Alle inzendingen over familie

Stiekem vallen mijn tranen, daar waar niemand ze ziet. Naar beneden langs mijn neus trekken zij banen, Uiteindelijk geluidloos op mijn bureau. Ze vormen al klein plasjes, driftig veeg ik ze weg. Ik wil niet huilen, ik mag niet huilen! Helende tranen trekken banen, met een minderende vloed. Langzaam kom ik weer tot rust, deze tranen doen…

Tante Jans is dood. Het komt niet onverwacht als je oud, ziek en 86 bent. Maar het klinkt alsof iemand zegt de Westertoren is gesloopt, of de Cuyp voorgoed verdwenen de grachten zijn gedempt. Maar zelfs zonder dat zal Mokum Mokum wezen, dat is maar water en zijn slechts stenen. Daar kan Amsterdam wel buiten Maar zonder tante Jans mogen…

uren van onbegrip warme tranen die zich dan nog wegen banen worden dagen weken jaren van op automaten stromen die tere insteken weg drukken om op de weg verder te gaan volwassen en bevangen de zekerheid blijft het moment zal weer komen dichtbij zullen we weer zijn voor we ooit verstommen dat we elkaar verstaan tot je op een dag verstijfd…

. ik ruim de keuken nog wat op ik zie mijn moeder gaan ik pak wat op en zet het weg ik zie haar handen aan hoe zij het deed verleden tijd wordt heden in de tijd nu net als toen mijn handen gaan als die van haar met vlijt haar vingers zijn nu krom beleefd haar handen zo vertrouwd de mijne zijn nu net als toen al moederhanden oud…

hij zet een zestal vallen met blokjes kaas voor ratten gooit akelig precies kiezelstenen naar naderende katten strooit gif in iedere hoek gleuf en gaten niets of niemand die aan zijn liefjes zaten vertroetelend aaiend vertrouwt hij hen toe van mijn vrouws gezwets wordt ik zo ellendig moe bronchitus roggellend in zijn houten burcht ruimt hij…

Mijn broer is machinist Stuurt met losse handen alle mensen door het land Als jongen van een jaar of 13 heb ik heel even stiekum naast hem op de bok gestaan Vele jaren zijn vergleden als vergezichten uit een coupéraam trokken zij aan ons voorbij Het spiegelei verdween al eerder En nu mijn broer zijn laatste treinrit maakt Verliest het…

Als ik op een dag een deur open doe en zonneschijn komt mij tegemoet onder een hemelsblauwe lucht zie ik een oneindig groen veld overkapt met een regenboog met al mijn dierbaren daar onder zou ik er nu doorheen stappen…

Tussen Pasen en Pinksteren, nog net te koud om te terrassen, tussen bakken wiegende gele Narcissen, en andere voorjaarsbloemen; vind ik jou, op een stoeltje, in de tuin, met je petje schuin op je hoofd, een biertje in je hand, en je oude pijp in je mond...…

Trekkend aan zijn sigaar zat opa tegenover mij rustig na te denken tijdens een schaakpartij. Maar altijd kwam 't moment, dat hij begon te praten, zeggend: 'De één zou 't doen, de ander zou het laten'. Dan blies hij een rookgordijn, viel fel mijn stelling aan en zag ik steeds mijn kansen geheel in rook opgaan.…

meer en meer valt je bedrading uit jouw tasje draagt je laatste zekerheden je wilt wel meedoen pakt steeds mijn hand midden in een zin staar je naar nergens het beeld op je DVD springt plotseling terug samen met jou zing ik bekende kinderliedjes…

Het sneeuwt. Op het plein worden de sporen gewist. De man zoekt in zijn krant wat hij mist, wat hem stoort, boven het hoofd hangt en wie zich vergist. De vrouw slaapt, wordt niet gehoord. De torenklok, op de tijd achteruit, slaat geloofd zij de heer om zich heen en de huizen rollen als egels op elkaar in. Een schoorsteen hoest, werpt een koord…

Opa, heeft hen nooit gezien: mijn kleinkinderen en hij wilde er wel tien. Het zijn drie meisjes Daar zorg ik soms voor En elke dag,dat ik er ben kom ik genietend door Je beleeft alle kleine dingen de uitspraken en wat ze verzinnen. Hun leven is met mij verweven Er valt dikwijls zoveel te beleven. We delen liefde,zorg Genieten…

In oma’s tas vond jij het maar een zootje, want onder zoute drop en pepermunt, tussen de kruimels van een krentenbroodje lag er een potlood met een losse punt. Een bonte zakdoek: gister nog gewassen, de kam, een briefje en een veil'gheidsspeld; met elastiek een bundel paperassen, het leren beursje met wat rinkelgeld. Maar was je eens gevallen…

Stiekem gluur ik naar buiten Naar de vogels die fluiten en het gelach op de straat Ik sluit mijn ogen en beeld in dat ik daar tussen sta Terwijl ik weg droom heb ik het niet door dat de angst mij aanstaart Mijn droom wordt verstoord door de bonkende voetstappen die ik plotseling hoor Voordat ik achterom kan kijken hoor ik iemand in mijn nek hijgen…

De uren zijn al lang geteld, staan 'em alledaags voor ogen - Hij poetst nu druk zijn glans uit het antiek en wat geleefd werd ligt tot eenvoud ingedikt: zijn Gooise stoomtram en huzaren, 't liefje dattie trouwen moest. Z'n zwijgen heeft geen nieuwe naam, de schemer valt en binnenwaarts breekt tochtstrip uit clivia's en kieren.…

