Netgedichten

netgedicht (nr. 17.768):

Beweegredenen

De zon staat op, een streep valt langs de bomen
voorbij het dromen gloort de werkelijkheid
en wij, en route, zijn tot hier gekomen
een halte op de snelweg van de tijd

hier zijn wij uitgestapt op 3 oktober
we namen onze intrek in dit huis
komen op adem aan het einde van de zomer
schuilen hierbinnen, zien het uitzicht wijd

Het is een fabel ruimte te beperken
wanneer een mensenleeftijd langer is
wij kwamen in beweging en wij dragen
met ons van wie wij houden, reisden verder
een vrijheid, en niet langer een gemis