Alle inzendingen over actualiteit

Is dit de nacht van dromen van kristal, Dat eindelijk dan toch vrede komen zal? Vrede voor wie zoekt, voor de dichter? Voor de kansarme, voor al wie zoekt? En rust wordt gebracht door de wind, Voor al wie het hart in zichzelf vindt. De wind van vrede kleurt ons lichter, De droom van macht wordt opgedoekt. Is dit de nacht van dromen van kristal…

starre ogen geklonken in barre paniek kijken mij aan ik schat behoorlijk ziek het vooroordeel zeer ernstig gewogen door een breed representatief publiek ik bouw dit gedicht vanuit vierkant omdat het mijn haarvaten raakt het wordt wel steeds smaller omdat mijn onvree bedaart ik eindig in kalme vrede zoals het God behaagt hij schiep ooit…

Er is storm op komst, niet vandaag of morgen, Maar later misschien, na verloop van de tijd. De haan kraait oproer, dat zegt toch genoeg? En mensen, mensen maken zich nu al zorgen, Diep in hun hart willen ze de onrust kwijt, Al zeggen sommigen: “Het is nog te vroeg”. Er wordt veel onrust gezaaid, en ook haat, Niemand weet hoever het ooit zal…

In een wereld waarin de leugen regeert, Waar de mens niet van z’n fouten leert, Slaat de angst toe en staan we alleen. Overal woede, overal nutteloos geweld, En de vraag of een leven nog wel telt. In blinde woede slaan we om ons heen. Want de haat regeert, maakt ons blind, En alleen de onschuld van een kind Maakt onze wereld iets minder…

ergens klinkt gerinkel van gesneuvelde ruiten in de aanloop naar de nacht * stil maar, het is niets dus sluit nu maar je ogen er is niemand die je ziet niemand, behalve ik ik zal over je waken tot het ochtend wordt * in de verte schemert een lied van zwarte laarzen geloof in eigen kunnen en déja vu…

zijn ik blijft rechtop in de storm dankzij zijn slag zijn kleur zijn vorm als iemand aan dit heerschap vraagt waarom zijn denken hem behaagt dan zal hij zeggen enthousiast ik hou graag aan principes vast ooit word ik wereldwijd beroemd zodat men na de dood mij noemt er boeken over schrijven zal dat gaan dan naar het boekenbal waar nieuwe…

Een nieuwe lente nieuw geluid Sinds 'BOER ZOEKT VROUW' Staan wij weer: op de kaart De boer wordt weer gevraagd Hoe het met... z'n kippen gaat Met grote vaart rijden ze het erf op Al voor de Pasen ja zelfs voor maart Komen ze in drommen: van TV en ook de Krant De laatste wil met vetgedrukte kop: 'KIPPEN AAN DE…

Ter nagedachtenis van Hugo Claus Tussen het licht en donker wanneer het gerijpte koren zijn gouden schijn laat als lijn tussen twee landen de wereld even niets wordt alsof het even stil staat weg van glorie en stil ongedwongen loslaat van wat er is geweest als afscheid nadert weer een dag voorbij in eindeloze gedachte vergaan…

je volk dat een bom van je maakt dodelijk je leven zomaar weggegeven onvervangbaar je reden blinde gehoorzaamheid onbegrijpelijk je vader die je zoiets vraagt onmenselijk…

van het zout gewonnen uit de tranen van m'n lief wil ik met pasen een vleugje op mijn ei...…

Kindermoord Het hoort niet Dat men onschuldige kinderen doodt Het hoort niet Wreed ontnomen die kinderlijke vreugd Het hoort niet De psychoses die het brengt bij de jeugd Het hoort niet Dat zalvend troosten met geroepen door Het hoort niet Dat psychische excuses gaan voor Het hoort niet Dat de dader recht heeft op een gehoor…

Waterloos zijn Synoniem met chaos In de infrastructuur Op het Zernike Sluiten de scholen Tegelijk om negen uur Massale stormloop Op de bussen richting het centraal station Waar de chaos ook al begon Eeuwen wachten in de wind Voelend alsof Ik me even in een metropool bevind Ach oude bus Ik wacht niet meer Lopend vind ik mijn weg…

mijn idool woont in Rooi een meiske met allure langharig blond met een dijk van een stem over haar lijntje nog maar te zwijgen; "daor kunde ge eindeloos naor ture" bij druilerig weer in de kiosk op de markt wordt zij door het volk toegejuicht de burgervader, zeer goed geluimd, doet de loftrompet haast eindeloos schetteren waarna…

Over water geen gedicht, hoewel adel verplicht, wanneer je in Dordt woont. Toch maar niet, tégendraads, tégen de stroom in. De oplettende lezer tóch z'n zin! Een gedicht over lucht(en), land, de 'overkant' Over wát? Dordts water. Vooruit, een on-Dordts gedicht schrijf ik nog, later...…

Ben zo moe van al dat gezemel Van dat prijzen onderling rechtstreeks tot aan de hemel Dat volgevreten lummelen in de blauwe stoeltjes Schijnheilig opkomen voor al die hongerige smoeltjes Nee, de belangen van kippen en koeien zijn te groot Uiteraard mee eens, geen debat over kinderen in nood Agressieve defensieve bemoeienissen kosten ongekend…

