Alle inzendingen over wil

nooit heb jij jezelf verwond aan de scherpe contrasten van het licht altijd waren er zachte filters uit de veelheid van jouw emoties die scherpte rondden jij die altijd binding had met degene die in het donker gevangen zat zonder enig perspectief jij die wars was van alle schijnwerpers en toch je boodschap van liefde en gelijkheid…

jij had de mensen in jouw ban met een geweldige performance op de bühne van de zaal jij wiegde oceanen liefjes in slaap deed knapen van golven wit krullen om jou maar te volgen zacht sliste water langs denkbeeldige rotsen die met hun trotse aanwezigheid de aanlanding koesterden nog sta jij daar armen bezwerend ogen op de…

vingers spitsten en je handen wezen naar wat jij met weerlichtende bliksem in talloze kleuren geschreven had ondanks je angst voor het onverwachte opende jij je hart voor deze manifestatie van geweldige natuurkrachten dolde het aardse in vuur en vlam met een rollende donder weerstond regen en wind met een lief en…

het was anders om ons heen er was geen zomer meer warmte en lui uitgestrekt genieten was voorbij in koude ondertoon voelde je de herfsttij er danste onrust in de ogen we haalden de zolder helemaal ondersteboven ontdekten zo de doos met kinderspelen onder het stof van jaren geleden het springkoord en de hoelahoep we tolden…

ze aaide de bast die groen zwart afgaf aan haar handen geen vies gezicht ze wist wat er komen ging in het eerste contact na de storm het was chaos geweest toen de aarde onder de kracht van een vallende wind spleet naaldbomen met een kort dikke puntwortel voor de kap in een rij vielen in bosjes op de zij een enkeling is…

ik heb je geschilderd met vele pigmenten kleine nuances heb ik kansen gegeven om met jou eeuwig te leven olie en pastel krijt en het grijs van houtskool ook op diverse ondergronden hebben wij alles gehad alleen de ziel ontbrak jij voelde leeg koud was de glans in je ogen er was geen vermogen tot contact ook in je bewegen bleef…

wij wisten het niet maar de talen die we spraken verstonden elkaar soms niet gebruikten dezelfde woorden maar de betekenis zong in hun melodie andere akkoorden omdat wij uit andere ouders waren geboren de omgeving contextueel een heel andere response liet horen zijn wij te lang geïsoleerd gebleven hadden een hele aarde…

ik zag je spreken met de regen op een uitgesproken miezer dag zij spetterden totaal onverwacht hun letters in een blanco plas die licht naar buiten krulde las met de glinsters in de druppels op je huid alle teksten weer voluit in kleine stromen begonnen dromen te vloeien uit de ervaringen van de plenzende bui je proefde…

kleine drupjes regen bewegen langs je wimpers voorzichtig glijdend op je wang en neus waar glinster zijn spoor trekt is huid niet ontdekt nog boffen voorhoofd en ogen met eigen bogen boven deze kleine watervallen strepen wenkbrauwen een lichtende zon kaatst kleuren naar overal pas als jij de haren schudt groepeert zich…

zacht reflecteerde je lach verleden tijd waarvan de jaren nog niet kleurden door nostalgie omdat er zoveel heden was blikken die herinneringen intenser lieten spelen door het ontbreken van beperkingen die vroeger voorgingen we lieten alles passeren maar haalden wel de liefste dingen terug afgestoft en de glans gegeven die het…

ik stapte maar kwam niet vooruit zwoegend ging mijn adem en de armen wiekten in een poging tot balans afgronden gaapten hun donkere gaten met overhangend talud benen trilden en sprankjes hoop waren vervlogen ooit gingen wij met zon de ochtend in het vredige ontwaken op paden die wij zelfs nog mochten smaken in alle rust…

jij hebt nooit kleding gedragen alles paste jou als tweede huid waar alleen het verschil in kleur de verassing was van het huis zo makkelijk gleed jij ook als laatste puzzelstuk een divers gezelschap in ieder opgetuigd naar laatste snit en hype de omgangcode werd met een lach aangeboden ondanks het kleurrijke van een kameleon…

ik wilde steeds je blik vangen maar jouw ogen zagen geen verlangen zij flitsten met humor en lach door het media paradijs dat voor haar lag heb je hand even vastgehouden maar zij waren nodig om spirit op te bouwen theatraal past niet in verhevenheid als warmte uit het hart zo tussen woorden glijdt jij hebt hen geestdriftig…

je lacht en je stem fluistert zachte tonen terwijl woorden zich op liefdevolle wijze schikken in de melodie van de muziek die je uitstraalt in je lach wordt het refrein geboren dat steeds weet te bekoren door de subtiele wisseling van akkoorden die de nieuwe conceptie verrassend ontsluiten nog magistreren je ogen de kleuren…

jij buide op een exceptionele onconventionele manier met open sluizen en een stralende hemel ik heb je donker en dreigend gezien waarbij spanning de groene kleur van de donderkop aannam tussen sissende ontladingen en bolvormige bliksems explodeerde chaos en toch wist ik jou opklarend dichtbij jij doorbrak de stilte die…

