Alle inzendingen over algemeen

de wereld, de wereld gegoten in beton met hier en daar een perkje voor het altijd aanwezige groen ik zaai maar het oogsten markeert geen zomer op de kaart, het vliedt zoals mijn jaarringen door de tijd waarin ik eens in ‘ verleden mijn naam in had gekerfd viervoeters vissen vogels, het ademt de verbintenis van het begin tot aan…

Bang voor een beetje reflectie Voor mijn eigen imperfectie Lekker doelloos mijn emotie ontwijken Naast de pot grissen en mijn koppigheid bewijzen Dat was mij levensmissie Tot, en ik zeg vandaag maar vandaag is alweer voorbij Ben je wakker of ben je alweer de kluts kwijt Ze proberen me te verdoven met antipsychoten Hoe kom ik op de crisis…

Kent al onze geheimen, Zelfs de diepste die wij vergeten Sterker zelfs hij heeft alles al geweten De Kraai is een poëet en dichter bij het rijmen Vanwaar kent hij al onze mysteries Onze Heere heeft hem aangespoord Mensen herhalen fouten in steeds dezelfde comedy series De dader in de moordklucht is bekend en voor de Kraai gevlucht Degene die…

Hoe vaak al schreef ik troost als klank voor andere stemmen dropen mijn woorden langs wangen van gezichten die ik niet ken nu mijn ziel gebogen ligt in schaduw van zichzelf zoek ik de kracht van balsem diep in mij dieper dan gedachten gaan ver achter herinnering waar gevoel het lijden sust een onberoerde stilte rust die ik versta…

dit kleine gedicht naar jullie allen gericht komt uit een warm hart want jullie zijn elk apart een straaltje van het zonlicht…

Het allerlaatste licht laat zich nog kleurrijk bekijken de schemering valt langzaam in voor het donker toeslaat de nacht de dromen bepaalt waar je al op wachtte…

Ik probeer je te vangen in het veld van je blik je loopt door mijn beeld als een waterval van licht Kannibalisme wordt gevoed door een moeder die te vaak tegen haar zoon zegt: 'Je bent om op te eten'. Vallen is een kwestie van zo snel vliegen dat je op tijd bent om jezelf op te vangen. Het leven is mooi en kent vele smaken de…

Een donkere wolk bleef langdurig hangen voor het open raam veranderde geleidelijk in een bijna vrolijk wit wolkje waarvan we het bijna jammer vonden dat het uiteindelijk helemaal verdween…

zet de wekker buiten mededinging te streven naar wat je niet wil en daarmee niet in serie geschakeld zijn de tijdsduur die je aan regen blootgesteld bent keuzestress door vrijheid van handelen naast liefde en loze ruimte hartzeer als inwendig bosbeheer…

soms is het moeilijk om te kiezen en zou je haast vergeten dat je niets meer kunt verliezen dan je eer en je geweten want in ons tijdelijk bestaan op deze godverlaten aarde zal alles ooit voorgoed vergaan en is niets van blijvende waarde weet dus goed waaraan je hecht en laat je niet zomaar verleiden in alles wat je doet en zegt op elke…

er deed zich een voorval voor bijgestaan door een gedachte ergens halverwege de verte en gedurende het kijken het aandachtspunt was een omcirkeling op de kaart weliswaar geen gesneden koek maar toch omvangrijk helder en torenhoog, dit was zonder twijfel te danken aan een geheugen zo elektronisch dat het werkelijkheid leek herhaling…

als mensen zijn wij zelfvoldaan aanmatigend en eigenwijs bezeten door een grootheidswaan verdreven uit het paradijs op zoek naar wat zich nooit laat vinden verlokt door wat ons pad maar kruist objecten die het zicht verblinden de lust die in ons wezen huist zo plukken we de wrange vruchten en zijn voor nu helaas verplicht gedwee onder…

de rand van het zichtbare is bij de kromming van wit tussen regels daarachter een hek om toegang te weigeren een half uur na zonsondergang een steeg omzoomd door muren overal blindheid om dood te lopen de eerste straat links om voortdurend te dwalen in dichtgetimmerde gelijkheid zonder aardse genade en tussen nieuwbouwmuren begint…

We zitten aan zoveel patronen gekkigheden vast dat ze ons meer als last dan gemak dienen zelfs onze huisdieren en planten zijn gewend aan onze rare kanten en gaan daarin gedwee met ons mee gelukkig gaat het weer redelijk zijn eigen gang lijkt het, maar de hele natuur reageert ook op onze gewoonten.…

Je bent een foto op vergeeld papier ik hou hem vaak in mijn handen hier het clair obscur van een jonge vrouw jij was er al niet meer ik was nog niet geboren maar wie weet spreek ik toch vaak met jouw woorden ik had zelfs graag dat krulhaar willen erven en die mooie lach want onze levens zijn hoe dan ook sterk met elkaar verweven later…

knoopsgat, ragebol klasbak in draden spannen waken, dispuut... zo muggen en vliegen vangen ze riep...”je laatste minuut”!…

