Alle inzendingen over natuur

het eeuwenoude bos staat bloot de aarde heeft zich nu verhard is wit in plaats van donkerzwart een ijzig laagje dekt de sloot de dag de tijd is zonder kleur de oostenwind beademt kil de toppen van de bomen stil gebroken grond een diepe scheur van buiten lijkt het eenzaam koud maar wie hierin gezworven heeft weet al wat is gestorven leeft…

Aan de zee en op het strand, daar wil ik graag zijn. Dat is heus mijn ware land, daar voel ik me fijn. Rollende branding, hagelwit, de zee met al haar kleuren, golven hoog, met zoveel pit, de heerlijke zilte geuren. Nooit zal ik mij hier vervelen, dit gevoel is zo bijzonder, Met iedereen wil ik dit delen, het is een waarlijk wonder…

Wie rusten wil in 't groene woud wie rusten wil met lusten Hij kiez' een plekje dicht in't hout En vlije zich tot rusten Een peluwtje van mollig mos Een kussentje van varen En een gordijn van blaren Geeft zoete middagslaap in't bos De hemel van het ledikant Blinkt prachtig blauw door't lover De heesters slingren om de rand De bloesem…

Zachtjes blaast de wind zijn adem Door het bos van bomen heen Laat de blaadjes plagend ritselen In het serene ruisen van de wind Wiegen de bomen hun melodie Zachtjes blaast de wind zijn adem Over de uitgestrekte rivieren De golven laten hun kracht zien In een donderende waterval Laat de wind zich meevoeren Zachtjes blaast de wind zijn…

Het hele perk was vol: je zag geen zand. De paarsen leken ernstige oude heertjes, De bruinen glanzend-moll'ge, goed'ge beertjes, De gelen pluimen van een goudfazant; En massa's witten stonden om de rand, Zo wit als vlinders of als duivenveertjes, Net roomse kindertjes in Pinksterkleertjes, Die om iets heiligs heen staan, hand in hand. -…

Blauw van de kou staan stenen bomen naakt te dromen In de fletse zon. Na een ijskoude zucht glijden willoos de vlokken als piepschuimbrokken uit de grauwe lucht. Geruisloos koos ’t sneeuwkristal de waterdood. 't Is AL! Er gebeurt nooit iets.…

Nu is de heide blij getint Met paarse bloemenkleur Nu is de zoete heidewind Vol zoete honinggeur Nu gonst de aarde van 't gebrom Der bijen wijd en zijd Nu is de hoge lucht alom Een blauwe zaligheid Maar als de heide schoonste wordt Dan komt de winter aan Want bloemenschoon duurt maar kort En vreugd is gauw gedaan En 'k zou mijn leven…

De bonte bloemen slapen In zilv'ren maneschijn Ze staan te knikkebollen op steeltjes rank en fijn Zacht ruist de bloeiende appelboom Als lispt hij in een zoete droom De dartele vogels zongen De zon een goede nacht En gingen vredig slapen In nestjes warm en zacht De nachtegaal zingt gans alleen Zijn lied klinkt door de blaad'ren heen…

met weer een windvol blaast ze me onder onderzee, ondersteboven maar houd ik stand probeert ze mijn wil te buigen, stemming te roven zo wordt er altijd gestreden hand tegen hand om en om zo nemen de elementen ons samen en weerom…

Zij maakt de bomen goud Opkomst van de hoop Weilanden in vuur en vlam Door haar aanwezigheid Even van de wereld Even geen verdriet De kudde loopt door Maar ik sta even stil Bij de schoonheid Van de Zon…

De zee is met mist behangen meeuwen zweven er doorheen de zon heeft een doordringend verlangen maar is zwakker dan voorheen Golven zwaaien wild met hun armen om de mist te verjagen de zon probeert de golven te verwarmen de mist zal elke straling vertragen De wind komt op voor de zon en de golven de mist is hiertegen niet bestand…

Heel even maar hoor ik haar koddig lachen dan slokt het woud haar beeld weer weg Nieuw leven ruist er over het veld een tranenlaken glijdt onhoorbaar van haar flanken de alvast geleende zomertijd voorspelt een bruisende oorsprong van ongeboren ranken Dampend valt de milde voorjaarsregen geheel bevrijd van het hard bevroren winterjuk op…

Turfstekers zitten vast diep in het laagveen kunnen nergens heen Bakkersjongens met een boot vers gebakken brood verdronken in de sloot Motorrijder uit de bocht zwaar gewond melkwagen aan de grond Rietdekker maakt amok meer bier dan goed is kind dood, zwaar gemis De Weerribben, prachtige natuur elke dag, elk uur…

waarom streel je mijn gezicht met warmkoude handen wil je zachtjes met me landen duiken in het wuivend licht je vlaagt in mijn gedachten wervelt spoken door de nachten in de onrust die je waait of, zijn het ideeën die je zaait draag me met je krachten als ik storm kan verwachten dwarrel toekomst voor mijn oog vlucht met de herinnering…