Een mail, niet op gedichten.nl: 'Geert Wilders krijgt te veel publiciteit. Ik wens, dat u hem in uw tekst vermijdt.' Het standpunt in die mail begrijp ik wel. Omdat die man geen aandacht hoort te krijgen voor zijn bezopen onverdraagzaamheid, verklaar ik mij bij deze graag bereid om over deze kerel maar te zwijgen. Ik vind dit echt een lumineus…

Rozerood verlangen naar het morgenlicht, klank die speels blijft hangen na een klein gedicht. Opgang weer naar Pasen licht doorstraalt de nacht, woord van troost en zegen waarop wordt gewacht. Oeverloos ontwaken dwars doorheen de dood, laat die hoop je raken, aarde, moederschoot.…

voor de blonde zon smelt de oppervlakkige ijsbloem de bedoeïen omhult zich voor de koperen ploert…

Slechts één keer in de vier jaar, prelude op de Olympiade, bestaat deze dag, deze datum, als je op deze dag bent geboren, ben je zo bijzonder, vierjarig slechts kun je vieren, dat je ooit geboren bent, mijn arme oom Henk geloofde dat zijn vader en zijn moeder welbewust hem geboren lieten worden op deze dag, welbewust, om hem te pesten…

Charlotte meldt, zakelijk, in de Volkskrant dat elke fietser weet hoe het kan stinken, wanneer je staat te wachten tussen brommers, voor een rood stoplicht, drukke wegen, getergd door langsrazend verkeer Gisteren, of was het vandaag misschien? waren wij in Amsterdam, het ijzeren spoor van de tram, trok vettige sporen Fijnstof, van vrachtwagens…

het snot zit vast! snuiten, snuiven, snoeteren cleenex in de neus ploeteren ongemakkelijk, wat een last!…

Haast iedereen slaapt nog maar het licht is al ontwaakt; de vogels proberen hun nieuwste wijsje maar weinigen die het horen. Wat beulen we ons toch af vijf dagen op zeven om daarna bij te rusten. Maar hier en daar is er oorlog, onvrede, pijn, armoede en onderdrukking. Wij slapen nog. Drie mensen zijn zo rijk als bijna vijftig landen samen…

Onder het oppervlak van het nog net bestaan Geïndoctrineerd van alle normen waarden ontdaan Liggen nieuwe kindsoldaten waakzaam te wachten Hongerig ziek denkend aan eten moord en verkrachten Waakzaam voldaan volgen wij de verenigde naties Roerloos onderkennend wachten wij af, en af, en af…

nu, avond na avond die vreselijke koppijn door haar in zijn hoofd hij droomt van paracetamol en snorkelt een spookbeeld voorbij, Aruba`s lagunes een dekselse hals draaide Ariëlle toe in een gouden regenton…

Platgekust met tongzoenen smeltend in de mond Overleefd ondanks alle hartvormige geschenken zo van met een pijl erdoor Verpakt met liefdevolle woorden opdat de ijzeren vuist in een zacht lederen handschoen aankomt als een ploertendoder op een hard hoofd In de keukenkast loert het zaadje wraak is de heer Er zijn oorlogen in het verschiet…

Afrika Afrika, er druipt bloed van de kaart nu ik je gadesla jouw grenzen zijn getrokken langs een liniaal kerven nog scherp en radicaal in Afrika, een slapende reus die maar niet ontwaken wil er verwaait zand uit de woestijn over een nieuw stammengeschil in Afrika, waar kleuren tussen groen het felste zijn, het paradijs bestaat…

Voor jij die eenzaam bent, alleen, want zonder al die drukte om je heen nu binnenkort weer Valentijn gevierd wordt met bombarie: treur toch maar niet want 't is soms larie en apekool wat mensen zeggen of schrijven zonder uit te leggen, en weet dat enkel maar de liefde telt. De echte liefde heeft het niet van vele woorden of van dure dingen…

as is zij de vale wade verhullend veile waar die echter lonkt en lacht en wulps verleidt tot scandaleuze pronk en praal as kerft zich een wraakgierig spoor van derf in verwrongen maskers van papier-maché waarin gestolde ogen schuilgaan voor de kille glans van naakt ontwaken in een vreugdeloos bestaan as bezoedelt de guirlande van drie…

wat hier stoort is ajax - feijenoord hoe het afloopt zal me worst wezen ik ga tegen de stroom in laatste Peter R. nieuws lezen zolang mijn trein maar rijdt trekt heel rotterdam voorbij want vast staat ook met mij wordt straks de boel gesloopt presentatie haagse klootjes jij komt ook ouwe fuselier honderden komen afhalen omdat we er in…

vandaag worden woorden uitgelicht soms aan elkaar geregen zwaar of licht van gewicht doch in de mond gelegen uitgesproken en meer dan alleen op pennenlikkers gericht heden is de dag van het dicht het verbloemd verbeelden of afdrukken van vergane weelde opdat hopelijk menig lezer zwicht en zich herkent in de ander poëzie is voor…