Mijn ouders zijn gescheiden Al 1,5 jaar lang Ze gaan allebei met iemand anders Ja, ze horen niet meer bij elkaar Nu is het al weer 1,5 jaar geleden En het doet af en toe nog steeds pijn Maar die dag die ik altijd aan het dromen ben Dat m'n ouders weer samen zijn Zal nooit meer komen Soms zou ik het wel willen Weer heel even bij elkaar Dan…

Ik zag je op die en die foto in mijn eigen gezicht er zijn spiegels die altijd liegen in elk tijdsgewricht…

mijn vader, mijn moeder ik weet niet beter dan dat het altijd oorlog is geweest pa zei immer weer "ach, zijk toch in je rokken" of, "je kan mijn zak opblazen, de pijp hangt er bij" en dan zag ik ma, minzaam offreerde ze zijn avondeten, ik ben er niet zeker van of zij daarin gespuugd heeft…

Lieve Anneke Daar stond je dan, bevangen van rouw en erg verdrietig. Wat ben jij een KANJER, naast jou voelde ik me klein en nietig. Je deed je zegje en zonder veel kabaal liet jij allen zingen door te zeggen 'Allemaal'! En even vergat ik mijn gejank, want was ik trots op mijn tweelingzus Ank. Mensen, die nooit huilen konden, hebben…

Oma's Droom Een smal boerenslootje zonder peddels Glij ik langzaam door turkooizen Gifgroene polders uitgestrekt piepkleine huisjes links en rechts Zó dichtbij het aanraken mogelijk aanééngesloten op een rij Bukkend onder een dwergenbruggetje spinnenwebben uit het gezicht halend afvragend dit Déjà Vú schitteren kleine raampjes Binnen…

volverwachtingskind in streeppyjama steken transparant grijze haren als monument van slapeloze nacht in jonge vlegeljaren rechtovereind de wereld in grote handen op het feestversierde kleed blauw geaderd kwetsbaar haast getuigen tegenstrijdig streven mijmer ik verdwaasd gravend in herinnering zoals je daar vertederend een gretig levend kind verhalend…

haar als het zilver dat in kerstbomen hangt engelentranen draden vol levensgetuigenis een stem die alleen weerklonk om te verhalen over hoe goed en wel toen en af en toe ook nu onder de mensen hij is er niet langer bij om te vertellen hoe graag hij zijn vlees zelf had gesneden gekauwd, vermalen door de tijd maar nog steeds in gedachten…

mijn liefde voor jou is alles mijn liefde voor jou is geen brons, geen zilver mijn liefde voor jou is puur goud…

Lief zusje, Jij bent mijn zusje, Niets meer, niets minder, Jij blijft voor altijd mijn zusje, Of je dat nou wilt of niet! Jij bent mijn kleine zusje, Zo lief maar toch zo anders Jij bent mijn lieve kleine zusje, Anders, maar toch lief! Jij bent mijn lieve zusje, In voor- en tegenspoed, Jij bent mijn lieve zusje, Ik ben er voor je!…

Papa, ik lijk zoveel op jou dat is een lied waar ik zoveel van hou ik luister intens naar de woorden ik galm mee met de muziekakkoorden opa, vader zoon en kind allen zijn ze eensgezind ze lijken zoveel op elkaar vier generaties stonden daar trots sta ik naar jullie te kijken ik behoor tot een van de rijken die kan genieten van zijn gezin…

met uitgestrekte armen omvat hij sprekend: ga achteruit, weg van mij! gewijzigde aansprakelijkheid zijn ga of zijn eega landheer vissend in eigen water na een lichtmis voor Maria wat een idee! van golvingen voorzien en verheffen tot iets volmaakts telkens hetzelfde, telkens evenveel de zaal loopt vol met mensen met behulp van een machine…

het laat me niet los; steeds weer te zien en te beleven hoe interessant is niet het leven in de tijd die je hebt hoeveel moet je niet slikken en hoe dikwijls moet je niet geven het mooiste in je leven; het hart keer op keer raakt en rept het leven is als een carrousel en voelt als muziek waar heb ik dat aan te danken, dat ik een van de velen…

Dochterlief, zo zoet en fijn Uit een bokaaltje ben je ontstaan Mama was echt met je begaan Toen was je nog heel klein Bijna een verwarde tijdslimiet Vreugde op die manier weggooien Leven toch niet omplooien In gedachten zong ze jouw kinderlied Familie deed alles wat ze konden Veranderen deed je niet zo snel Zij herkende je nog wel Alle…

De liefde kent zijn wetten de één blijft hetzelfde de ander draait van zwart naar wit. -wie heeft de broek aan- Liefde kent zijn tol familiebanden kraken ergernis trekt over en weer niemand laat het stil. Ik wens niets te doen en zeker niet in amen te rusten er zijn woorden genoeg om ongenoegen kenbaar te maken.…

Gehandicapt, dat was mijn zusje, die slechts 3 geworden is in jaren. Ze is "niet goed" zeiden de mensen. "Niet goed, niet goed, niet bij haar hoofd". In mijn gedachten; "Nooit ervaren" Slechts dat ze in een ziekenhuis, in Assen werd verpleegd. Dat was een stad van heel ver weg, slechts een paar oude foto's resten nog, maar ach;…