Alle inzendingen over woonoord

uit deze natte benauwde stad de geulen van straten vol modderen huizen de lucht van afwas erboven de bomen geen bomen maar verdwaalde houten klazen het geraas van stinkdieren de verspijkerde broeken van ontuig dat vloekend&brommend voorbij daast het pils dat geel de gore kroegen uit stinkt…. ik moet gaan ik moet gaan ik moet rivieren…

er heerst totale stilte in de straat de stoepen blinken door 't veelvuldig vegen hier zijn fatsoen en welvaart neergezegen de huizen staan erbij in vol ornaat een straatje weltevree en welgelegen bewoners ogen netjes en kordaat oneffenheden worden wijs verzwegen het perk is in een aangeharkte staat wat struikjes dragen fleurig bloem en blad…

Tussen Achel en Leende gaat de lucht als bij wonder open voor het blauw waarin lentetinteling reeds aanwezig is. De strakke westenwind jaagt over de vlakte. Hei en vennen, eenzame berken her en der en aan de einder dennenbossen, vormen een landschap dat zo ongewoon geworden is, dat je je in een andere tijd waant. Later trekken we Strijp…

Met zolen die Zwaar als weemoed vlinders in je buik doen stollen tot bedorven eetlust loop je een jeugd van vreemden binnen een tuin met vreemde bloemen hoe verkoop je tikkertje? Of de geur van moeder? De herinnering aan vroeger Of hoe koop je het? Dun als krijt Staat je leven Op steen getekend Foto’s van stof Zelfs al heb je…

Dag stad, dag oude binnenstad motregengrijs op tweede-kerstmorgen dag huizen waar ik heb gewoond nu mag een ander voor je zorgen de Gehoorzaal heeft haar deuren dicht groene laarzen staan in een etalage het Stadhuis baadt in schijnwerperlicht ik draag mijn zestig jaar bagage dag Breestraat, Pieterskerkchoorsteeg, dag kerken, Singels en…

het tunneltrauma knaagde almaar door diep treurig waren slapeloze nachten de ziel was aan het einde van z’n krachten zijn leven raakte kermend op dood spoor de zinnen werden lange jammerklachten de blik verstrakte en het hart bevroor z'n Haagse trots ging met de lach teloor het hoofd was zwaar van sombere gedachten het lijden werd de eiberzoon…

Zeeland, waterland, weiland met duinrand Ganzen dansen in het akkerland Lieflijke dorpen en oude stadjes Het leven is er soepel en gladjes Monumentale gevels, bruggen en grachten Een rijke historie herleeft in gedachten Kanalen, dijken, plassen en weelen Stille plekjes en vogels die kwelen Rietkragen, inlagen, schorren en slikken…

Amsterdam is de stad waar ik mijn eerste ontdekkingen deed op de fiets met een brief van mijn vader naar onbekende straatjes en duistere huizen, waar ik de nozems zag rennen voor de politie, de lucht zag veranderen, verliefd en verloren droomde over rusland, over verre reizen, waarvan ik steeds weer terug kwam om me door de oude grachten te…

‘t Is maandagavond, vijf voor half zeven Er vallen schoten aan de overkant Een huisgezin doorstaat met angst en beven Een overval in het benedenpand ‘t Is maandagavond, vijf voor half zeven Een invalide vrouw wordt aangerand De doorgedraaide buurman heeft zoëven Zijn mes in blowers borst en buik geplant ‘t Is maandagavond, vijf voor half…

Wat ruist er door het struikgewas? Zoeft langs het riet en ‘t hoge gras Van dorpsvaart naar een weidse plas Maakt ons van ‘t schoons weer deelgenoot Wat vaart er op een trouw kompas? Alsof zo’n tocht nooit anders was Een route uit een streekatlas Die ons weer oude waarden showt Wat meert er aan in het moeras? Om te genieten van…

die oude stad waar jij ooit bent geboren is op je tochten zwijgend meegegaan je waant je mijlenver bij hem vandaan bij tijd en wijle vind je toch zijn sporen hij speelt met jou een spel van ‘zwaan-kleef-aan’ men kan de wieg nog aan je tongval horen de nestgeur is wel vaag, maar niet verloren zijn wortels zitten diep in elk orgaan in welke…

Een nieuwe, oude tafel heeft ze zegt ze. Wil ik niet komen kijken? Vanwaar en sinds wanneer dit idee dat ik me zozeer voor tafels interesseer? Sinds ze het vroeg gaan mijn gedachten er wel vaker naar uit. Is de hare rond of juist vierkant, ovaal, ingelegd, gepolitoerd? Met vier of zes poten, lange elegante, met een knikje halfweg? Met ballen…

Voor de muziektent aan de Paktuinen 1950 De kleine haven ligt vergeten in't onklaar worden van de dag door aan de einder aangemeten zwart wolkendek als rouwbeklag de zwermen meeuwen krijsen dronken hun cirkels tot een vlucht aaneen en muzikantentrommels bonken hun ritme uit de stad hierheen veel mensen zijn te hoop gelopen 't gehoor…

Vissen duwend, spartelend tegen de kant waar straks de waterjuffers over het water zoeven in de vroege avond en de muggen zullen dansen zie ik de kleuren van dit heftig gebeuren onderwijl proef ik de geuren van submerse planten paars rank en prachtig naast het midden van de vijver hoger haast nog dan het huis waar de reiger vroeg al stond…

