijn stem wanneer ik het rode potlood ter vondeling leg en het papier ontdoe van de achtergebleven schors mijn stem geaard in positieve zin schraagt gestaag het gedrag gade van de kunstreizigers om me heen, ik verleg geen activiteit, en weiger de graadmeter te wezen voor Neerlands hoop blanco schuift het mij toebedachte scherp…

Er komen hoge hekken voor het spoor, Vrij uitzicht legt men tiranniek aan grenzen, Ze zullen ze wel leren die dat wensen, Want regels in dit land gaan altijd voor. Het volgende wordt hier steeds meer normaal: Het middel is vaak erger dan de kwaal.…

De maandagmorgen, met jou in beeld maakt mij nieuwsgierig, wat er in je speelt Het zijn mijn gedachten, ze halen jou in gevolgd door de beweging, een sportief begin Zo beiden joggende door het bos komen we op deze morgen iets meer los Ik wens je een fijne dag vandaag, Jij spreekt mij aan, dat is waarom ik het er op waag genietend…

Waarom zijn we hier op de aarde? Waarom? Heeft het enigerlei waarde? Kijk, wat men hier vergaarde En alleen voor zichzelf bewaarde. Merk op, wat we nog steeds niet leerden Te zien wat andere mensen ontbeerden, Omdat wij alles begeerden En hun pijn en verdriet ons niet deerden. Sta op, om met anderen te delen. Misschien is het leed dan…

volharding, het grenst wezenloos aan het maatschappelijk tarief want hoe kostbaar het leven ritmisch krakeelt en poppentheaters vluchten voor ’t geweld blijft mijn adem kleven aan de restanten van mijn o zo wankele moed er is geen blazoen dat de overwinning kan spellen op mouwloze pantserwagens, het afgrijzen duikt weg achter dode…

De doorsnee-Groninger is nu bekend: Van honderd man een fotootje genomen, En daar is een profiel uit voortgekomen, Een hoofd dat zo te zien is van een vent. En los van een verdwaalde saggerijn, Ziet u dat het daar lachebekjes zijn.…

Nog even en de spelen zijn voorbij Weg camera's, reporters en geen vragen Dan worden Pussy's in elkaar geslagen En mietjes zijn voor ons ook geen partij Genoeg over rechtvaardigheid gezeurd Nu opgerot want wij zijn aan de beurt.…

hij heeft geld en bevindt zich dus in een gunstige positie dank zij het éénkindbeleid is er een te kort aan vrouwen in zijn land ha, maar niet voor hem.. dat is voor de plattelandsmannen met nauwelijks geld noch aanzien die waarschijnlijk nooit, of met heel veel geluk zullen huwen zij zullen geen eisen kunnen stellen anders dan hij.…

Neem nou bijvoorbeeld die tienduizend meter Met gaapverwekkend monotoon gezwoeg. Wat mij betreft gaat het nooit hard genoeg, Maar door de klapschaats gaat het nu wel beter. Het laatste evenwel laat onverlet Dat ik bij elke rit de wekker zet.…

Wij zwieren in de winter langs de grachten Met op ons hoofd een hele Goudse kaas En bossen tulpen in een Delftse vaas Voor melkmeisjes die op ons staan te wachten En als het stormt dan steken we gelijk Uit alle macht tien vingers in een dijk.…

Verliefd is iedereen wel eens dat weet je, En zeker op de dag van Valentijn. Maar noem elkaar nooit hardop ‘hangbuikzwijn’ En alsjeblieft al helemaal geen ‘scheetje’. Al is het de ultieme erotiek, Een koosnaam is er niet voor het publiek.…

Het leek een goldrush voor de USA Nu zijn de schaatsers boos en ontevreden Ze worden gepasseerd en weggereden Waar ligt het aan, ze hebben geen idee Bij elke start weer luidkeels uitgezwaaid En daarna door ons in het pak genaaid.…

Sorry Giraf, het ging niet om jou maar om je genetische komaf, iets van doorheen de eeuwen er was namelijk iets met Europese regels en zo begrijp je wel, Marius? dus daarom maken we jou nu af en daarom voeren we je in stukken aan de tijgers en aan de leeuwen het was niet persoonlijk bedoeld, giraf en ik voel best wel…

Bekijk haar laatste foto nou eens even…. De oud-minister oogt nog zeer alert, Denk ook aan haar Congres en het concert….. Els Borst stond écht nog midden in het leven. Elk kleinkind hoorde steeds haar lieve woorden, Wie gaat er nou zo ’n omaatje vermoorden ?…