ik zag de eerste herfst al oplichten in je ogen waar het donker loof in veel kleuren hing te drogen in het ruizelen gaf de wind meer contrast tussen aarde en wat je nog verder aan de hemel zag het bos silhouette al zijn winterpracht je stem zong in warme tonen de wegen naar de overvloed van afgelopen zomer die door lange dagen…

ik zag het pad voorbijgaan in passerende bomen en struiken het hoge buiten ving blauw met snelle wolken in een dunbevolkt firmament boven het ruisen van de wind hoorde ik de echo van jouw hakken in gelijkmatigheid de mantra van beweging had zijn eigen melodie in het kraken van takjes speelde genie in een magische verbondenheid…

ik hoorde geluiden flarden van gesprekken waarin gebroken emoties felrood kleurden de hartslag van woede pulserend zichtbaar op gespannen gezichten een niet geregisseerde pauze gaf lucht bracht de opgefokte temperamenten tot bedaren waarbij gebalde vuisten ontspanden tot knuisten onzichtbaar hadden vrouwen zich opgesteld om niets…

zacht en warm is de wind die jouw articuleren draagt en verstaanbaar maakt tot in de verste uithoeken van het magistrale plein jij de frêle vrouw die boven alles en iedereen was uitgegroeid tot symbool van liefde en begrip in het menselijk samenkomen en zijn weg waren de scherpe randen van agressie en intolerantie verdwenen…

je lijkt wrijvingsloos op je lach door het leven te glijden zonder obstakels hobbels en andersoortig irritant gestroomlijnd door energie van liefde dans jij op het levenskoord waarvan de balans als talent bij je hoort toch voel ook jij je pas vrij als je de opstap genomen hebt en de bekende wereld verlaat en zo zonder…

je regenboogde kleurde druppels van horizon naar hoog verdween in het donker van de bui waar wolken nog net raakten sissend viel kou op de nog warme grond vernevelde tot mist trok op in flarden die scheurden door de vlagende wind later drogend op zijn reis naar uiterst ijle hoogte tot in lengte van dagen zullen alle druppels…

ik zag je vingers komen tussen geurende bloemen in de volkleuren wei wij waren toen nog groener dan onze dromen toch zomerden wij wij trioden met zon als koesterend speelkameraad zij scheen zo heerlijk en hij straalde maar daar waar wij ons samen overgaven aan midzomers orgie getint terugkijkend gloeiden wij nog na hadden elkaar…

je lachte ik zag de diepte van je hart in de rode kleur van warme liefde je was apart onvergelijkbaar met een ander ook in de talen die jij sprak zij hebben al levenslang een andere verpakking gehad in het samen genieten van de inhoud jouw syntaxis was universeel woorden zongen melodieus hun betekenis van ver waar ogen…

ik zag je voorover buigen met lange vingers en gestrekte armen naar de horizon wuiven voor meer licht en helderheid de ochtend kleurde al zijn zacht pastel in voorzichtig schijnen waarbij de nacht zijn donker volume liet verdwijnen in een uiterst ludiek spel waar je lach de lange nacht verwarmde met haar verbonden zijn van liefde…

ik heb je vingers gezien de duim die bladzijde beroerde in het omslaan van de dag die in afschrift meteen de stemming weergaf het was geen boek maar de verslagen konden in hun notities heel subtiel de veranderingen van sfeer laten zien en hun consequenties voor de werkelijkheid ik heb ze gebundeld van maan naar nieuwe…

de handen zijn gestrekt vingers lang en soepel het directieve heel select vrijwel niet te missen maar overreding heeft empathie nodig om te groeien tegenspraak blijft door agressieve elementen niet boeien eenheid wordt gesmeed door harde woorden van de menigte die zich verenigde onder jouw liefdesvlag meegaandheid is elkaar…

ik voelde hoe zon met warme vingers mijn huid raakte in een overvloed van helder licht had mijn ogen gesloten nog kwamen zij binnengeslopen uit blauwwitte lucht met kilometers zicht jij was meer van de contrasten alleen op het strand zonder andere gasten met koel gefluister van golven in koude huiver geen intens genieten van…

je lacht zonder woord en geluid de mimiek van je gezicht beeldt het allemaal uit waar je handen zinnen maken in de hoofdstukken van je armen boekt je gelaat een illuster plot snel lezende ogen vangen bot synchroniciteit is niet te integreren als chaos voertaal blijft pas als de delen zich puzzelend naar het eind…

ieder heeft een gouden greep gedaan uit de nog steeds universele staalkaart wit is daarna aan het splitsen gegaan welke kleuren het beste passen bij zijn dagelijks bestaan sfeer humor en emoties verklaren zich al aardig in de tijd zo dat er sprankeling voldoende overblijft juist die eigenheid gaat het subtiele onderscheid…

jij had iets met wit ik prefereerde zwart als sterk contrast jij lichtte op waar je ook kwam scheen altijd het tintje meer in blik en lach ik donkerde samen in kleine groepen die zonder veel woorden tot elkaar werden geroepen jouw vluchtigheid was vrolijk van aard die in passeren blijmoedigheid met warmte opschaalde in…