En dan met moederdag weer in het zicht wordt er natuurlijk ook menig liefderijk gedicht met zachte hand in vele hoeken gepubliceerd; kritiek op deze verzen wordt niet gewaardeerd. Moederliefde is immers de overgave voetstoots slechts gewijd aan de vruchten harer schoots en ontbrak het soms in de rauwe werkelijkheid, de dichters willen de slagroomtaart…

Geniet Het goede nieuws. Tijdens de corona worden kleine werkjes uitgevoerd. Buren die bezorgd informeren. Vrienden die een grapje sturen. De plotse rust in de agenda Een duim achter je naam. Wij hameren voor kleine gaatjes te vinden in ons al zo korte leven, om toch nog iets goeds te beleven. Ik neem rustig een douche, bekijk aandachtig…

De vloer begint te schuiven het plafond gaat uit zijn dak de tijd loopt over naar de vijand en zegt: 'Sorry voor het ongemak' Haastige mensen lopen voorbij als kippen zonder kop de regen heeft pootjes gekregen en de brievenbus zit op slot De wind wiegt het koren het groen zit goed in zijn blad de kleedkamer zit als gegoten maar geen…

Jij lente, jij vruchtbare seizoensdromer, zonnige voorbode van een straks veelbelovende zomer. Nabije woud, op de steile trotse bergwand, ontploft explosief in groen en bruinrode abondant. Smal riviertje, glanst kristalhelder altijd weer, drupt vlot zenuwachtig dansend naar het grote meer. Een buizerd, cirkelt hoog in de lucht,…

Ze weet niet meer wanneer dagen verdwenen slechts uren verschenen verpakt als de nacht vermoeid en verlamd maar toch snelt ze voort langs ogen die vrezen en leven in ademnood snakt veel te vaak is verlies als een dovende kaars als een zucht die eenzaam vergaat nog één keer het laken verleggen voordat ze de kamer verlaat…

Gebeurtenissen uit het verleden grijnzen glashelder uit de donker diepe krochten van mijn geheugen en geweten. Foutieve en verborgen daden sluimeren, vragen me telkens weer naar het waarom? Steeds weer. Waarom? Waarom toch? Tot ik ’t innerlijk verwoord, eerlijk en oprecht, om mezelf te begrijpen en exact te bekennen…

Ik wil soms zo graag boos zijn op mezelf maar ben het dan op haar Als zij niet lekker in haar vel zit doet ze tegen mij zo naar Dat we lijden aan projectie dat is wel zonneklaar Ze neemt mij van alles kwalijk waar ze zelf schuldig aan is En van haar verlang ik dingen die ik bij mezelf mis Als twee kleine kinderen op zoek naar liefde en…

Tussen waan en waarheid tussen belofte en gemis tussen verbod en genot tussen filter en duisternis Tussen ongekende hoogte en onbekende diepte tussen vreugde en heimwee tussen afstand en diepte Tussen stijgen en dalen tussen roof en tocht tussen slagen en falen tussen schoot en schot Tussen wal en schip tussen vloek en gebed tussen…

Die dekselse dichters denken daadwerkelijk dat dit de doorslag geeft…

er werd verteld dat de stad op een zweem licht dreef lage plassen door straten blonken onder een steven van loom varende gevels je moest geloven dat torens staand tot het want behoorden scherp getekend door wolken die grauw over de toppen joegen gebogen wandelaars verdroegen het was een bekend gerucht dat dagen laveerden op gedrang…

Ik geniet, rustig, aan de kronkelende wateroever, verscholen tussen beuk, berk en 't ritselend riet. Spied naar muggen, larven en een rare parasiet. Ik oog, een en al wonder, als ingewijde fijnproever, naar een juffrouw, ietwat verdoken aan de waterkant. Ze streelt genotvol en bevallig haar tengere navelband. Ik fantaseer, geniet, 'n…

Je geboorte een snoezig wonder, in mijn armen zo intiem bijzonder, roze wangetjes en een wippend snuitje, hoe schattig, jij, mijn lief klein spruitje. blauwe ogen, net sterren in je snoetje fijn, de rimpeltjes nog vol met wat vaginaslijm, Wat ben je mooi zo wondermooi. Je hebt mijn DNA en mijn genen, zodat ik eeuwig zal verder leven.  …

Tal van avonden tot middernacht Steeds langer en onbestemder. Mondt de nacht wel uit in morgen? Onvaste slaap baart zieke zorgen.…

Over de dood wil ik niet dichten, mijn verzen zullen over het leven gaan. Over de dood wil ik niet dichten al zal ook ik eens voor hem zwichten, tot het moment waarop hij toe zal slaan zullen mijn verzen over het leven gaan, want over de dood wil ik niet dichten. Mijn verzen bezingen het leven, het mysterie van brood en wijn. Mijn verzen…