Ik heb iets tegen opgedrongen feesten Als Halloween en nu dan Valentijn. Hoewel, verliefd kan je soms zomaar zijn, Wat dat betreft ben ik net als de meesten. Maar over al mijn liefjes zal ik zwijgen, Mijn stille liefdes houd ik voor mijn eigen.…

Niet één krant wijdt er ook maar éne letter Aan reportages van de curlingsport. Misschien doen wij die sport wel wat tekort, Hoewel, heel Nederland lacht zich te pletter. De schoonheid van het schuiven met een schijf, Is dat een sport of spel of tijdverdrijf ?…

Bewindslui die de Kamer informeren Met iets, wat zoals later blijkt niet klopt, Die kunnen, al dan niet eruit geschopt In elk geval van zoiets één ding leren. Want reken maar dat Plasterk nu onthoudt Dat spreken zilver is en zwijgen goud.…

Al had hij geen idee hoe of het zat Met al die metadata en gesprekken Toch kwam hij er in Nieuwsuur over kwekken Want als Twan Huys je roept, dan doe je dat Had hij, terwijl die hoed werd aangemeten, Nou ook maar alles van de rand geweten.…

Daar men bij Vindicat voor ‘nano’ koos Als coating voor de splinternieuwe muren, Zal schoonmaakwerk nooit lang meer hoeven duren, Ze kunnen vrijuit kotsen in de soos. Je hoeft ze daar nou ook niet te moveren Nog meer dan ze gewoon zijn te vomeren.…

De tandarts die een foto schiet van billen, Dus optimale aandacht aan je schenkt, Vindt niet dat zijn patiënte wordt gekrenkt: “U hebt met mij geen appeltje te schillen, Als bekkentrekker moet ik bekken checken, En daarom maak ik foto ’s van uw bekken.”…

Het Kremlin kraait verheugd dat Nederland Er blijk van geeft nu even niet te hechten Aan openlijke strijd voor homorechten Gelukkig toont de 'Leiding' haar verstand Een klein contactje, mag maar uit het zicht En verder mutsen op en koppen dicht!…

Een echtpaar, aan het einde van hun leven: "Als we straks gaan, dan gaan we tegelijk. Wat nodig is ligt binnen handbereik, Ons zelfgekozen sterven duurt maar even." Één auto, één crematie en één steen, Niet velen gingen zo voordelig heen.…

Een uithangbord voor elke ijscokraam, Wie denkt er bij Polare nou aan boeken? Het is of je de goden wilt verzoeken, Waarom niet een ter zake doende naam? Misschien kan dat een beetje mee verklaren De ondergang van ‘boekenzaak’ Polare.…

iedereen is bezig met doodgaan de een na de andere gaat gewoon dood koortsachtig schrijft men de geschiedenis van zoveel en dat lijkt dan je leven je zou het zelfs offeren voor de vrijheid maar hoe teleurgesteld zou je zijn als je eenmaal dood nog in leven was geweest…

In Mokum zijn ze er geheel mee klaar, Met Tokkies die een plaag zijn voor hun buren. Vandaar, dat ze die nu de stad uit sturen, Proleten, plebs en plurken bij elkaar. Indachtig het gezegde ‘soort bij soort’ Kan men in Mokum ‘opgeruimd’ weer voort.…

Vandaag werd ik door Rutte opgebeld Over geruchten in de wandelgangen Dat ik bereid was Weekers te vervangen Ik heb geaarzeld maar hem toch verteld Dat ik voorlopig op mijn post moet blijven Wie moet er anders al die versjes schrijven.…

weggevaagde beelden strepen zicht voort door mist en dauw, het verglaasde weten kauwt aan de jonge ent die zich veilig voelde in de luwte van het begin stakende takken zonder blad schrapen met lange halen het vernis van de wind, de kou zal in zijn honger blijven zoals de schaduw van de verdwenen pas niets zal de tijd doorstaan in weggelaten…

nu ik luister naar meedogendheid van tonen toont mijn gevoel erbarmen, het opent wondertjes in mijn denkpatroon *** buiten graast de kou op het terras, het groen is grauw en dorstige vlagen wind hoeden de vragen die niet willen weten van rijm of rijp, het verliest ergens van maar van wat kunnen we beter niet vragen het voeren van…