Alle inzendingen over ontmoeting dode dichter

noem een onderwerp en ik zal iets schrijven om over na te denken zegt de dichter wij opperen 'verlangen' en de dichter schrijft van gindse verten over zijn te wijde jas met plaats voor twee en van hunkering naar luister... fronsend lezen wij zijn werk en veinzen een diep nadenken…

Een hangend klooster hier dichter bij de hemel dezelfde graven…

vanwege ziekte van de dichter heden geen snelsonnet! Redactie…

Die dekselse dichters denken daadwerkelijk dat dit de doorslag geeft…

De dichters komen terug door de slavenpoort -- Met vrije woorden.…

Kijkend in't gelaat, van hij die kilte omvat, weerspiegelt mijn dood.…

Op elke straathoek loert de dood, de dood als messentrekker, de dood als vijand van het leven, de dood die mij met benzine overgiet, de dood als vruchtbaarheid - elk kerkhof een lijmfabriek. Verval, verloedering en tijd, dat is de dood. Gedenk te sterven!…

Leven is leven tot het overgaat dan is er alleen nog de dood tot het stof is weggewaaid Stof is stof tot het weer samenkomt dan is er de geboorte waarna de dood zich weer samendromt…

langzaam loop ik jouw richting uit open je armen neem mij tot bruid verwelkom mijn wezen en neem mijn zijn kus af alle wonden en ontneem de pijn met jou zal ik de uren die eeuwig duren doden…

Dood Veel over gehoord Nu dichtbij Mijn dierbare opa Je bent niet meer van mij Dood Eens was er kleur Nu is het zwart Mijn dierbare opa Je bent niet meer van mij Dood Louis, een naam eens zo levendig Nu letters in steen Rode rozen op je graf Denkend aan alle liefde die je gaf Dood Mijn hart vol verdriet Lieve opa kon je me…

vrijheid die ik voel ’t is niet de vrijheid van het leven want die vrijheid is niet echt ’t is de vrijheid niet meer hoeven delen dat is wat jij vriend, mij zegt Te weten dat jij er dan zult zijn als mijn einde naderbij komt Die onvoorwaardelijke trouw de enige die mij dat geven kan omdat ik, als van het leven, ook van jou mijn vriend de dood…

de dood komt na het leven.…

Was ik maar dood, wat zou het je dan spijten. En iedereen zou het jou ook verwijten! Wat zou je snikken, huilen, janken, brullen. Was ik maar dood, wat zou ik smullen!…

Als het leven Plaats maakt voor de dood Is er dan nog hoop? Geen mens ontkomt eraan Als het leven Plaats maakt voor de dood Is de hoop vervaagd Weggevaagd in de mist…

Daar zit je dan, levenloos voor je uit te staren Wachtend tot hij komt, voor een reisje, naar jouw eigen paradijsje. Zo zit je nu al jaren. Hij is inmiddels je beste vriend. Je smeekt hem, om je te komen halen. Je hebt nu lang genoeg gewacht. En eerdaags zal hij komen, om je mee te nemen, naar al jouw eindeloze dromen. Kijkend naar…

Die norse gast zal jou niet overslaan. Nooit belt hij op en vraagt: 'Kom ik gelegen?' Hij komt te vroeg, te laat, zijn zeis stoot tegen je lamp of vaas. Hij laat zijn koffie staan. Beloftes worden niet door hem gedaan en nooit zal hij zijn knekelvoeten vegen. Hij kent geen smalltalk. Er wordt stuurs gezwegen tot hij je vraagt om met hem mee…

Als ik morgen er niet meer zou zijn Zou er iemand me missen? Als ik er morgen niet meer zou zijn Zou er nog iemand aan me denken? Vragen die ik me stel, langs de waterkant Klaar om te springen of toch maar niet. Kijk op mijn klok, halftwee in de nacht Sta op, en rij naar huis. Gelukkig niemand die weet, wat er zo aan me vreet.…

Als ik dood ben zal er niets veranderd zijn de lege straat het warme asfalt je naakte schouder de jeugd van mijn zoon zal eeuwig zijn en hoe ik aan mijn zachte wang je tranen weet er zal niet veel veranderd zijn berust in mij.…

helder water dat kabbelt en klatert en stroomt en dan plotseling zomaar ineens tot stilstand komt in een poel die langzaam troebel wordt.…

Zachtjes schreiend met het verdriet van de dood Je geest legt beslag op onze gedachtengang Met het gaan van je persoon verkrampten spieren Geruis van het hart voor iedere seconde gemis De zwarte zon verschuilt zich achter het verdriet der mensheid De kille duisternis valt met de leegte der dagen Voor elke druppel wordt een geest genomen Gure…

de dood is als sterke drank zij voert je mee tegen wil en dank ze laat je zweven zonder dat je't weet en neemt je weg van pijn en leed soms is hij welkom wanneer de nood daar is maar komt ie ongevraagd dan is het mis…

tot ik zoenen de dood zou mijn handen satan raken kou bestaan zou verbranden hemels bestaan nooit gehoeven behoeven werelden branden zou verleden verdere bestaan dood en het nu vergaan zonder pijnen die schreeuwen uit harten geen bestaan bij geboorte van dood zo de duivel praat naar mijn hemelse behoeven…

Ik droomde weer over mijn buurmeisje Ik kwam uit school toen mijn moeder vertelde dat ze was overleden Ik kon niks meer eten van verdriet Eenmaal bij de kist zei ik niks alleen: jou vergeet ik niet!…

Als het leven je ontglipt en de dood is zo dichtbij dan verdwijnt de woede en voel je je vrij De strijd is gestreden je hebt je best gedaan de pijn zou verdwijnen je wist dat je moest gaan……

De Dood is Niet Het Eind al wat leeft, sterft, vergeet zal immer bloeien onverholen begeleidt door tekens op een graf herinnering zal nimmer wijken al wat jij gaf, nam en bracht jij jij bent leven jij bent de Dood leven is de naam die jij bracht…

mijn gedachten Ik wil niet meer weten hoe we huilden, hoe wij lachten De dood heeft ons gescheiden Maar dat deel van jou in mij Is met jou in mij gestorven Laat me sterven, maak me vrij Ik zal altijd van je houden Tot de dood ons scheidt Maar als de dood zelf is gestorven raak ik jou nooit meer kwijt…

De overtocht is moeilijk, door de druilerige nattigheid. Er is geen houvast meer, en met de moed der wanhoop, probeer je het weer, zonder resultaat, zonder hoop. Zwetend en vermoeid, je vingernagels verschroeid, door het willen grijpen in het ijle, je laatste krachten zijn weg, te hoog was die spitse berg. Je glijdt weg, je ogen gaan…

Strak staat de uitloop van de lijn, en nét op het moment dat hij wordt teruggefloten, sprint hij de stoep af... Een auto remt, slippend, piepend... te laat.. Nog eenmaal tilt hij zijn koppie op legt 'm weer neer...z'n oogjes breken... Hij is niet meer…

stil in een kist bleek en wit gedachten overal maar nooit uit m’n geheugen gewist stil in huis en kist in de hoek hier was ze thuis moeder en dochter allebei dood te fanatiek om zo stil te liggen in een kist netjes opgepoetst een raampje erin bleek en wit vredig in een kist mensen komen en gaan gedachten zo verschillend maar toch…

Dood, een mes in je hart, dood, Vallend naar de grond, verward. dood, in een plas met bloed, dood, komt het ooit nog goed? dood, Zonder lichaam, een ziel, bloot, dood, Zonder hoop, het is vervlogen in de dood.…