Het bekende vertrouwde onderdak binnenste met uitzicht op muren planten in potten, een perzikenboom maar klein en intiem, mijn geboortestad in deze windstilte, dit niemandsland, de zondag, geluid van een tikkende klok, geliefde muziek om bij wakker te worden onbekend moet nog worden veroverd theorie snelt praktijk hier vooruit naar een…

Als niets je meer boeit, je ogen vermoeid de wereld inkijken, die kleine wereld van een woonkamer van twaalf bij acht meter, gedeeld met acht medebewoners en verpleegkundigen, als je het nieuws kijkt maar niet meer weet wat je ziet in dat kleine wereldje, als iedereen je vriend is of vijand in die kleine gemeenschap, als je verder…

ik heb vandaag de ooievaar gesproken hij keek me overdreven vrolijk aan en zei me hoe het met de stad zal gaan we blijven hier van voorspoed niet verstoken de burcht van droefenis wordt afgebroken met kwel en kommer is het dan gedaan er is geen club die ADO kan verslaan dus nóóóóit meer zien we degradatiespoken de eiber bleek een ware optimist…

Geef God, aan alle tinten grijs gelaagd gelegd vanaf de Nieuwe Maas de juiste afglans mee en zegen de grijsgelaagde werkelijkheid van Rotterdam.…

Blauwe lucht met wolkenveren blij gebeier uit de toren mandarijnen ingemaakt nieuw groen schort met pannelappen gastvij geurend is de keuken glaasje binnen handbereik flessen en papier verdwenen vrolijk klep- en glasgerinkel fietstassen geleegd Blauwe lucht met wolkenveren blij gebeier uit de toren mandarijnen ingemaakt…

mooi is mijn mandarijnenboom die naast de vruchten bloesem draagt mooi in de schaduw, in de zon en als het avondrood vervaagt mooi is mijn mandarijnenboom oranje naar de zon gericht toch zag ik hem nog nooit zo mooi zo mooi als in dit prille licht…

Vaak denk ik terug aan het balkon waarop we zo graag zaten voor de thee De mussen aten altijd van de koekjes mee Het huis is nu waar- schijnlijk nog wel daar ik ging er na de oorlog niet meer heen zie het soms in een droom nog maar alleen Wij dragen dan geen gele ster allen nog bij elkaar Voor mijn raam in New York is er ook een…

weet je nog hoe we naast elkaar stonden op het plein bij het rak laafden wij aan de Amstel waar we het IJ van Columbus proeven konden hij onderbouwde goede raden die doorregen lagen eer we later bemiddeld waren rijk als het water ons kon begroeten langs de kaden zichtbaar verholen kleuren schonken glazen zwartwit wonder van de tijd wij…

flarden muziek op de geuren van bloemen dansende golven, zij dragen geluid 'soul' zingt 't vanuit het blauwe gebied tussen hemel, water en straten, tot verder dan hier als een kleine boot meert het af aan mijn oren die gespitst zijn op een herkenning van verleden…

Woont in z´n woorden woont in z´n gebaren In stoel, op bed komt z´n onrust er tot bedaren Hij vlijt zich neer tussen de zinnen Zeigt neer tussen klinkers en medeklinkers Drukt zich uit in gebarentaal.…

zo schots als rots natuurgeweld in handen van een stielman zonder waterpas met treden uit bomen met hun namen onuitspreekbaar hangt de trap uitdagend aan haar muren ankers trede voor trede een eigenzinnig verhaal voor iemand nieuw telkens weer gecharmeerd door de aanblik van een kasteel en niet zozeer het gebrek aan middel en vakmanschap…

de bakstenen vorm doet denken aan het huis dat ooit bestond en het door haar deur verstond mensen warm te laten passeren voor wat gezelligheid binnenin de gebakken gaten vandaag ontkennen het verleden, toen de ramen nog juist konden passen ook al stonden ze wagenwijd open zo ver als haar scharnieren plooiden er is ook geen brievenbus meer…

De mollenman, de mollenman Bel hem maar op Hij komt er zo an Hij kruipt over gras met een luisterend oor Hij tikt en hij klopt en hij ruikt aan het spoor Het duurt soms maar even of hij heeft Mol al door Voorwaar, dit talent komt zelden nog voor Met klemmen en ijzers, met zilveren tangen Mollenman is met gereedschap behangen Nooit was…

Stilte in de straat stilte plakt op de muur op de glimmende steentjes in de stoel met de kussens op de marmeren tafel onder de autobanden zelfs stil is de vochtige volle maan de spaken van de fiets de druppel in de kolk de dichte jalouzieën de stilte geurt in geel en groen de stilte zoemt de stilte suist de stilte houdt de adem in…

(Den Haag-promotie) het oord waarin wij wonen is een merk! dit is de metropool van recht en vrede (alleen op kousenvoeten te betreden) de pijlers van Den Haag zijn ijzersterk het dorp der dorpen werd de stad der steden het oord waarin wij wonen is een merk! de goede God bedacht dit meesterwerk zijn vakmanschap is waarlijk onomstreden…

In de zomer met parasols op het plein en duiven glorieert zij, dan wordt zij van oude dame jonge vrouw, hooggehakt en uitdagend in het volle leven. Zij laat de stilte, neemt geluiden met de kracht van jazz en blues die haar eigenheid kenmerkt. Wij de bezoekers, woorddansers binnen en buiten, verkorten en verlengen beeldspraak, gaan over…