Alle inzendingen over magistraal

Onderging ze de weelderige gradaties Van groenschakeringen in het park Tussen rolschaatsers, joggende yuppies Wielerende fietsers en uitgelaten honden Tipte stipt bij altijd dezelfde bossages Onveranderlijk een man zijn linkerhand Tegen het vizier van zijn rijhoed Bladval spatte op onder de hoefslag En dan waren ze elkaar gepasseerd Magistraal…

Ik glij in de krater van 'n halfdroom in de kathedraal onder m'n schedeldak waarin miljarden cellen fonkelen magistraal orkest die mijn ikheid vormt en de stemming van het moment Door denken lichten cellen op lichtshow gedirigeerd door 't verstand onbewuste schimmenrijk schemert Verwonderd zie ik in 't functioneren wat de mens is en glimlach…

een magistrale aftiteling, de omlijsting van een ultiem gedicht, maar altijd onvoltooid , beeltenis van muzen, de verpersoonlijking van het individu die in een oogopslag de wereld zou kunnen verrijken het maakt verschil, zonder alles met elkaar te vergelijken hoor hoe de donderwolken breken op het aanbeeld van de zon, elke straal of vonk…

ik wist niet dat we zo magistraal in lijn konden verglijden.…

Uit de magistrale opkomst van de zon, de pastorale dirigent zonder winstbejag waar alles eindigt en begon, de opmaat neemt in een vlammende paukenslag, het veld bestrijkt van ieder instrument en de liefde bespeelt, waar de zin z’n hoop aan ontleent van het heden, maar ook postuum.…

voor etalages En Oergedichten zijn op=op, bijna uitverkocht en goedkoop Johnny, waar is toch je geest gebleven Die is wel erg ver van deze plaats gewaaid Het plein is grauw en grijs als een koud bord pap zo bleek als je gezicht en het ontbeert je krullen Alleen jouw naam geeft dit roerloos plein nog glans: Het pimpelend paars van een magistrale…

ik stond daar in die canyon, zo nietig in schril contrast tegen die magistrale rotsformaties in een diversiteit aan kleuren, van dieprood naar zandbeige. de geschiedenis van de aarde ontrafelde zich voor mijn ogen in miljarden jaren evolutie vol probeersels en vergissingen.…

gedemonstreerd en werd zelfs aangehoord maar er is weinig tot niets gebeurd ik kan blijven demonstreren maar wat ik heb geleerd is dat de democratie dood lijkt vermoord misschien al gecremeerd En aan de horizon doemt bruin als kleur vergezeld met een bijpassende geur ik demonstreer niet meer ik ben moe* *gemaakt als variant op het magistrale…

Over de magistrale Schotse Hebriden. Sir Neville signeert zijn Lyme-portret, van Gavin Bird in het boek 'Lyme Worthies' van de schrijver John Fowles. Een uurtje later knipogen we. De Hebriden ouverture klinkt. De zee beukt tegen de rotsen. Het jaar is voorjaar 2013. We varen naar Barra, temidden van de Hebriden.…

in de magistrale gloed van namiddagzon die uitbundig jubelt als een zojuist opgepoetste koperen schuiftrompet dansen zingende muggen, rijst een oranje vuurzuil in de mosgroene vijver en waaieren losse handen gedachteloos vele kanten uit roerloos echter wat gazen vleugeltjes hangend aan wit wuivende bloemkelken hoe zelfbewust geuren zij daar!…