Wolken kussen zachtjes de sneeuw tussen donker broos hemels steen helderblauw koel slapend water betoverend diep groen eromheen Fabelachtig mooi stuk natuur door weer en wind gecreëerd droomland en paradijs tegelijk hier zijn ooit engeltjes afgemeerd Mijlenlang zal ik ooit tijdloos reizen in de duisternis van het machtige heelal om te…

na grauwheid zat van zwart zuig ik witte wolken leeg en pak kristallen donzig samen rollebollend over glooien in het snakkend kale land ondergaande zon deelt kleurig naar de nacht waar het achter stilte strandt…

zilver wilgenkatjes toeven wit en glanzen met donzig dansen uit bruine jasjes aan de kant van het roestrood waterlopen land langs de velden waar woorden over mij vertelden en diep frazelen waar mijn stemming ingetogen roert waar grote paardenhoofden gebogen grazen van gele resten tussen lentegroen waar ik…

Er is meer diepte dan zij laat zien en een fonkelende helderheid niet alleen onder de oppervlakte maar bij elke voorzichtige benadering een vage schijn in rimpelloze breekbaarheid In haar glanzend web onthaalt zij ieder nieuwsgierig oog een spiraal waarin ik vaag herken de lijn van schepping Een tedere aanraking maakt mij bewust van…

Er ligt een dag te wachten voorlopig blind en koud ’t is ruim voor achten en nog droog ten zuiden van het oosten scheurt de hemel open toont het vermoeden van een dag tot zover is het droog er komt wat kleur in ‘t leven de dag komt er echt aan de eerste zonnestralen priemen net voor er pijpenstelen staan…

Luister…, hoe kakelende kaketoes zwijgen het loof lispelend zijn ruisen trilt de rivier ‘t kabbelen deinend stilt en stapelwolken donker dreigen zie…, de nevelwazen zuchtend krullen verrijzen in ‘t hoog verheven rijk uit zilvergrauw geweven tijk waarin zich zoete geuren hullen weet…, dat de zon zich zal verdrinken in rode sluiers stervend…

hij dwarrelt rond je hoofd en golft je lange haren vertelt verhaaltjes aan je oor en gaat er met je stem van door hij ritselt in het bos de blaadjes los de takjes laat hij dansen dennen met hun groene piek wuiven traag als oud publiek zuchtend kijkt hij onder donkergroen en tilt de takken op de bosmuis vlucht een vogel wiekt een schreeuw…

dauwdruppeldouche de vruchtbaarheid geschonken witte jurken dansen in het ochtendgloren de meidans is geboren.…

Over hoe een huisjesslak zijn huisje vindt Ik ben verkleumd. En op. En zwak en moe, zo moe van het gebik! Een zoutvat lost het op, als slak. De grond kent ook de tijd, tik tik, vernielt mijn huis, mijn hol, mijn kluit. Op de aarde voel ik me berooid, het schuurt en striemt mijn tere huid, en wachten tot het ooit weer dooit dat doet me zeer…

dag prachtige vogel heel alleen op die tak ik zie je wel zitten fijn op je gemak je fluit mooi en hard kijkt mij daarbij aan toch is het nu beter om huiswaarts te gaan zal ik je wat geven of heb je geen nood ik kan het best missen zo'n klein sneetje brood dag prachtige vogel met je vleugels startklaar ga snel naar je vriendjes…

Een zonnige dag, een vroege morgen ontwaken zonder zorgen blij dat ik er zijn mag. Het vijverwater rimpelloos de goudvisjes nog stil onder het dauwige lis daarnaast de ontluikende roos. Plots wordt alle rust verstoord een statige reiger loerend als een tijger komt tot aan de boord en snel als een havik zijn snavel wijd open en alle…

Leeg - de brede lege stilte van het strand. Kriskras ontspoorde vogeltred verspoelt in golfslag de zilte zandloper dicteert opnieuw, opnieuw en eindeloos tot plotseling als laatste ademtocht een vogel opwiekt naar het land terwijl het tij zich keert.…

Het allerliefst met jou in wuivend gras en drinken, zittend op jouw jas uit de fles witte Zuidafrikaan die in jouw tas was die wonderwel perfect op temperatuur was Lang turen over het kanaal ver langs de brug en luisteren wat de bomen ruisen en zwijgend verder fietsen, want geluk moet je niet hardop noemen De rest nippen we thuis, in…

Mist, zonder luchten, zonder lach. `n Dag, op voorhand saai. Daarom nu, maak ik graag gewag. Van de buiging van de kraai. `t Was `n geluk, dat ik `t zag. Want, zó, bijzonder fraai. Al duurde `t maar `n oogopslag. De buiging van de kraai. `k Keek z`n kant, per ongeluk. Maar `t gaf m`n dag `n draai. Jawel, `n sierlijk meesterstuk. De buiging…

Geronnen aarde op de rand van hier en onbereikbaar, alom de einder en in het midden zwoegend zuchtend 't zware paard. Z'n menner verder nog dan onbereikbaar, een andr're wereld in zijn denken. Ogen die voren trekken van verlangen niet kijken, passen in de pas getrokken voren een and're richting gaan, spieren, ingetoomde kracht…

zo heb ik het gedroomd deze boog van rozen potten in bloei stoelen waarin niets dan verwachting zetelt die lege tafel laat het zo zijn o koning van mijn tuin dat alleen aller zachtste krachten aller lichtste elfen hier teder schikken…